Δευτέρα 29 Δεκεμβρίου 2008

ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΝΕΙΡΟ


Έχω ανοίξει μία σαμπάνια Deutz Millesime του 2004 την οποία την φύλαγα στο ψυγείο για κάποια ξεχωριστή στιγμή. Και αυτή η στιγμή είναι: τώρα, σήμερα, εδώ, μόνος μου.
Ήρθε η στιγμή να απολαύσω την υπέροχη γεύση της και να πω στην υγεία μου και στη δική σας και να σας ευχηθώ ποτέ να μη ξεχνάτε την ομορφιά και τις ανατροπές της ζωής.

Όχι δεν έχω πιεί, είμαι μόλις στο δεύτερο ποτήρι. Γιατί γιορτάζω? Χμ… δύσκολο να το εκφράσω.
Θα προσπαθήσω όμως.

Είναι ένα μέρος που βρισκόμουν και τα πάντα ήταν λευκά. Φαντάσου μία παγωμένη τεράστια επίπεδη έκταση. Ξέρεις με τον καιρό και εμείς, χαμαιλέοντες ενσωματωνόμαστε στο τοπίο, λευκός παγωμένος και εγώ. Στον ορίζοντα τίποτα μια ευθεία λευκή όσο και αν γυρίσω δε βλέπω τίποτα άλλο.
Και ξαφνικά μία κουκίδα, τρίβω τα μάτια μου αλλά δεν φεύγει μάλιστα γίνετε μεγαλύτερη. Τρέχω προς τη κατεύθυνση της και να σου μπροστά μου μια πεταλούδα. Πολύχρωμη πεταλούδα, πανέμορφη. Δεν μπορώ να το πιστέψω αλλά είναι εδώ μπροστά μου στριφογυρνά και ανοιγοκλείνει τα φτερά της. Δεν χορταίνω να τη βλέπω, να καταγράφω, να θαυμάζω τα χρώματα της. Είχα κάποτε, πριν έρθει το λευκό στο κόσμο αυτό, δει μία ίδια, ναι αυτή η ίδια είναι. Αισθάνομαι την ανατριχίλα από το χτύπημα των φτερών της στο λαιμό μου εκεί χαμηλότερα από τον λοβό μου. Γυρνά μπροστά μου, γύρω μου, ανοίγει τα φτερά της και εγώ… εγώ έχω εκείνον τον πόνο στο στήθος που η αναπάντεχη χαρά μας δημιουργεί. Butterfly

Όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί είπα ότι ήταν ένα υπέροχο όνειρο, μετά όμως με τύλιξε ένα άρωμα ξεχασμένο από καιρό που κράτησε το μαξιλάρι μου.
Ήταν εδώ έστω για λίγο.

Σάββατο 27 Δεκεμβρίου 2008

ΠΑΩ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η επέλαση του χιονιά (έτσι δεν το λένε οι δημοσιογράφοι?). Ήρθε λοιπόν και η επέλαση και ο χιονιάς και το χάρηκα πάρα πολύ. Έφτασε το πρωί στο μπαλκόνι μου και στις κολοκύθες μου.



Σε αντίδραση λοιπόν των χιλιάδων που πατιούνται στα χιονοδρομικά και φοβούμενος ελαφρώς τον αποκλεισμό κατηφόρισα από τα 500 μέτρα και πήγα θάλασσα.
Ναι ναι ναι πήγα θάλασσα.

Το χιόνι να πέφτει πυκνό και η θάλασσα φλίτς – φλατς. 2 σκούφους, γάντια, μάλλινες κάλτσες επί δύο παρακαλώ, και παραθαλάσσια. Να σου τύχει ένα στραμπούληγμα να μείνεις εκεί να σε βρουν τον Δεκαπενταύγουστο Ρώσοι λουόμενοι. Διότι δεν πάω και σε παραλίες «κοσμικές» οπότε έχει περπάτημα η υπόθεση.
Η θάλασσα ήταν απλά συγκλονιστική, θορυβώδης, αγριεμένη, χωρίς «Νικολάκη όχι στα βαθιά»!
Βέβαια είχε βγάλει ψηλά όλες τις βρωμιές του καλοκαιριού που αφήσαμε πίσω μας. Και εδώ έχω την εξής απορία, οκ τα δεκάδες πλαστικά μπουκάλια που ξέβρασε. Οκ τα καπάκια και τα μπουκάλια μπύρας.
Αλλά, τα 2 σουτιέν και τουλάχιστον 5 μποξεράκια – σλιπάκια που θαλασσοδερνόταν δεν το κατάλαβα!!! Δηλαδή βρε κυρία μου ή αγαπητέ φίλε όταν γυρίσατε σπίτι ο άλλος ντιπ χαϊβάνι? Δεν προβληματίστηκαν: που είναι καλή μου το σουτιέν σου? Ή αντίστοιχα που είναι Μήτσο μου το σώβρακο με τα ελφαντάκια που σου πήρε η μαμά δώρο στην επέτειο μας?
Να μην σας πω για αναπτήρες! Μη ψάχνετε στην τσάντα ή σε τσέπες. Στη παραλία σας έπεσε αγοράστε καινούργιο.
Επίσης σου λέει ο κόσμος ζορίζετε λεφτά δεν έχει. Λογικό αφού όλα τα κουβαδάκια φτυαράκια και τσουγκράνες εκεί τα αφήσατε! Αγοράστε άλλα του χρόνου να μάθετε και μη μου γκρινιάζετε ότι δε σας φτάνουν.
Να μην μιλήσω για χλωρίνες, απορρυπαντικά πιάτων και καθαριστικά πατώματος. Λες και είσαι στο Βασιλόπουλο, μόνο η χαρωπή πωλήτρια λείπει.
Τον πλαστικό προφυλακτήρα που ξέβρασε δεν θα το συζητήσω και αυτό γιατί φοβάμαι μη ξεβράσει και το αυτοκίνητο σε κάνα μήνα.
Από βατραχοπέδιλο δε, πες μου τι νούμερο φοράς να σε στείλω στη σωστή παραλία.
Κάπως έτσι ήταν η εικόνα και όχι σε μία αλλά σε δυό τρείς που πήγα. Και καθώς βαθειά οικολογικά σκεπτόμενο άτομο κα επειδή έχω βαρεθεί να μαζεύω κοχύλια σήμερα επέλεξα να μαζέψω 2 σακούλες με πλαστικά αντικείμενα και τα έφερα σπίτι και τα έπλυνα.

Όλο και κάποια κατασκευή θα κάνω με αυτά όσο έξω θα χιονίζει.
Ναι, ναι και το παράθυρο η θάλασσα το ξέβρασε! Απο βδομάδα θα βγάλει και τη σαλοτραπεζαρία. Φλεβάρη δε που θα αγριέψει και άλλο... πάρε πάρε καναπέδες.

Παρασκευή 26 Δεκεμβρίου 2008

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΡΕΝΩΝ

Οι σταθμοί των τραίνων πάντα μου άρεσαν.


Ειδικά οι εγκαταλελειμμένοι.

Δεν έχουν μελαγχολία αλλά το αντίθετο για εμένα είναι χώροι γεμάτοι ενέργεια, εικόνες, ήχους και συναισθήματα.


Το σημερινό μου ξύπνημα με βρήκε ψηλά σε μια ανταριασμένη Δοϊράνη.


Με πληθώρα υλικού για εμένα!

Πέμπτη 25 Δεκεμβρίου 2008

2

2 είναι ευχή για το 2009.
Εύκολο? Καθόλου.
Δυνατό? Ναι δυνατότερο του ενός.

Δευτέρα 22 Δεκεμβρίου 2008

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ



10 πράγματα που λατρεύω και 10 που απεχθάνομαι.
Το βρήκα στο Blog της Kat (blogmeanyway).


Το θεώρησα αρκετά διασκεδαστικό αλλά είναι και ολίγον επώδυνο.


λατρεύω:

1. να μπαίνω στο αυτοκίνητο με άγνωστο προορισμό

2. το εκτυφλωτικό λευκό

3. το παρελθόν μου

4. τις ανατολές κυριολεκτικά, αλλά και τις ζωή μου

5. να με κοιτάζουν στα μάτια

6. τα ζώα (κυριολεκτικά)

7. το 501 jeans μου

8. το τσίπουρο

9. τις ερημικές παραλίες τον χειμώνα

10. τον Λειβαδίτη όσο και εάν με πληγώνει


απεχθάνομαι:

1. το μαύρο (και άραχνο)

2. τους κακομούτσουνους (και είναι πολλοί γαμώτο)

3. όσους κοιμούνται με κάλτσες (πως το αντέχουν?)

4. τα ζώα (μεταφορικά)

5. τις κόρνες και το θόρυβο της πόλης (για αυτό πήρα τα βουνά)

6. τα τρίτο – κοσμικά (ειδικά των ελληνικών περιοδικών)

7. τις μελιτζάνες (ναι, ναι και δεν δέχομαι κουβέντα)

8. την τύχη μου την κορδελιάστρα! (φτυσμένο με έχει)

9. τους ανέραστους (και είναι και αυτοί πολλοί γαμώτο)

10. κάθε είδους πρόγραμμα (ακόμα και το τηλεοπτικό)

Όποιος θέλει μπορεί να το συνεχίσει και ελπίζω να το διασκεδάσει όσο εγώ.

