Τρίτη 20 Απριλίου 2010

Οδηγώ και δεν σκέφτομαι


Τον είδα εγώ τον χάρο τον είδα ψες αργά! Όχι, όχι δεν ήταν σε όνειρο αλλά στο δρόμο συγκεκριμένα στη περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης και ήταν μέσα στο αυτοκίνητο του.
Ας τα πάρω όμως με τη σειρά τα πράγματα. Υπάρχουν 3 κατηγορίες οδηγών που πραγματικά εύχομαι να μην βρεθούν στο δρόμο μου μια και είναι οι πιο επικίνδυνοι και έχουν πλήρη άγνοια αυτού! Ποιοι είναι?

Κατηγορία Α.
Η οδηγός πήρα το δίπλωμα στα 45!

Γυναίκα στο γένος. Την αναγνωρίζετε αμέσως. Μαλλί ξασμένο τόσο που δεν έχει ορατότητα πίσω της. Πάνω της έχει την Άρτα και τα Ιωάννινα σε μπιζού και στο πίσω κάθισμα σακούλες από τον Βασιλόπουλο.
Αναποφάσιστη μονίμως, για τον λόγο αυτό κινείτε ακριβώς στη μέση από τις 2 λωρίδες. Ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο κέντρο! Ένα πράγμα να μην μπορείς να την προσπεράσεις!
Το στήθος συνήθως είναι κολλημένο στο τιμόνι και το κεφάλι της πιο μπροστά, η μύτη σχεδόν ακουμπά στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Μέση ωριαία ταχύτητα τα 15 χιλιόμετρα όπως και η επόμενη κατηγορία μας.

Κατηγορία Β.
Ο οδηγός πήρα το δίπλωμα επί Τουρκοκρατίας.

Άρρεν αγνώστου ηλικίας μια και η ταυτότητα του χάθηκε στο λιμάνι της Σμύρνης τότε επί της καταστροφής.
Αυτόν πέτυχα και χθες το βράδυ στον δρόμο μου. Βράδυ ξαναλέω στην περιφερειακή οδό με όριο ταχύτητας τα 110 χιλιόμετρα, και ενώ εγώ πήγαινα με 90 χιλιόμετρα βρέθηκα να φρενάρω διότι ενώ πρακτικά ήταν ακινητοποιημένος αυτός πίστευε ότι με τα 8 χιλιόμετρα μέση ωριαία ταχύτητα που είχε έτρεχε.
Διότι  αν έχεις αραμπά στα ορεινά της Ροδόπης και πας με 8 χιλιόμετρα είναι οκ, αλλά όχι σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.
Συνήθως δίπλα του έχει συμπαθεστάτη κυρία ιδίας ηλικίας και ο προορισμός τους κατά τη διάρκεια της εβδομάδος είναι το εφημερεύων νοσοκομείο, φαρμακείο, ιατρείο! Την Κυριακή δε…. φορτώνει και όλη την τρελοπαρέα από τα ΚΑΠΗ και εκδράμουν στις κοντινότερες παραλίες με βασική προϋπόθεση να υπάρχει Κέντρο Υγεία σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

Κατηγορία Γ.
Ο οδηγός πήρα μερικά κιλά παραπάνω σήμερα.

Ίσως και ο πιο επικίνδυνος όλων! Ο παχύσαρκος οδηγός. Το βλέπεις και τον λυπάσαι έτσι σφηνωμένος που είναι στη θέση του οδηγού. Πάντα κάτι μασουλάει ενώ οδηγεί, ένα φρούτο, ένα burger, ένα μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες στον φούρνο.
Τον καταλαβαίνετε από μακριά διότι το αυτοκίνητο έχει μια κλίση προς τα αριστερά μονίμως! Αναπνέει και πάει το αμάξι δεξιά, φταρνίζετε και πάει αριστερά, βήχει και κάνει ζικ ζακ. Γυρνά να δει αριστερό καθρέπτη και πιάνει μπάρα, γυρνά να δει τον δεξιό και βγαίνει στα χωράφια. Διότι τον πρώτο λόγο στο τιμόνι τον έχει το στομάχι και όχι τα χέρια εκείνο ορίζει την πορεία του!!!
Αντανακλαστικά zero, nada μηδέν. Με την ίδια ταχύτητα που ξεκινάει από το σπίτι του κάνει το ταξίδι ολόκληρο διότι για να αλλάξει ταχύτητα πρέπει να σηκώσει το δεξί σωσίβιο να ψάξει από κάτω και να βρει τον λεβιέ.

