Οδηγώ και δεν σκέφτομαι

Τον είδα εγώ τον χάρο τον είδα ψες αργά! Όχι, όχι δεν ήταν σε όνειρο αλλά στο δρόμο συγκεκριμένα στη περιφερειακή οδό της Θεσσαλονίκης και ήταν μέσα στο αυτοκίνητο του.

Ας τα πάρω όμως με τη σειρά τα πράγματα. Υπάρχουν 3 κατηγορίες οδηγών που πραγματικά εύχομαι να μην βρεθούν στο δρόμο μου μια και είναι οι πιο επικίνδυνοι και έχουν πλήρη άγνοια αυτού! Ποιοι είναι?

Κατηγορία Α.

Η οδηγός πήρα το δίπλωμα στα 45!

Γυναίκα στο γένος. Την αναγνωρίζετε αμέσως. Μαλλί ξασμένο τόσο που δεν έχει ορατότητα πίσω της. Πάνω της έχει την Άρτα και τα Ιωάννινα σε μπιζού και στο πίσω κάθισμα σακούλες από τον Βασιλόπουλο.

Αναποφάσιστη μονίμως, για τον λόγο αυτό κινείτε ακριβώς στη μέση από τις 2 λωρίδες. Ούτε δεξιά ούτε αριστερά στο κέντρο! Ένα πράγμα να μην μπορείς να την προσπεράσεις!

Το στήθος συνήθως είναι κολλημένο στο τιμόνι και το κεφάλι της πιο μπροστά, η μύτη σχεδόν ακουμπά στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου. Μέση ωριαία ταχύτητα τα 15 χιλιόμετρα όπως και η επόμενη κατηγορία μας.

Κατηγορία Β.

Ο οδηγός πήρα το δίπλωμα επί Τουρκοκρατίας.

Άρρεν αγνώστου ηλικίας μια και η ταυτότητα του χάθηκε στο λιμάνι της Σμύρνης τότε επί της καταστροφής.

Αυτόν πέτυχα και χθες το βράδυ στον δρόμο μου. Βράδυ ξαναλέω στην περιφερειακή οδό με όριο ταχύτητας τα 110 χιλιόμετρα, και ενώ εγώ πήγαινα με 90 χιλιόμετρα βρέθηκα να φρενάρω διότι ενώ πρακτικά ήταν ακινητοποιημένος αυτός πίστευε ότι με τα 8 χιλιόμετρα μέση ωριαία ταχύτητα που είχε έτρεχε.

Διότι  αν έχεις αραμπά στα ορεινά της Ροδόπης και πας με 8 χιλιόμετρα είναι οκ, αλλά όχι σε δρόμο ταχείας κυκλοφορίας.

Συνήθως δίπλα του έχει συμπαθεστάτη κυρία ιδίας ηλικίας και ο προορισμός τους κατά τη διάρκεια της εβδομάδος είναι το εφημερεύων νοσοκομείο, φαρμακείο, ιατρείο! Την Κυριακή δε…. φορτώνει και όλη την τρελοπαρέα από τα ΚΑΠΗ και εκδράμουν στις κοντινότερες παραλίες με βασική προϋπόθεση να υπάρχει Κέντρο Υγεία σε ακτίνα ενός χιλιομέτρου.

Κατηγορία Γ.

Ο οδηγός πήρα μερικά κιλά παραπάνω σήμερα.

Ίσως και ο πιο επικίνδυνος όλων! Ο παχύσαρκος οδηγός. Το βλέπεις και τον λυπάσαι έτσι σφηνωμένος που είναι στη θέση του οδηγού. Πάντα κάτι μασουλάει ενώ οδηγεί, ένα φρούτο, ένα burger, ένα μοσχαράκι κοκκινιστό με πατατούλες στον φούρνο.

Τον καταλαβαίνετε από μακριά διότι το αυτοκίνητο έχει μια κλίση προς τα αριστερά μονίμως! Αναπνέει και πάει το αμάξι δεξιά, φταρνίζετε και πάει αριστερά, βήχει και κάνει ζικ ζακ. Γυρνά να δει αριστερό καθρέπτη και πιάνει μπάρα, γυρνά να δει τον δεξιό και βγαίνει στα χωράφια. Διότι τον πρώτο λόγο στο τιμόνι τον έχει το στομάχι και όχι τα χέρια εκείνο ορίζει την πορεία του!!!

Αντανακλαστικά zero, nada μηδέν. Με την ίδια ταχύτητα που ξεκινάει από το σπίτι του κάνει το ταξίδι ολόκληρο διότι για να αλλάξει ταχύτητα πρέπει να σηκώσει το δεξί σωσίβιο να ψάξει από κάτω και να βρει τον λεβιέ.

Σας το λέω και το ξεκαθαρίζω προσωπικά δεν έχω τίποτα εναντίων όλων των γυναικών που έστω και καθυστερημένα αποφάσισαν να βγάλουν δίπλωμα και να αποκτήσουν την ανεξαρτησία τους.

Δεν έχω τίποτα με τους συμπαθέστατους ηλικιωμένους, τις εκδρομές, και τις βόλτες τους το αντίθετο τους χαίρομαι πολύ.

Δεν έχω τίποτα με τους παχύσαρκους το αντίθετο αν σταματήσω τη διατροφή θα μπω και εγώ στην ίδια κατηγορία.

Έχω όμως πρόβλημα με όσους δεν λένε να παραδεχθούν ότι είναι επικίνδυνοι και δεν θέλουν επίσης να παραδεχθούν ότι κάθε μέσο έχει παραχθεί για ένα συγκεκριμένο σκοπό, άλλο το κάρο άλλο το ποδήλατο και άλλο το αυτοκίνητο.