Σάββατο 20 Δεκεμβρίου 2008

ROMEO & JULIET PROKOFIEV

Θα σας πω τη πικρή μικρή ιστορία μου με τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα του Prokofiev. Ως την ενηλικίωση μου είχα ακούσματα κλασσικής μουσικής από τον πατέρα μου της οποίας ήταν λάτρης. Φυσικά εγώ είχα ήδη τα δικά μου εφηβικά ακούσματα και για κλασσική ούτε κουβέντα.
Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό μου αυτή η μελωδία από τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα, το κομμάτι Καπουλέτοι και Μοντάγγοι. Το μόνο που θυμόμουν ήταν ότι είναι του Prokofiev.
Πάω λοιπόν στο πιο ενημερωμένο δισκάδικο της πόλης και ανεβαίνω στον επάνω όροφο που ήταν το κομμάτι της κλασσικής μουσικής. Πλησιάζω τη πωλήτρια και της εξηγώ τι ψάχνω γενικά.

Μάλιστα Prokofiev χμ… θα μου δώσετε κανένα στοιχείο ακόμη είναι τόσα πολλά.
Δεν θυμάμαι δυστυχώς.
Την μελωδία την θυμάστε?
Ναι.
Τραγουδήστε μου τη μελωδία λοιπόν.
Εδώ?
Ναι.
Εγώ?
Ναι.
Θα αστειεύεστε?
Καθόλου.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ναι αλλά θα με βοηθούσε.
Μα είμαι παράφωνος.
Και εγώ οπότε μην σας ανησυχεί.
Ξεκινάω λοιπόν εγώ το αηδόνι του κάμπου… Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ. κλπ κλπ.
Αυτή μέσα στα μάτια να με κοιτάει.
Κάπου πάει το μυαλό μου αλλά για άλλη μια φορά μπορείτε να το πείτε?
Άιντε πάλι εγώ … Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Μάλιστα – μάλιστα κατάλαβα μου λέει.
Και όντως βγάζει το cd σε διάφορες εκτελέσεις μου προτείνει και ακούμε τη καλύτερη και κατεβαίνω στο ταμείο να πληρώσω.
Πληρώνω και πριν φύγω έρχεται η αναίσχυντη η πωλήτρια και μου λέει:
Ξέρετε με το που μου είπατε Prokofiev ήξερα ότι αυτό θέλατε αλλά ήθελα τόσο πολύ να ακούσω ένα άντρα και να δω την έκφραση του ενώ θα μου τραγουδά το ρυθμό του κομματιού που δε μπόρεσα να αντισταθώ να σας κάνω αυτή τη πλάκα.

Από τότε και για όσο καιρό δούλευε εκεί κάθε φορά που πήγαινα ανεβαίνοντας τις σκάλες ξεκινούσα Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Απολαύστε το λοιπόν!

CARCEL DE ORO

Το άκουσα στην Ελληνική από την Ελευθερία και είπα να το ψάξω λίγο παραπάνω.

Δυστυχώς σχεδόν πάνω σε όποια εκτέλεση και εάν έπεσα στην ισπανική ήταν από Reality.

Επέλεξα την λιγότερο επώδυνη "εκτέλεση" και σας τη προσφέρω, πήρε και 2 δεκάρια στο τέλος!



Αν πάλι θέλετε την εκδοχή της Ελευθερίας την οποία θεωρώ εξαιρετική ακούστε την παρακάτω

Που βρεθήκαν όσα αγκάθια
Τόση μοναξιά στους ώμους
Κι είπα ότι ωραίο υπάρχει
Στην αγάπη μόνο ζει.

Να μάγαπάς μόνο θέλω - δεν θέλω...

http://www.youtube.com/watch?v=ogSDoqOhCsk

Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2008

MR. PAPOUTSI BUSH!

Το είδατε φαντάζομαι αυτό με το παπούτσι που έφαγε ο πλανητάρχης στο Ιράκ.
Τέτοια χαρά είχα να πάρω από τη γέννηση της ανιψιάς μου.

Εγώ, εγώ θα πληρώσω τους δικηγόρους του δημοσιογράφου αυτού και θα του κάνω και μια δωροεπιταγή σε γνωστό παπουτσάδικο δώρο να ψωνίζει επ’ αόριστον παπούτσια.

Τόσο πολύ μου άρεσε που σκέφτηκα ότι όπως διοργανώνουμε καλλιστεία, μουσικά βραβεία, κινηματογραφικά βραβεία να ζητήσουμε από τον αθάνατο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κύριο Κυριακού να διοργανώνει το κανάλι του και ένα διαγωνισμό του τύπου Mr. ή misses παπούτσι 2008.

Θα είναι το κοινό από κάτω με άπειρα ζευγάρια παπούτσια. Επί σκηνής θα περνούν διάφοροι διαγωνιζόμενοι, αργά - βασανιστικά αργά. Αυτός που θα φάει τα περισσότερα παπούτσια, θα παίρνει τον τίτλο, θα βάζει την κορώνα και θα κερδίζει και συμβόλαιο με γνωστό ιατρικό κέντρο για την αποκατάσταση του.

Ήδη την πρώτη πεντάδα την έχω βρει, το κοινό μου λείπει και το ok του Κυριακού.

Στο νούμερο ένα ο κύριος Κούγιας. Ο Αλέξης μιλάει 3 γλώσσες, πηδάει μόνο μοντέλα και φράκτες και στο ελεύθερο του χρόνο δέρνει κόσμο.

Στο νούμερο δύο ο «Καλά τα πας». Ο Κωστάκης έχει δίδυμα, του αρέσει πολύ το φαγητό και στον ελεύθερο του χρόνο παίζει τον πρωθυπουργό!

Στο νούμερο τρία ο Εφραίμ. Οι φίλες του τον φωνάζουν και η μαύρη χήρα. Σπουδάζει θεολογία και στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τα κτηματομεσιτικά, του κράτους.

Στο νούμερο τέσσερα ο Zorro. Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης μιλάει άπταιστα την ποντιακή, παίζει ξιφασκία και στον ελεύθερο του χρόνο ντύνετε κολομπίνα!

Στο νούμερο πέντε ο Προκόπης. Ο Προκόπης ασχολείται με … και αυτός δεν ξέρει ακριβώς με τι, αλλά στον ελεύθερο του χρόνο υποβάλει παραιτήσεις και δεν τις τηρεί!

Αν και εσείς έχετε υποψηφίους για συμμετοχή σας παρακαλώ να μου στείλετε το βιογραφικό τους με μία φωτογραφία μπούστο το συντομότερο!

Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου 2008

ΘΕΛΩ ΛΑΔΩΜΑ!


Έχω αυτό το πετεινάρι εκεί ψηλά στην είσοδο.



Χθες το σούρουπο λοιπόν ενώ περπατούσα βιαστικός το αεράκι το γύρισε και έβγαλε ένα μεταλλικό ήχο ο οποίος με ώθησε να σηκώσω το βλέμμα μου και να το δώ σκεπτόμενος ότι θα πρέπει να το λαδώσω.


Επίτηδες το έκανε γιατί ήμουν λίγο στενοχωρημένος και κατηφής και σκεφτόμουν διάφορα, ήθελε να μου τραβήξει την προσοχή.


Βλέπετε την εικόνα που με περίμενε σηκώνοντας το κεφάλι μου! Για αυτό λέω δεν πρέπει να ξεχνάμε να κοιτάζουμε και λίγο ψηλά!

Κυριακή 14 Δεκεμβρίου 2008

O ΜΟΝΤΕΛΟΠΝΙΧΤΗΣ Ο ΚΟΥΓΙΑΣ

Πέντε και μίση τα χαράματα χτύπησε το τηλέφωνο! Ξέρεις το μυαλό πάει πάντα στο κακό. Αλλά αυτό ήταν χειρότερο.

Giorgos? Giorgos me akous?
Το κέρατο μου βραδιάτικα την αναγνώρισα. Παλιά φίλη από το Αρσάκειο που στη συνέχεια έγινε μοντέλο, super μάλιστα, Naomi Campel ονόματι .
Giorgos me akous?
Σε ακούω Naomi μου τι έγινε βραδιάτικα?

Giorgos exo provlima mou leipei o montelopnιktis mou.
Ποιος σου λείπει βραδιάτικα καλή μου?

O Alexis mou, Giorgos. O ellinas erastis mou to dikigoros ntei! Aftos poy paei mono me mondeles nte!
Ο Κούγιας?

Yes ntei! Giati exei kai allous latinous dikigorous san to Alexis moy sto Ellada?
Όχι καλή μου το δεκάρι το καλό είναι ένα!

Giorgos mou eipan oti ta emplekse me ena astynomiko kai einai oli tin ora mazi tou? Einai alithia Giorgos afto?
Κάτι πήρε το αυτί μου αγάπη μου, αλλά μη πάει ο νους σου στο πονηρό.

Kai pou vreike Giorgos enas mpatsos me treis kai eksinta, opos lete stin Ellada, ta lefta, kai asxolite to Alexis mou mazi toy?
Τι να σου πω καλή μου? Μπορεί να το κάνει και τζάμπα για το δημοσιότητα!

Ti mou les Giorgos o Alexis tzamba?
Ναι αυτό σου λέω καλή μου.

Akoy Giorgos thelo na teleiosei afto kai na moy steileis ton Alexi amesos edo paketo.
Νομίζω ότι το πανελλήνιο θα συμφωνούσε μαζί σου, για την ακρίβεια εδώ το λέμε εξοστρακισμό!

Giorgos den katalabeno ti moy les. Ego ekeino pou ksero einai oti to krevati moy einai adeio xoris ton Alexi moy.
Θέλεις δηλαδή βρε καλή μου να μου πεις ότι με τον Αλέξης σου, ένα είκοσι ύψος το κρεβάτι σου είναι γεμάτο? Έλεος ο κουβάς!

Giorgos mi me douleveis 3 praktoreia mondelon edw sto Amerika kontevoyn na kleisoyn apo tote poy a Alexis eipe na doylepsei.
Οκ καλή μου θα δω τι μπορώ να κάνω. Σου υπόσχομαι το συντομότερο να στο στείλω το συντομότερο.