Σας το λέω και το ξεκαθαρίζω προσωπικά δεν έχω τίποτα εναντίων όλων των γυναικών που έστω και καθυστερημένα αποφάσισαν να βγάλουν δίπλωμα και να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.
Δεν έχω τίποτα με τους συμπαθέστατους ηλικιωμένους, τις εκδρομές, και τις βόλτες τους το αντίθετο τους χαίρομαι πολύ.
Δεν έχω τίποτα με τους παχύσαρκους το αντίθετο αν σταματήσω τη διατροφή θα μπω και εγώ στην ίδια κατηγορία.

Έχω όμως πρόβλημα με όσους δεν λένε να παραδεχθούν ότι είναι επικίνδυνοι και δεν θέλουν επίσης να παραδεχθούν ότι κάθε μέσο έχει παραχθεί για ένα συγκεκριμένο σκοπό, άλλο το κάρο άλλο το ποδήλατο και άλλο το αυτοκίνητο.

Δευτέρα 5 Απριλίου 2010

Το μικρό σπίτι στο λιβάδι.

Το καινούργιο μου χωριό κτίστηκε μέσα σε λίγες ώρες. Τα υλικά απλά, ξύλα που μάζεψα από την παραλία, λίγα καρφιά, κόλλα & λευκή μπογιά.

Ήδη κοσμεί τον τοίχο του σαλονιού μου.




Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Άλλος ένας σταθμός

Είναι μερικές φορές που κάποιες αναχωρήσεις από τη ζωή μας δεν τις επιλέγουμε. Όλες μας πονάνε και όλες μας διδάσκουν.

Πιο σκληρές όλων είναι αυτές που γίνονται κάθετα, απότομα και δεν σου δίνουν την δυνατότητα όχι μόνο να προετοιμαστείς αλλά ούτε καν να πεις ένα αντίο να προσέχεις.

Ο καθένας το αντιμετωπίζει διαφορετικά. Άλλος πίνει, άλλος πάει αμέσως παρακάτω να καλύψει το κενό, άλλος το μπλοκάρει και σφυράει αδιάφορα χαρωπούς σκοπούς.



Εγώ όσο περίεργο και αν φαίνεται πρέπει να βρεθώ σε πλατφόρμα σιδηροδρομικού σταθμού. Να καθίσω, να ανάβω τα τσιγάρα το ένα πίσω από το άλλο και να αποχαιρετώ.
 
 Έτσι το βγάζω από μέσα μου το παράπονο. Μιλάω, λέω, όσο περίεργο και αν σας φαίνετε ακούω επίσης και στο τέλος δίνω τις ευχές μου για την όποια διαδρομή και εάν αποφάσισε η απώλεια μου να ακολουθήσει.
 
Πάντα περιμένω, όση ώρα και να χρειαστεί, να φανεί το πρώτο τραίνο που θα περάσει. ‘Όταν φανεί του φορτώνω το μέχρι χθες παρόν μου και αυριανή μου ανάμνηση και φεύγω.


 
Γιατί θα αναρωτηθεί κάποιος?

Γιατί έτσι πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Πρέπει να βλέπεις τη πλάτη κάποιου όταν φεύγει, όπως ακριβώς είδες την θωριά του όταν πρωτοήρθε.

Κυριακή 7 Μαρτίου 2010

Luxury Shoes Collection 2010

Ποια Παρίσια και ποιο Μιλάνο? Ακυρώστε τα εισιτήρια σας. Σταματήστε να ψάχνετε μια θεσούλα στις παρουσιάσεις του Manolo Blahnik, της Prada και του Jimmy Choo.


Πάλι εγώ καθάρισα για εσάς. Με μεγάλο κόπο αγαπητές κυρίες αναγνώστριες μπόρεσα και έχω αποκλειστικές φωτογραφίες από το τι θα φορεθεί στα θεσπέσια δίμετρα καλλίγραμμα και άκρως αισθησιακά πόδια σας αυτό το καλοκαίρι.

Σε παγκόσμια αποκλειστικότητα λοιπόν σας παρουσιάζω την Luxury Shoes Collection summer 2010 εδώ στην οθόνη του υπολογιστή σας όπως τις τράβηξα σήμερα σε παραλία της Χαλκιιδικής.


Το πρώτο σχεδιάκι είναι σε πράσινο γκαζονί και φοριέται με ασορτί κλαρωτή ρόμπα αυτή ως το γόνατο.


Το επόμενο μοντελάκι το ξέρω σας θυμίζει Prada, δεν είναι όμως! Μαύρο ίσιο πλαστικό φοριέται από τις συμπαθείς υπεραιωνόβιες χήρες με ασορτί ρόμπα κάλτσα ώς το γόνατο.


Τα παστέλ επιστρέφουν! Ξέρω είναι τραγικό αλλά επιστρέφουν και θα τα φορέσετε και θα πείτε και ένα τραγούδι.


