Έρωτας - Τάσος Λειβαδίτης

Δεν θεωρώ ότι είναι από τα πιο εύπεπτα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη. Είναι όμως τόσο αληθινό, τόσο πικρό και τόσο δυνατό. Είναι ο Έρωτας και όπως συνηθίζω να λέω: ο Έρωτας με κεφαλαίο Ε. Έτσι θα πρέπει να τον ζούμε, στο απόλυτο του.

ΕΡΩΤΑΣ
'Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους, δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα,
γδαρθήκανε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή,
αλλόφρονες, ματωμένοι, βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί,
που, λίγο πριν ξεψυχήσουν,
θαρρούν πως βλέπουν φώτα, κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

Τ. Λειβαδίτης-Κιβωτός