Ok Giorgos, to afino epano sou kai se oli tin Ellada na moy steilete to moro moy pisw.
Οκ μικρή μου, και που να σου τον πακετάρουμε και να σου τον στείλουμε αγάπη μου?

Oh Giorgos ksereis esy…. sto diaοlo steilte ton kai na toy peite oti itan thelima theou!

Παρασκευή 12 Δεκεμβρίου 2008

O ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ


Δύσκολο πράγμα οι χωρισμοί και οι αποχωρισμοί. Πονάν και περισσότερο πονάνε γιατί το μυαλό γυρνάει πίσω και σκέφτεσαι όλα εκείνα που πέρασες παρέα, όλα όσα έζησες από κοινού.

Και ποιος είμαι εγώ που πίστευα ότι θα ξεγλιστρούσα από κάτι τέτοιο, ήρθε και για μένα η ώρα να τον αντιμετωπίσω τον αποχωρισμό!

Θα ήταν ψέμα να μην πω ότι δεν ζήσαμε απίθανα οι δυό μας. Πρωινά, μεσημέρια, απογεύματα, και βράδια πολλά βράδια όμορφα βράδια. Μουσικές ακούσαμε παρέα, dvd είδαμε παρέα, και πάντα με ένα δικό μας κώδικα χωρίς να σε ακούσω ποτέ να διαμαρτύρεσαι.

Ξέρεις ήσουν δεδομένο για εμένα, πάντα μαζί. Δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα που θα ζήσουμε χώρια.

Μια ευχή θα κάνω μόνο να περάσεις όμορφα εκεί που πας. Και όσο για μένα μη στενοχωριέσαι το ξέρεις ότι την θέση σου δεν θα μπορέσει να τη πάρει κανείς από μέσα μου.

Και όσο για το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή μου… ξέρω ότι θα είναι δύσκολο να το συνηθίσω αλλά πρέπει να τραβήξω μπροστά.

Αφιερωμένο στον υπέροχο κόκκινο καναπέ μου που μετά από τόσα χρόνια τον αποχωρίζομαι για ένα μεγαλύτερο, ολόλευκο για να ζωγραφίσω καινούργιες εικόνες πάνω του.

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ


Σήμερα Παρασκευή 12/12 ανάβουμε ένα κεράκι στο μπαλκόνι μας
στις 21:00 για τον ♥Αλέξη♥.
Αν δεν έχετε μπαλκόνι κάνει και ένα παράθυρο.
Προωθήστε το.

Πέμπτη 11 Δεκεμβρίου 2008

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΣΤΟΝ ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗ


Το ξέρω μεγάλωσα για να ζητάω από τον Άγιο Βασίλη πράγματα. Από την άλλη όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Σου παραθέτω λοιπόν αγαπητέ γενειοφόρε το αλφάβητο των επιθυμιών μου για το 2009 και εάν δε μπορέσεις να μου τα πραγματοποιήσεις όλα δε πειράζει, εγώ και με το 80% ικανοποιημένος θα είμαι.

Αγκαλιά, μια από αυτές που μέσα τις να χάνομαι και να ταξιδεύω.
Βιολέτες για μια εποχή, τη συλλογή του Λειβαδίτη γιατί αυτό που έχω το έλειωσα. Γελαστά πρόσωπα γύρω μου, δεν γουστάρω κατσούφηδες.
Δημιουργικές ημέρες και ώρες, και νύχτες δε με χαλάει.
Έρωτα με το Ε κεφαλαίο στο υπενθυμίζω.
Ζεστά χαμόγελα και ψυχές, γιατί σαν να έπεσε η θερμοκρασία γύρω.
Ηθική στους ανθρώπου, αν όχι σε όλους σε όσους τα καταφέρεις.
Θάρρος να κάνω όλα όσα φοβόμουν, π.χ. να ανέβω στο πατάρι.
Ικανοποίηση για όσα επιλέξω να πράξω.
Κατανόηση από όλους τους στενοκέφαλους τριγύρω μου.
Λογική για να μην κάνω λάθη παρελθοντικά, γιατί από παράλογο έπηξα.
Μάθηση γιατί ποτέ δεν μου έφτανε, από αυτό δώσε και σε άλλους.
Νου και γνώση, όχι νουνού, νου!
Ξεκινήματα καινούργια στη ζωή μου, γιατί η μπαταρία τα έπαιξε.
Όμορφες εικόνες και σκέψεις, και υπάρξεις επίσης.
Πίστη στους άλλους, γιατί κλονίζομαι τώρα τελευταία.
Ρομαντισμό, μια δόση παραπάνω σε παρακαλώ.
Συγκινήσεις απρόσμενες, και δεν εννοώ σε dvd, πραγματικές θέλω
Τάξη στη ζωή και στο σαλόνι μου.
Υπέροχες στιγμές και εικόνες.
Φωνή να ουρλιάζω για τις αδικίες, και στην από πάνω όταν περπατά με το τσόκαρο.
Χάδια στη ψυχή και στο κορμί δε με χαλάνε.
Ψυχραιμία για όσα βλέπω και ακούω, γιατί την χάνω σου λέω.
Ωριμότητα γιατί ποτέ δεν είναι αρκετή, τύλιξε την θα την πάρω σπίτι.

Έλα μη καθυστερείς, βάλε τα ξωτικά να δουλεύουν και ζέψε τους τάρανδους.

Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

ΣΤΟΛΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΙΣΩ

Γυρνώ την πλάτη μου σε κουκουλοφόρους και σε κάθε μορφή βίας και στολίζω δένδρο.

Δεν θα με πείσει κανείς ότι κάνω λάθος, η γνώμη μου είναι γνωστή κάθε φορά που ένα σκάνδαλο σε αυτή τη χώρα είναι στο αποκορύφωμα του βγαίνουν τηλεκατευθυνόμενοι κουκουλοφόροι στους δρόμους κάνουν όσα κάνουν και μετά όλα καλά όλα ωραία.
Οπότε σε όποιο καραγκιόζη νομίζει ότι με πείθει απλά του λέω ότι δεν ξεχνώ σίγουρα και ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.

Και μια και μιλάμε για τα πιο σφοδρά γεγονότα, κόντρα και εγώ, τρία δέντρα μικρά και μεγάλα στόλισα.

Το πρώτο δική μου κατασκευή με ξύλα που περιέχουν σπόρους από ένα δέντρο κομμένο που βρήκα δίπλα στις ακτές μιας λίμνης. Ελπίζω μόνο να μην αρχίσουν να συστρέφονται τα ξύλα και αρχίσουν να μου πετούν σπόρους στο σαλόνι!

Το δεύτερο ένα κλαδί ξερό ου βρέθηκε μπροστά μου έξω από το κτήμα, και με λίγο λευκό χρώμα μερικές πέτρες και μικρές μπάλες πήρε μορφή.


Το τρίτο μικρό και θα μπορουσα να το αποκαλέσω ωδή εις την ικέα! αλλά χαριτωμένο στολίζει την κουζίνα μου.



Να έχουμε όμορφες γιορτές με αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας εύχομαι.

Δευτέρα 8 Δεκεμβρίου 2008

16 ΧΡΟΝΩΝ


Δεν μπόρεσα αυτό το σαββατοκύριακο να παρακολουθήσω καθόλου ειδήσεις, να διαβάσω εφημερίδες και να ενημερωθώ. Ότι μάθαινα ήταν από το τηλέφωνο.
Δεν το χωράει ο νους μου. Θέλω πάρα πολύ να μπορούσα να βγω και να φωνάξω είναι ντροπή μα πάνω από όλα είναι άδικο.
Είναι άδικο για κάθε παιδί να φεύγει από τη ζωή πριν την λιώσει μέσα στα χέρια του, κάτω από τα πόδια του, και μέσα στη καρδιά του.
Ντρέπομαι στη σκέψη και μόνο ότι αυτό το «κτήνος» τον ειδικό φρουρό μπορεί να το συνάντησα μια μέρα στο δρόμο και τυχαία να με ακούμπησε, ή να καθόταν κάπου δίπλα μου ή να πέρασε το βλέμμα μου πάνω του. Ντρέπομαι που ζει στην ίδια χώρα, που βλέπει τον ίδιο ουρανό.
Ντρέπομαι που ανήκει στο ανθρώπινο είδος.

Αλέξανδρε δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να σε φέρει πίσω και πιστεύω ότι αυτό που ίσως να ήθελες θα ήταν να βγούμε και να φωνάξουμε όλοι εμείς, όχι με κουκούλες, όχι με κράνη, χωρίς πέτρες και μολότοφ, όχι τη νύχτα.

Ίσως να γίνει, εύχομαι να γίνει.
Καλό ταξίδι μικρέ!

Κυριακή 7 Δεκεμβρίου 2008

ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΡΩΤΑΩ!

Νομίζω ότι είναι ότι πρέπει για ξεκίνημα Κυριακής το τραγούδι αυτό.
Ο ρυθμός του εύχομαι να με ακολουθεί όλη τη μέρα.
Όσο για τον στοίχο, η ουσία είναι ...
Έχω για σπίτι μου την γή τον ουρανό ταβάνι...
Τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται.