Τώρα για κάτι πιό βραδινό και σε γήινες αποχρώσεις σας έχω ένα εξαιρετικό κομμάτι συ-λε-κτι-κό.
 

Και παιδικό σας έχω για παιδιά, ανήψια κλπ. μη λέτε ότι τα ξέχασα.
 

Λοιπόν τι έχετε να πείτε? Μη γκρινιάζετε ότι δεν έχετε χρήματα για να ψωνίσετε. Σας έδωσα μόλις την λύση. Πάρτε σβάρνα τις παραλίες. Και τα παπουτσάκια σας θα βρείτε δωρεάν, και στον καθαρισμό της παραλίας θα βοηθήσετε.
Θα είναι λίγο δύσκολο να τα σετάρετε βέβαια αλλά μόδα είναι αυτή εσείς κάνετε παιχνίδι!

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

George is back to town

Οκ το ξέρω είμαι γαϊδούρι γιατί έφυγα χωρίς ένα γεια, χωρίς ένα θα τα πούμε σύντομα, έστω χωρίς ένα είναι καιρός να αρχίσουμε να βλέπουμε και άλλους αγάπη μου! αλλά επέστρεψα να σας κάνω το νεύρο τσατάλι και πάλι!

Δύσκολοι μήνες ήταν, πολύ δουλειά, πολύ τρέξιμο, πολλά πάνω και άλλα τόσα κάτω! Από πού να αρχίσω και που να τελειώσω…

Βασικά πήγα διακοπές μετά από πολλά - πολλά χρόνια εργασίας, πήγα διακοπές. Ζαγόρια, Λευκάδα και μια ερημική παραλία στη Χαλκιδική μου πρόσφεραν 3 εβδομάδες πλήρης αποτοξίνωσης! Γύρισα και το μούσι σερνόταν στο πάτωμα από την αξυρισιά!

Ξαναπήγα και στη πόλη μάλιστα! Και μη ρωτάτε ποια είναι η πόλη διότι είναι μία και μοναδική και λέγετε Istanbul. Καλά έζησα στιγμές απίστευτες εκεί, άλλο να σας λέω και άλλο να με βλέπετε! Θα επανέλθω με ποστ σύντομα για αυτό!

Έβαλα και ψηφιακή – μεγάλο σουξέ σας λέω! Άλλο τηλεκοντρόλ για ΝΕΤ άλλο για SKAI συν ένα τηλεκοντρόλ για το dvd, συν ένα για το στερεοφωνικό, συν ένα το φορητό τηλέφωνο. Χτυπάει το τηλέφωνο και ανοίγω την τηλεόραση. Βάζω ένα dvd να δω και ακούω την μάνα μου στο τηλέφωνο. Ανοίγω το ραδιόφωνο και βγαίνει η Καγιά στην τηλεόραση. Λέω να τα καταργήσω όλα και να πάρω ένα γραμμόφωνο να ησυχάσω!

Έβαλα και κιλά, έξι σας παρακαλώ στον αριθμό. Πέρασα από τα 80s στα 90s, τα οποία και ποτέ δεν συμπάθησα ποτέ. Και άντε αγόραζε καινούργια παντελόνια να σου μπαίνουν και άντε αγόραζε σακάκια και πουκάμισα! Θα μου πεις δεν έγινα και ο Ντέμης Ρούσσος αλλά αν δεν έβαζα φρένο και δεν άλλαζα διατροφή σε κανένα εξάμηνο θα έβαζα τα ριχτά και θα τραγουδούσα το goodbye my love goodbye έξω από κανένα McDonalds.

Αααα ξέχασα να σας πω, έκανα και σελίδα στο face book θα με βρείτε σαν George Diogenis Arvanitidis. Άλλο κόλλημα και αυτό. Καλός ρουφ…ιάνος σύστημα. Ποιος πήγε, που πήγε? Ποιος χώρισε και ποιος είναι in an relation! Ποιος έγινε φίλος ποιού? Και καρδούλες φιλάκια σκουντήματα και άλλα τέτοια ακαδημαϊκά σας λέω. Οι περισσότεροι δε εκεί μέσα ασχολούνται με φάρμες και καθαρίζουν αγελάδες, φυτεύουν εικονικά λαχανικά, καθαρίζουν ενυδρεία και ταΐζουν ψάρια και όλα αυτά από τον καναπέ τους μη χέ….ω!

Κάπως έτσι πέρασε το εξάμηνο και λέω σιγά σιγά να βγαίνω από το καβούκι μου και να βγω στη βιοπάλη που λέγετε ab-see.blogspot!

Να ήμαστε όλοι καλά και να τα λέμε! Φιλιά.