Σάββατο 6 Δεκεμβρίου 2008

H ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

Αυτό το σαββατοκύριακο έχω πολύ δουλειά στη πόλη οπότε δε θα μπορέσω να πάω στο κτήμα. Αισθάνομαι τύψεις διότι ξέρω τι με περιμένει από Δευτέρα στη πρώτη μου επίσκεψη.
Ο Έκτωρας ο λέκτορας δεν θα έρθει να με προϋπάντηση, όπως κάνει καθημερινά, θυμωμένος και προδομένος από την απουσία μου.
Η Bonny πάλι θα κάνει πάλι σαν παλαβή, πράγμα το οποίο μεταφράζετε ότι θα με γεμίσει λάσπες στη προσπάθεια της να με αγκαλιάσει και να με ρίξει κάτω, να θυμηθώ να βάλω jeans!
Η Βεατρίκη και η Μίνι θα τρίβονται στα πόδια μου και νιαρ νιαρ νιαρ θα μου βάλουν τις φωνές για την απουσία και θα προσπαθούν να μου μεταφέρουν όλα τα νέα.
Ο Αυτιάς η Λούση & η Νταίζη θα έχουν παραταχθεί μπροστά στη πόρτα του σπιτιού στην οποία και θα έχουν κουβαλήσει ότι μπορείτε να φανταστείτε και θα περιμένουν τη σειρά τους για χάδια και κανένα ψαράκι!

Αφού λοιπόν τους κανακέψω όλους, ελέγξω το φαγητό τους τα νερά τους τα σπιτάκια τους θα πρέπει να φροντίσω για τα πουλιά. Να τρίψω ψωμί να αφήσω σιτάρι να δω αν είναι οκ το νερό που έχω σε χίλια δυό σημεία.
Έχω πολλά πτηνά που έχουν επιλέξει το κτήμα σαν μόνιμη κατοικία . Ξέρω που έχουν την κάθε φωλιά, και χαίρομαι σαν παιδί κάθε φορά που αντικρίζω μια καινούργια οικογένεια από αυτά να εγκαθίσταται στο κτήμα.

Μπα δε νομίζω να περιμένω ως τη Δευτέρα μάλλον το βράδυ ότι ώρα και αν τελειώσω θα πάω μια βόλτα.

Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2008

ΗΡΘΕ ΒΟΡΙΑΣ, ΗΡΘΕ ΝΟΤΙΑΣ

Τρελός αέρας σήμερα εδώ στη Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς το έκοψα στον πόντο το μαλλί χθες και γλύτωσα το μαστίγωμα.
Μου αρέσει ο δυνατός αέρας. Αρχικά γιατί καθαρίζει η ατμόσφαιρα αλλά και γιατί τα βράδια μου γεμίζουν με εκατομμύρια φωτεινά αστέρια.
Έφυγα νωρίς λοιπόν από την πόλη, μπήκα στο red bullet μου (το κατακόκκινο αυτοκίνητο μου είναι αυτό) πήρα καφέ, τσιγάρα και με το σούρουπο έφτασα θάλασσα.
Μέσα στη πόλη δε μπορώ να απολαύσω τον ουρανό, όμως όπου υπάρχει απουσία τεχνητού φωτός είναι μαγεία.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή λίγο φοβήθηκα μόνος μου τόσο μακρυά σε μία έρημη παραλία με τη θάλασσα να αφρίζει και το δάσος πίσω να ωρύετε. Σιγά σιγά όμως άρχισα να ξεχωρίζω τους ήχους και τις σκιές, ανακάλυψα ότι είναι φωτεινή η βραδιά και ξαφνικά ήμουν σε οικείο χώρο.
Κοντά σε ένα βράχο ξάπλωσα στην άμμο, άναψα το πρώτο τσιγάρο και άφησα τον αέρα να με «εξαγνίσει». Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο δυνατός άνεμος μου αφαιρούσε ότι αρνητικό και ότι με βάραινε. Βέβαια το φυσικό είναι όχι μόνο να παίρνει ο άνεμος αλλά και να φέρνει.
Και ξαφνικά φλαπ… «Πάτα θτη μάπα» που λέει και ο γιός ενός φίλου. Πάρτα λοιπόν στη μάπα όσα κάνεις ότι δεν βλέπεις, όσα πίστευες ότι έκλεισες και όσα όχι φώναξες στον εαυτό σου!
Και ήμουν εκεί μόνος με την άμμο, τη θάλασσα, τα αστέρια, ένα φεγγάρι φέτα λεμονιού, τον καφέ και τα τσιγάρα μου.
Έβγαλα παπούτσια, σήκωσα μπατζάκια και άφησα το κύμα που έσκαγε να μου βρέξει τις πατούσες και στη συνέχεια από απροσεξία μου… να με λούσει ένα πιο δυνατό κύμα ως την μέση. Πάει ο συλλογισμός, πάει ο ρομαντισμός, πάει όλη η μαγεία, πάνε οι σκέψεις. Ποιος με καταράστηκε?
Άρον άρον λοιπόν επιστροφή στο σπίτι, μούσκεμα ως το κόκαλο.
Παρόλα αυτά στην επιστροφή μου τραγουδούσα ένα αγαπημένο μου τραγούδι το οποίο ακούω και αυτή τη στιγμή από τη φωνή του Μάνου: «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς».
Σας αφήνω να το απολαύσετε σε μιά διαφορετική εκτέλεση και εγώ πάω να πάρω κανένα αντιπυρετικό!


http://www.youtube.com/watch?v=o4zspuDHo_Q

Τρίτη 2 Δεκεμβρίου 2008

ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ


Έλα να συμμαζευτούμε όλοι μας! Έλα να ξαναβρεθούμε πάλι. Εγώ τον χειμώνα και ειδικά τις γιορτές τις καταλαβαίνω ότι έφτασαν το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη. Όταν διοργανώνετε ο Χάρτης των Γεύσεων στο λιμάνι.

Οι Θεσσαλονικείς την γνωρίζουν την έκθεση αυτή σαν τη πιο ζεστή, φιλική και ουσιαστική γνωριμία των καταναλωτών με το κρασί και τη γαστρονομία.

Και ω ναι φίλοι μου θα είμαι εκεί! Θα συμμετέχω φυσικά όπως κάθε χρόνο και θα γίνουν τα πόδια μου νταούλια από την ορθοστασία, αλλά θα το «γουστάρω» πολύ που θα σας δω και πάλι και τα πούμε και θα τα πιούμε.

Α ναι, και για να μη με περάσετε για κανένα μέθυσο: το κρασί ήταν η αγάπη μου, στη συνέχεια έγινε το χόμπι μου και πλέον είναι η βασική μου ασχολία, αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη φορά.

Λοιπόν τι έλεγα? Α ναι για τον Χάρτη. Όλοι οι οινοπαραγωγοί της Ελλάδας εκεί.
Θα έρθετε θα σας δώσουν στην είσοδο το ποτηράκι σας και βουρ….
Να δοκιμάσετε τα καλύτερα του Ελληνικού αμπελώνα.
Να δοκιμάσετε προϊόντα γαστρονομίας.
Να δείτε ταινίες.
Να μιλήσετε με τους ίδιους τους παραγωγούς.
Να δείτε τι προτείνουν τα ξενοδοχεία της πόλης μας για τις γιορτές.
Να κάνετε στη συνέχεια μια βόλτα στο κέντρο της πόλης μας,
και να γυρίσετε σπίτι σας γεμάτοι με αρώματα, εικόνες και γεύσεις.

Θα σας περιμένω λοιπόν κάπου στον δεύτερο όροφο!

Χάρτης των Γεύσεων.
Σάββατο 6 & Κυριακή 7 Δεκεμβρίου
Αποθήκη Γ & Δ στο λιμάνι.
12:00-21:00

Δευτέρα 1 Δεκεμβρίου 2008

ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ!


Από μικρό παιδί στο σχολείο μου το είχαν ξεκαθαρίσει, το πεζοδρόμιο είναι για τους πεζούς, ο αυτοκινητόδρομος για τα αυτοκίνητα, το αεροδρόμιο για τα αεροπλάνα και ο κατσικόδρομος για τις κατσίκες και τα landrover.

Αυτά όμως τότε, που η δραχμή είχε αξία. Εν έτη 2008 τα δεδομένα έχουν ελαφρώς αλλάξει και δεν αναφέρομαι ούτε στα αεροδρόμια, ούτε στους κατσικόδρομους αλλά στα πεζοδρόμια.

Τα πεζοδρόμια δεν ανήκουν στους πεζούς πλέον. Όχι όχι όχι. Ανήκουν σε όλους τους άλλους και σε οτιδήποτε άλλο εκτός των πεζών.

Έχεις περίπτερο και δεν έχεις χώρο να απλώσεις τα τυρογαριδάκια? Βάλτα στο πεζοδρόμιο. Δεν έχεις χώρο φίλε περιπτερά να βάλεις το ειδικό ψυγείο ια τα κατσικίσια γάλατα? Βάλτο στο πεζοδρόμιο για τον λόγο αυτό κατασκευάστηκε, στο λέω εγώ, μη το ψάχνεις.

Έχεις αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, συνεργείο ή έστω βουλκανιζατέρ?. Δικό σου, εννοείτε το πεζοδρόμιο να παρκάρεις τις mercedes και τα yugo που θες να πουλήσεις. Κολλητά η μούρη στη τζαμαρία σου και ο κώλος του αυτοκινήτου να προεξέχει ένα μέτρο μέσα στο δρόμο. Και επάνω το φουρφούρι εκείνο που γυρνάει και λέει πωλείται. Κανονικά το φουρφούρι θα έπρεπε να λέει: εδώ ο γελοίος ο έμπορος.

Είσαι ιδιοκτήτρια της μπουτίκ "Pitsas Creation"? Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχεις τα creations σου Πίτσα μου στα ράφια να τσαλακώνονται. Βάλτα σε stands και βγάλτα στο πεζοδρόμιο. Παράκληση μόνο τα srands να είναι σιδερένια ώστε αν λίγο ξεχαστώ να την πάθω την κρανιοεγκεφαλική κάκωση από την σύγκρουση.

Και εσύ φίλε μανάβη μη μασάς και εσύ και τα τελάρα σου έχετε δικαίωμα στο πεζοδρόμιο. Φίλη ψιλικατζού, φίλε μηχανόβιε, κουμπάρε με τα χαρτικά πλαστικά, ξάδελφε οδηγέ που δε βρίσκεις πάρκινκ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.

Αφού λέω και εγώ να κατεβάσω τον τριθέσιο από το σαλόνι κάτω στο πεζοδρόμιο. Θα εγκατασταθώ εκεί σας λέω αλήθεια. Θα αγοράσω και πατατάκια και θα βγάζω γούστα βλέποντας μητέρες με καροτσάκια, ηλικιωμένους, παιδιά που γυρνάν από το σχολείο και άτομα με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορούν καταμεσής στο δρόμο.

Σάββατο 29 Νοεμβρίου 2008

COUNTRY CLUB ΠΗΓΕΣ?

Εγώ την αλήθεια θα την πω. Δεν έχω κανένα κόλλημα με την country είτε αναφέρομαι στην μουσική είτε στην εξοχή. Όπως επίσης και με τα clubs, ανοικτό μυαλό σας λέω. Με τα Country Clubs όμως έχω θέμα και ζεστό μάλιστα.

Πήγα λοιπόν ο άμοιρος εχθές για πρώτη φορά σε country club αυτό μάλιστα ήταν και θεματικό, tennis country club.

Μπήκα λοιπόν στο σαλόνι, το οποίο θύμιζε κάτι από δυναστεία (να φοβάσαι ότι θα μπουκάρει η Αλέξις πιασμένη μαλλί με μαλλί με την Κρύσταλ από λεπτό σε λεπτό, ένα πράγμα) έπιασα μια καθώς πρέπει μπρεζέρα παρήγγειλα τον cappuccino μου και περίμενα την παρέα μου να έρθει.

Βασικά η πρώτη μου απορία ήταν γιατί ήταν όλος αυτός ο κόσμος εκεί? Οι περισσότεροι τους, από όσο γνωρίζω, μένουν περιφερειακά του club και μάλιστα σε μεγαλύτερα οικόπεδα, με μεγαλύτερα σαλόνια και καλύτερα ιδιωτικά γήπεδα. Ποιος ο λόγος φίλη αριστοκράτισσα να αφήσεις το ντιζαενάτο σαλονάκι σου και να βγεις με μηδέν βαθμούς να πας στο club? Άγνωστες οι βουλές της νεόπλουτης.

Μετά όμως το κατάλαβα το γιατί. Την έλυσα την απορία ο άσχετος. Διότι εδώ ο ένας θάβει τον άλλον, ενώ στο σπίτι τι γούστα να βγάλεις με την Φιλιππινέζα?

Οι κυρίες οι οποίες όλες έπιναν σόδες και χυμούς (βιολογικούς εννοείτε) είχαν κοινωνικούς προβληματισμούς του τύπου:
Μετά από πόσες μέρες αν κάνω ανόρθωση γλουτών θα μπορώ να παίξω τένις άραγε?
Είναι αλήθεια ότι ο βιομήχανος Καπνίδης έσπασε το πόδι του, όχι σε σκι στο Κολοράντο, αλλά πηδώντας από το μπαλκόνι της κρεβατοκάμαρας της γυναίκας του υπουργού Μιζάκη, όταν αυτός γύρισε νωρίτερα ένα μεσημέρι από την βουλή?

Οι κύριοι, οι αθληταράδες, όλοι έπιναν ουισκάκια (παλαιωμένα εννοείτε). Αυτοί είχαν επίσης εξίσου σημαντικά θέματα να λύσουν όπως:
Πότε θα γυρίσει η Μαρίνα? Αυτή είναι μία από της μασατζούδες του club η οποία για κάποιο μυστήριο λόγο λείπει σε όλους τους κυρίους και ΚΑΜΙΑ άλλη δεν έχει τα δικά της χέρια και χάρες! Ναι λοιπόν στο πονηρό πάει ο νους μου.
Να κλείσουμε χωμάτινο γήπεδο για αύριο?
Να πάμε μια Μπεζεντάκου να ξεσκάσουμε μεθαύριο?
Πάλι Bora Bora τα Χριστούγεννα?

Μιλάμε ότι το σύνολο των παρευρισκομένων ζούσαν σε ένα άλλο σύμπαν, σε ένα άλλο κόσμο, σε μια άλλη εποχή, χωρίς τον ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ προβληματισμό, και έξω κάπου σε μια γωνία μέσα στο κρύο στεκόταν μια Φιλιππινέζα και πρόσεχε το παιντί που έπαιζε τένις μη χάσει κανένα σερβίς και τη μαλώσει η κυρία.

Κλείνω κάπου εδώ γιατί δεν σας το είπα το καλύτερο, θα πάω και σήμερα και θα πιώ και ουισκάκια και ναι θα κλείσω και ένα χωμάτινο γήπεδο γιατί το άλλο ούτε να το βλέπω δεν θέλω.

Τετάρτη 26 Νοεμβρίου 2008

ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ


Δεν τα γουστάρω τα Χριστούγεννα μου έλεγε χθες το βράδυ μια φίλη και συμφωνώ μαζί της. Ρίξτε μας σε κώμα τώρα και ξυπνήστε μας μετά των Φώτων.
Τόση χαρά τόση ευτυχία και τόσο jingles bells τριγύρω μας μπορούν άνετα να μας ρίξουν όχι μόνο σε κατάθλιψη αλλά σε πιο βαριές καταστάσεις.

Και που την βλέπουν την ευτυχία πείτε μου? Στο δέκατο τέταρτο μισθό? Αυτόν φίλοι μου του κάναμε προχθές τα τρίμηνα. Από τον Σεπτέμβριο τον έχουμε σκορπίσει σε δάνεια, πετρέλαια και τα ρέστα για ολίγη φέτα και κάτι ζυμαρικά.
Που να τολμήσει ο απλός ο άνθρωπος τέτοιες μέρες να κυκλοφορήσει στην αγορά? Τις κολάσεως γίνετε, όλοι είναι εκεί, αν και το 90% με άδεια χέρια, αλλά όλοι είναι εκεί. Η αγορά είναι Must.

Όλο το πανελλήνιο με το ίδιο πρόγραμμα: να βρεθούμε κατά τις έντεκα να κάνουμε καμιά βόλτα. Να τσακίσουμε τα νεύρα κάθε part timer πωλήτριας. Να πιούμε κανένα καφέ. Να ξαναδούμε όλα τα μαγαζιά μήπως μας γλίτωσε καμιά πωλήτρια. Να φάμε μετά κάτι έξω. Να πάμε να πατικωθούμε στα πιο Trendy μπαράκια της πόλης και το βραδάκι νωρίς, ντίρλα στο μεθύσι, να γυρίσουμε σπίτι, κρατώντας λάθος σακούλες στα χέρια και να απορούμε ποιος λογικός άνθρωπος αγοράζει χριστουγεννιάτικα μάλλινη σωβρακοφανέλα και συχνάζει στα ίδια trendy μαγαζιά με εμένα?

Μετά είναι και το glitter αυτό, η πούλια και η χαρά που πρέπει να κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες. Πρέπει να είσαι στη τρίχα για να βγεις έξω γιατί σίγουρα θα πέσεις πάνω στην πρώην σου κάπου. Και εσύ πρέπει να απαστράπτεις και να μοιάζεις με μοντέλο και να είσαι μέσα στην αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό, για να δει τι έχασε η τσού…λα που τα έφτιαξε με τον γόνο βιομήχανου και άφησε εσένα το λουλούδι του μπαξέ.

Και τέλος εκείνα τα τραπέζια τα οικογενειακά και φιλικά που πάντα η ίδια ερώτηση όταν σε καλούν: θα έρθεις με παρέα η μόνος σου και φέτος? Για να υπολογίσω τα σερβίτσια. Μαχαιριά στο στήθος σας λέω, να πέσω να πεθάνω. Δεν φτάνει που θα έρθω, δεν φτάνει που θα φέρω γλυκά από τον Χατζή, δεν φτάνει που θα ανεχθώ όλα τα παιδάκια σας να ωρύονται στο σαλόνι, πρέπει να με προσβάλετε έτσι κατάμουτρα? Ναι μόνος μου θα έρθω και αν είστε καλοί οικοδεσπότες να μου βρείτε εσείς γκόμενα. Γκέκε?

Τέλος λοιπόν, ως εδώ! Το αποφασίσαμε και θα την κάνουμε για το Kathmandu φέτος τις γιορτές, θα φορέσουμε τα ριχτά και πορτοκαλιά μας ρούχα και θα γυρνάμε με ξυρισμένα κεφάλια και χωρίς σακούλες και πάνω από όλα χωρίς μάλλινες σωβρακοφανέλες!

Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2008

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!

Εσείς που θα πάτε τα Χριστούγεννα?

Εγώ το σκέφτηκα πολύ, ταλανίστηκα ουκ ολίγον, και πήρα την απόφαση να πάω στις Ευρώπες. Πλακώθηκα λοιπόν στα πρακτορεία μάζεψα ότι μπροσούρα κυκλοφορούσε και την έπεσα στη μελέτη.

Αρχικά έπαθα με τους κειμενογράφους, τι έμπνευση! Τι λόγος! Τι πρωτοτυπία! Πώς να διαλέξω εγώ ανάμεσα στη Βιέννη του Μότσαρτ, την Ρώμη αιώνια πόλη, την Βενετία των δόγηδων, το φαντασμαγορικό Παρίσι, το πανόραμα των Άλπεων, την κοσμοπολίτικη Κυανή ακτή και την ρομαντική Πράγα? Μη μου βάζετε δύσκολα σας παρακαλώ, μη μου βάζετε.

Και την βρήκα την απίστευτη εκδρομή και μάλιστα στην εκπληκτική τιμή των 199€.
Στο μαγευτικό, κοσμοπολίτικο, φαντασμαγορικό και ρομαντικό Παρίσι.
Τετραήμερη λέει οδική εκδρομή.

Ξεκινάμε την πρώτη ημέρας από το γραφείο μας στο Ζούμπερι. Διασχίζουμε όλη την Ευρώπη και την δεύτερη μέρα στις 23:45 το βράδυ φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Το Ξενοδοχείο μας βρίσκετε στα προάστια του Παρισιού (πράγμα που θα πει τουλάχιστον 96 χιλιόμετρα μακριά).

Τακτοποίηση και ελεύθερο βράδυ να γνωρίσετε την πόλη. Ποια πόλη να γνωρίσω βρε φιλενάδα? Που άντε εγώ να βρω τρόπο να πάω μέσα στα μαύρα μεσάνυκτα να την γνωρίσω. Εκείνη τη ρωτάς αν θέλει να με γνωρίσει στο χάλι που θα είμαι μετά από 36 ώρες ταξίδι. Για ρώτα την και έλα να μου πεις.

Την τρίτη ημέρα λέει ότι μετά από τον πλούσιο μπουφέ πρωινού, θα ξεκινήσουμε για να δούμε: τον μεγαλοπρεπή πύργο του Άιφελ, την περίφημη Παναγία των Παρισίων, την μοναδική όπερα, το εξαιρετικό νησάκι Λα σιτέ, το φημισμένο Λούβρο, την φωταγωγημένη πλατεία Ομόνοιας ΚΑΙ τα επιβλητικά ανάκτορα των Βερσαλλιών. Προσοχή η λέξη κλειδί είναι ΝΑ ΔΟΥΜΕ όχι να μπούμε, να επισκεφτούμε αλλά θα δούμε, από μακριά μέσα από το λεωφορείο κατά πάσα πιθανότητα.

Και στη συνέχεια μαγεμένοι από τις εικόνες (έτσι κατά λέξη το λέει) μεταβίβαση στο ξενοδοχείο και ελεύθερο 30λεπτο για αγορές και στη συνέχεια Θα επιβιβαστούμε στο λεωφορείο και Θα ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα.

Όχι καλέ μου φίλε. Στο χωριό θα πάω πάλι, μια ώρα με το αμάξι. Εκεί παρέα με τη φαντασμαγορική θεία Άννα και τον κοσμοπολίτικο θείο τον Απόστολο.

Δευτέρα 24 Νοεμβρίου 2008

THE IMPOSSIBLE DREAM

Just because nothing in life is impossible!
Το πιό αισιόδοξο τραγούδι που άκουσα σήμερα μου το είπε ο Δον Κιχώτης.



To dream the impossible dream

To fight the unbeatable foe

To bear with unbearable sorrow

To run where the brave dare not go


To right the unrightable wrong

To love pure and chaste from afar

To try when your arms are too weary

To reach the unreachable star


This is my quest

To follow that star

No matter how hopeless

No matter how far


To fight for the right

Without question or pause

To be willing to march into Hell

For a heavenly cause


And I know if I'll only be true

To this glorious quest

That my heart will lie peaceful and calm

When I'm laid to my rest


And the world will be better for this

That one man, scorned and covered with scars

Still strove with his last ounce of courage

To reach the unreachable star

...ΤΟ ΚΡΥΩΜΑ ΜΟΥ!


Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ όταν με επισκεφθεί μία φορά τον χρόνο ένα γερό κρύωμα γίνομαι ράκος. Μη του μιλάτε του παιδιού, αφήστε το να κλαίει ένα πράγμα.
Αρχικά είμαι ένα ρεμάλι που σέρνετε. Από καναπέ κρεβάτι και το ανάποδο. Αξεσουάρ απαραίτητο το πακετάκι με τα Kleenex για την καταρροή και χίλια δυό κουτάκια με χάπια που από ένα σημείο και μετά δεν θυμάμαι τι πήρα και πότε, σε μια μόνιμη καταστολή ένα πράγμα.
Τη μία να αισθάνομαι ότι λιάζομαι στις Μαλβίδες και την άλλη ότι είμαι κατάστρωμα σε παγοθραυστικό στην Ανταρκτική, ζέστη κρύο και το αντίθετο, ντύσου γδύσου ένα πράγμα, λες και δουλεύω σε στριπτιτζάδικο.
Και οκ σας λέω αυτά τα παλεύω, μόνος μου και με όση περισσότερη αξιοπρέπεια μπορώ τους άλλους όμως τέτοιες μέρες δεν θέλω να τους βλέπω.

Πρώτη πάντα χτυπά η μητέρα (ναι το έχουν το ένστικτο): Τι κάνεις? Καλά. Σε είδα στον ύπνο μου και καθάριζες ψάρια, ΣΙΓΟΥΡΑ είσαι καλά? Και κάνεις το λάθος και της λες , ένα κρυωματάκι έχω. Λάθος μεγάλο διότι αρχίζει ο μονόλογος της μάνας, και το ήξερα εγώ, πάντα έτσι από τότε που έφυγες από το σπίτι με εκείνη, την να μη πω το όνομα της, όλο χάλια είσαι. Δεν ντύνεσαι ζεστά, δεν τρως καλά, δεν ανάβεις τα καλοριφέρ, δεν σου κάνει μια σουπίτσα η άχρηστη, δεν σε τρίβει με Vix η γαϊδούρα, δεν, δεν, δεν... Το στάδιο αυτό μπορεί να κρατήσει ώρες οπότε μόνο με μια απάντηση του τύπου: έλα βρε μαμά μη κάνεις έτσι καλύτερα είμαι μάλιστα μόλις ετοιμαζόμουν να φύγω για τη δουλειά, ίσως λέω ίσως έτσι και να τη γλυτώσετε.

Μετά χτυπούν συνάδελφοι και φίλοι όλοι με τις απορίες τους και τις συμβουλές τους.
Μα πως το έπαθες αυτό? - Μικρός όταν έπεσα από ποδήλατο.
Να ντύνεσαι ζεστά – Όχι γουστάρω καταχείμωνο να τριγυρνώ τόπλεζ.
Να πιείς ένα ζεστό τίλιο. – Πριν ή μετά την Βότκα?
Να κάνεις ένα καυτό μπάνιο. – Γαμώτο και εγώ έλεγα να την πέσω στις καβουρότρυπες.
Να πάρεις βιταμίνες – Να πάρω τα βουνά καλύτερα?
Να κάνεις μια σουπίτσα _ Γιατί μεθυσμένος είμαι?

Και εντέλει εκείνο που πολύ σοφά κάνει ο κάθε πικραμένος άρρωστος είναι να απενεργοποιήσει όλα τα τηλέφωνα του και ως εκ θαύματος να δει τα συμπτώματα να υποχωρούν έως τη στιγμή που θα ακούσει την τρομερή φωνή στο θυροτηλέφωνο να του λέει: Έλα η μαμά είμαι σου έφερα……

ΓΑΙΔΑΡΑΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ

Την είχα δώσει την υπόσχεση να γράψω κάτι για έναν αταίριαστο Έρωτα. Να η μόνη λογική εξήγηση.

Μια ιστορία άκουσα – να λένε ένα βράδυ
Και την απομνημόνευσα – σαν να ήταν πρώτο χάδι.

Την λέγανε ψιθυριστά – 2 γέροι σε ταβέρνα
Ίσως γιατί φοβότανε – μη τους ακούν πιο πέρα.

Γιατί ήτανε παράδοξα – τα όσα εξιστορούσαν
Και οι λοιποί ωτακουστές – μπορεί και να γελούσαν.

Μιλούσανε για ένα δεσμό – παράξενο να ζήσεις
Όταν λοιπόν μια αλεπού – σε γάιδαρο έδειξε προτιμήσεις.

Η ιστορία έγινε – σε χρόνους περασμένους
Τότε που το βουνό Όλυμπος – από θεούς ήταν ζωσμένος.

Ένα πρωί ο αρχηγός – ο Δίας ο μεγάλος
Καθότανε στον θρόνο του – και έλεγχε το κράτος.

Βαριότανε μα το θεό – δεν είχε τι να κάνει.
Έλειπε και η γυναίκα του – σε γάμο στη Κοζάνη.

Ο Άρης στο Αφγανιστάν – η Άρτεμις κυνήγι
Και ο Ποσειδώνας έλειπε – σε σπά εις την Υλίκη.

Μα να’σου εμπρός του ο Έρωτας – περνά με τα φτερά του
Στον Όλυμπο εξέμεινε – γιατί εξετάσεις έδινε εις τα Ισπανικά του.

Ά Έρωτα έλα εδώ- Να μην κάθομαι μόνος
Γιατί χωρίς μια συντροφιά – είν’ βαρετός ο θρόνος.

Κάθισανε οι δύο τους – και πίνανε σφηνάκια
Και βότσαλα πετούσανε – σε κάτι προβατάκια.

Και εκεί που εβαριότανε – και ντιρλα μεθυσμένοι
Εβλέπουνε μια αλεπού – τον κάμπο να διαβαίνει.

Καμαρωτή περπάταγε – κουνούσε την ουρά της.
Και κόκκινο πορτοκαλί – ήταν το τρίχωμα της.

Κοιτούσε λάγνα εδώ και εκεί – κάποιον να σαγηνέψει
Και στο τσουκάλι αργότερα – να τον εμαγειρέψει.

Α! να το θύμα φώναξε – ο Δίας και με στόμφο
Την αλεπού την πονηρή – να βάλουμε για στόχο.

Αυτή δεν αγαπιότανε – με ένα μικρό μαγκούστα?
Που όποτε το έβλεπε – έβγαζε μόνο γούστα?

Νομίζω είπε ο Έρωτας – μα το άφησε πιά μόνο
Γιατί ήταν πολυάσχολη - δεν είχε άλλο χρόνο.

Α! το μαγκούστα το έρημο – το έκανε να πονάει
Ε θα της δώσω μάθημα – που δεν θα το ξεχνάει.

Το βέλος σου θέλω Έρωτα – και να μην αστοχήσει
Τον γάιδαρο εκεί σιμά – καν’την να αγαπήσει.

Για την εικόνα να σας πω – να είναι ολοκληρωμένη
Τον κάμπο ένας γάιδαρος – αργά περιδιαβαίνει.

Φαρέτρα πήρε ο Έρωτας – το τόξο του τεντώνει
Στις αλεπούς τα οπίσθια – το βέλος του καρφώνει.

Και η δεύτερη η σαϊτιά – τον γάιδαρο χτυπάει
που τα καπούλια του ψηλά- κοιτά και αποράει.

Ποια σκνίπα πάλι τρομερή – με έβαλε σημάδι
Εμένα τον παλικαρά – τον πρώτο στο κοπάδι?

Ξάφνου λοιπόν η αλεπού – ξεχνά και το όνομα της
Κοιτάζει προς τον γάιδαρο – βλέπει τον έρωτα της.

Τι σώμα, τι κορμοστασιά – τι λίκνισμα τι χάρη
Και αυτά τα πεταχτά αυτιά – με στέλνουν στο φεγγάρι.

Τον θέλω για την πάρτη μου – τον θέλω για στεφάνι.
Τον θέλω να τον χαίρομαι – το θέλω το χαϊβάνι.

Και ο γάιδαρος μη φανταστείς – έπαθε τη ζημιά του.
Για αυτή εδώ την αλεπού – πουλούσε τη προβιά του.

Τρέχει λοιπόν η αλεπού – τον φτάνει όλο νάζι
Μέσα στα μάτια τον κοιτά – και το κορμί της βράζει.

Γειά σου με λένε αλεπού – του λέει με βραχνάδα.
Νομίζω πως βρεθήκαμε – πέρυσι στη Σπερχειάδα?

Ο γάιδαρος μαρμάρωσε – έχασε την μιλιά του
Ξέχασε και την πείνα του – αλλά και το όνομα του.

Μπορεί δεν είναι απίθανο – έχω χρόνια να πάω
Μα αν εκεί εκατοικείς – ευθείς θα ξαναπάω.

Σταμάτα… λέει η αλεπού – τα λες με τέτοια χάρη
Δεν θες να περπατήσουμε – οι δυό μας στο φεγγάρι?

Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν – οι δυό ερωτευμένοι
Αυτός πάντα στο πλάι της – και αυτή υπνωτισμένη.

Και λένε πως στις μέρες μας – Λιτόχωρο αν νυχτώσεις
Το βλέμμα στρέψε στο βουνό – μήπως τους ανταμώσεις

Παρασκευή 21 Νοεμβρίου 2008

Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ SUPER WOMAN!

Μια και τις προηγούμενες ημέρες αναφέρθηκα σε δύο τύπους συναδέλφων έρχομαι να κλείσω το κεφάλαιο αυτό με την πιο ταλαντούχα όλων την πολυσχιδή συνάδελφο. Την ικανή συνάδελφο.
Θα μου πεις καλά ρε φίλε και που το περίεργο? Όχι φίλε μου, εδώ έχουμε μια σπάνια περίπτωση και να δεις που θα με παραδεχθείς στο τέλος.

Αρχικά το πρωινό επάγγελμα: ταγιεράκι και business look σε πολυεθνική και παράλληλα δεύτερη απογευματινή εργασία με λευκή ποδιά και μπαλτά παραμάσχαλα σε κρεοπωλείο. Από τη μία να στέλνεις αναφορές και από την άλλη να ξεκοκαλίζεις μοσχάρια δεν το λες ότι είναι και παρεμφερές, όμως αυτή το κάνει σας το ορκίζομαι.

Στη συνέχεια είναι μαγείρισσα και όταν λέω μαγείρισσα το εννοώ. Έρχεται το πρωί στο γραφείο και έχει αργήσει πέντε λεπτά. Δηλώνει λοιπόν συγνώμη βρε παιδιά για την καθυστέρηση αλλά είχα βάλει από νωρίς κάτι medallions ζαρκαδιού με γλυκόξινη σάλτσα, τζίντζερ και ένα μείγμα μπαχαρικών που μάζεψα από το μπαλκόνι στο φούρνο αλλά μου έλειπε λίγη ρίζα μανδραγόρα οπότε πετάχτηκα ως τη Ρούμελη μάζεψα την έβαλα και αυτή στα medallions, και ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Και σας διαβεβαιώνω ότι το ζαρκάδι είναι το ορεκτικό.

Είναι και μητέρα 2 παιδιών. Με πλήρη έλεγχο της διαπαιδαγώγησης τους, να σημειώσω ότι δημοτικό δεν πήγαν ακόμη, είναι σημαντικό. Την ακούς στο τηλέφωνο να μιλάει μαζί τους: Ωραία κοριτσάκι μου, τώρα θέλω να πάρεις τον αδελφό σου να φάτε το γιαουρτάκι σας που μόνη μου το έπηξα το πρωί, και ο αδερφός σου να καθίσει στο τραπεζάκι και να αντιγράψει τον πίνακα του Klimt ενώ εσύ θα καθίσεις φρόνιμα και θα ακούσεις την Ηρωική (όχι την ενάτη) συμφωνία του Μπετόβεν και θα μου πεις το απόγευμα όταν γυρίσω τα συναισθήματα που σου δημιούργησε το άκουσμα αυτό. Ματς Μουτς!

Είναι και νοικοκυρά και πολυτεχνίτης εκτός από τα παραπάνω. Τη ρωτάς πώς πέρασες χθες το βράδυ? Και μπορεί να σε στείλει για ψυχανάλυση. Ήσυχα Γιώργο μου. Επιδιόρθωσα το πλυντήριο που του έλειπε ένα ανταλλακτικό, άλλαξα την κεντρική κεραία της πολυκατοικίας και έριξα και ένα βάψιμο στην κρεβατοκάμαρα που είχα 3 μήνες να τη βάψω, ήσυχα, ήσυχα πέρασα!

Και αν νομίζετε ότι είναι μόνο αυτά κάνετε λάθος. Κατέχει τα πάντα. Διαβάζει τα πάντα, ενημερώνετε για τις εξελίξεις στον πλανήτη, παίζει bowling, πάει πιλάτες, χορεύει salsa, τρέχει σε εκδρομές, ράβει, ξηλώνει, αλλάζει μπουζί σε τριαξονικό, κάνει απίθανο μασάζ, και όλα αυτά σε εικοσιτέσσερις ώρες. Με 2 παιδιά, με 2 δουλειές, με σύζυγο και πάντα με 2 ταψιά στο φούρνο να σιγοψήνουν τα πιο απίθανα.

Πέμπτη 20 Νοεμβρίου 2008

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ


Θα μου επιτρέψετε να μελαγχολήσω για λίγο σας το υπόσχομαι. Απλά άκουσα ένα τραγούδι μόλις.
Ξέρετε είναι κάποια τραγούδια τα οποία τα αγαπάμε από τη πρώτη στιγμή που τα ακούμε. Μας αρέσει ο στίχος η μελωδία η ερμηνεία και για αυτό τα τραγουδάμε συχνά.
Και ξαφνικά έρχεται μια μέρα που το τραγούδι αυτό κουμπώνει επάνω μας. Κάτι γίνετε και λέμε μέσα μας: ναι για εμένα το έγραψε, για τη στιγμή αυτή. Οι στίχοι, η χροιά και η κάθε ανάσα του τραγουδιστή αποκτούν την πραγματική τους υπόσταση.
Η μουσική και οι στίχοι ανήκουν στον ταλαντούχο Αλκίνοο Ιωαννίδη η μοναδική ερμηνεία στην Ελευθερία Αρβανιτάκη.


http://www.youtube.com/watch?v=wo6TqVFZBlk


Ένα τραγούδι για την ελευθερία

Σβήσε ένα φως, βάλε να πιούμε
Πάρε το χέρι μου, δωσ’ μου φωτιά.
Λίγο να σε χαρώ πριν κοιμηθούμε
Κι αύριο ξέχνα με οριστικά.

Φύγε πρωί σαν κάθε μέρα
Μ’ ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά.
Μ’ ένα μικρό φιλί, μια καλημέρα
Και μη με ξαναδείς ποτέ ξανά.

Πάει καιρός που θες να φύγεις
Πάρε το χέρι μου, πες το γλυκά.
Όπως με κοίταξες κάποιον Νοέμβρη
Και μου είπες σ’ αγαπώ πρώτη φορά.


Θα με συγχωρέσει ο στιχουργός γιατί άλλαξα μία λέξη, τον μήνα!
Και τέλος να παραθέσω και ένα στίχο από τραγούδι της Ελευθερίας που θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα "Δεν θέλω στην αγάπη να κρύβετε το δάκρυ".

ΤΟ ΣΠΑΣΙΚΛΑΚΙ Η ΠΟΛΥΑΝΝΑ


Σίγουρα όλοι σας θα έχετε ακούσει κάπου ή θα είχατε διαβάσει στα παιδικά σας χρόνια για εκείνο το σπαστικό κοριτσάκι που το έλεγαν Πολυάννα. Αυτή η εκνευριστική νεαρά λοιπόν έψαχνε σε κάθε συμφορά που της έπεφτε και έβρισκε τα θετικά της ζωής. Μεγάλο σουξέ σας λέω, βγήκε ολόκληρη σειρά βιβλίων, τα οικονόμησε ο συγγραφέας, τι η Πολυάννα μικρή, η Πολυάννα μεγαλώνει, η Πολυάννα σπουδάζει. Ε λοιπόν ένα δεν είχε προβλέψει ο συγγραφέας και έρχομαι να το προσθέσω εγώ, η Πολυάννα στο γραφείο.

Την έχω την προσωποποίηση της καθημερινά 2 γραφεία πιο πέρα. Έλενα τη βάφτισαν και μπορεί να στείλει κάθε λογικό άνθρωπο στο τρελάδικο φορώντας την υπέροχη εκείνη λευκή μπλουζίτσα που τα χέρια δένουν πίσω.


Πας τώρα εσύ το χάραμα στο γραφείο, δεν έχεις πιεί καφέ ακόμα, με τη τσίμπλα στο μάτι, δεν θες όχι να μιλήσεις αλλά ούτε να σκεφτείς. Και σκάει μύτη αυτή με το μάτι ανοικτό γαρίδα, με τα φρου φρου και τα αρώματα της να τραγουδά το «σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.» Το κέρατο μου!!

Και ρίχνει την ατάκα: Καλημέέέρααα! Τι μου κάνετε σήμερα? Και περνά και τους φιλά έναν έναν όλους. Κούκλοι είστε φτου φτου φτου σας. Και εσύ τώρα δεν έχεις πιεί καφέ και όχι κούκλος δεν αισθάνεσαι αλλά μάλλον στον Ορέστη Μακρή φέρνεις.


Και συνεχίζει η μέρα και αυτή το βιολί της: «σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.» και κρασάρει το σύστημα ξαφνικά και χάνεις όλη την αναφορά που δουλεύεις την τελευταία ώρα. Εσύ τώρα θέλεις να υποβάλεις παραίτηση και να πάρεις τα βουνά, όχι όμως αυτή… Αυτή το χαίρετε: τι καλά, τι καλά θα κάνουμε αρχειοθέτηση που ποτέ δεν προλαβαίνουμε ώσπου να διορθωθεί ο server. Να κάνεις ΕΣΥ αρχειοθέτηση σπασικλάκι και να αφήσεις εμένα στη μαύρη μου την μοίρα που με έριξε να δουλεύω δίπλα σου.


Χωρίζεις με το αίσθημα τώρα και δεν μπορείς να πάρεις άδεια οπότε πας γραφείο και είσαι όχι down αλλά underground δε μιλάς, δε λαλάς, δεν αναπνέεις. Και σκάει μύτη αυτή η ζοχάδα: Δεν είσαι καλά! Χμ, της απαντάς. Πες μου ότι χώρισες? (έχει και μαντικές ικανότητες ο φωστήρας) Χμ, της απαντάς. Αχ τι καλά τι καλά, επιτέλους θα βρεις χρόνο για τον εαυτό σου, θα κάνεις όλα όσα άφησες πίσω, θα μάθεις μέσα από αυτό, θα γίνεις πιο δυνατός, θα θα θα θα. Θα σε πάρει και θα σε σηκώσει εσένα, εγώ δεν θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος το αίσθημα πίσω θέλω. Μπορείς να μου το φέρεις? Μείνε. Δεν μπορείς? Αι σιχτίρ άσε με να το ζήσω, χωρισμένος είμαι δεν κέρδισα στο λόττο. Εκεί συνήθως μαζεύετε για λίγο και μετά αρχίζει να σου στέλνει mails με σκυλάκια, με γατάκια, με λουλουδάκια, με συμβουλές από τον Βούδα υποτίθεται για να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα! Ο Βούδας θα με κάνει να αισθανθώ καλύτερα? Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά.


Δεν μπορώ να την καταλάβω, μου είναι αδύνατο να την καταλάβω. Στην αρχή έλεγα ότι κάτι θα παίρνει και ντοπάρετε, στην συνέχεια με κατάντησε να παίρνω εγώ και είδα ότι δεν είναι θέμα ντόπινγκ.

Οπότε η λύση είναι μία θα αλλάξω δουλειά, θα αλλάξω εταιρία, θα πάρω τα βουνά αλλά και αυτό να κάνω είμαι σίγουρος ότι θα πέσω πάνω στην Πολυάννα ορειβάτισσα.

«σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.»

Τετάρτη 19 Νοεμβρίου 2008

ΝΥΦΗ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ


Πάρε καλέ μου κύριε, πάρε πριν γίνουν τα νεύρα μου κρόσσια. Καλή νύφη έχω σε τιμή ευκαιρίας, κελεπούρι σκέτο σου λέω. Να σου βάλω να δοκιμάσεις να ζητάς και αύριο από το ίδιο!

Την έχω εδώ απέναντι μου στο γραφείο. Θηλυκό σου λέω κύριε με όλη τη σημασία της λέξης και μιλάω σοβαρά. Κορμί αράπικο, μάτια πλάνα, μαλλιά να ανεμίζουν στους ώμους ψηλή σαν τον ψηλορείτη και αστεφάνωτη.

Μη πάω ο νους σας στο πονηρό καλέ κύριε. Δεν είναι καμία συνταξιούχος του ΠΙΚΠΑ, μόλις είκοσι οκτώ ετών φρεσκαρούδι και αστεφάνωτο.

Να μη μιλήσω για τον εσωτερικό της κόσμο θα δακρύσεις! Αυτός ο εσωτερικός κόσμος κύριε μου περιέχει σπίτι στη Καλαμαριά, ολοκαίνουργια μεζονέτα στο Πλαγιάρι και εξοχικό στη Χαλκιδική. Εργασία σε πολυεθνική, αυτοκίνητο, σκύλο και αστεφάνωτη!

Να μη σου μιλήσω για μόρφωση. Δύο μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες, μια εκ των οποίων τα Γαλλικά, πιάνο και αστεφάνωτη.

Να μη σου μιλήσω για κοινωνικότητα. Η χαρά της κάθε μέλλουσας πεθεράς και η ψυχή της παρέας. Βάζει κάτω ολόκληρη ομάδα ανώνυμων αλκοολικών πριν αρχίσουν την θεραπεία και παρόλα αυτά αστεφάνωτη.

Πρέπει να την αποκαταστήσω καλέ μου κύριε το συντομότερο σου λέω και ζητώ τη βοήθεια σου διότι δεν αντέχει άλλο το νευρικό μου σύστημα κλονίζετε και κλυδωνίζετε σου λέω.

Όλη τη μέρα η αστεφάνωτη πλέον έχει τις ακόλουθες ανησυχίες και μόνο αυτές:

Εγώ γιατί δε μπορώ να βρω γκόμενο?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Οι άλλες τι παραπάνω έχουν από εμένα?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Σίγουρα το σεξ είναι σαν το ποδήλατο?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνο?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Τον μαλακ..μαγνήτη έχω εγώ?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Εγώ πότε θα γίνω μάνα?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

ως εκεί πλέον φτάνει η επικοινωνία μαζί της. Για αυτό καλέ μου κύριε σου λέω πάρε την αστεφάνωτη και εμείς όλοι οι συνάδελφοι και φίλοι σου υποσχόμαστε ότι θα σου τσοντάρουμε το κατιτίς σου μηνιαίως.

Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Τρίτη 18 Νοεμβρίου 2008

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ


Με το που θα πιάσουν τα πρώτα κρύα και σαν οργανική αντίδραση πιάνω τις φωτογραφίες και ότι υλικό έχω μαζέψει από το καλοκαίρι και αναπολώ.
Βρήκα λοιπόν ένα ερωτηματολόγιο το οποίο έγραψα επιστρέφοντας από το νησί της Αστυπάλαιας και σας παραθέτω μέρος αυτού.
Όσοι μαντέψετε δε τις απαντήσεις χωρίς να ανατρέξετε στο τέλος που τις αναγράφω θα πει ότι έχετε επισκεφτεί το νησί και ίσως να ήσασταν εκεί δίπλα μας.
Όλα τα γεγονότα είναι πραγματικά.

1. Είσαι σε μπαρ και γουστάρεις την γκόμενα απέναντι. Τι κάνεις?
Α) Της πετάς λουλούδια?
Β) Την κερνάς ποτό ?
Γ) Της πετάς φιστίκια?

2.Μετά το πρωινό σεξ ο σωστός εραστής τι κάνει?
Α) Φτιάχνει καφέ για 2?
Β) Αφήνει 100€ στο κομοδίνο και φεύγει?
Γ) Βάζει την πιπίλα του και πέφτει για ύπνο?

3. Στο σκυλάδικο του νησιού τα ποτά σερβίρουν:
Α) Ρωσίδες παράνομα εισαγμένες στη χώρα?
Β) Μολδαβές νόμιμα εισαγμένες στη χώρα?
Γ) Διευθύντριες πολυεθνικής?

4. Κάνεις μια βουτιά στη θάλασσα και αφήνεις τη σεζ λονκ σου, υπάρχει κίνδυνος να: Α) Σου την πάρει ο αέρας?
Β) Να έρθει κάποιος και να σου την κλέψει?
Γ) Να έρθει κάποιος και να την πέσει για ύπνο?

5. Το καλύτερο μεταφορικό του νησιού είναι:
Α) Λιμουζίνα με σωφέρ?
Β) Μετρό?
Γ) Καρότσα αγροτικού με μαρμαρόσκονη παρέα με τους φίλους σου?
6. Εκείνο που πρέπει να δοκιμάσεις στην Αστυπάλαια είναι:
Α) Ομαδικό σεξ μετά από μεθύσι?
Β) Ατομικό σεξ με γκόμενα θεά ?
Γ) Μιλ Φέιγ με πικρή σοκολάτα?

7. Η Αστυπάλαια έχει:
Α) 28 παραλίες?
Β) 36 παραλίες?
Γ) Εξαιρετικά Mochitos ?

8. Μια τυρόπιτα στην Αστυπάλαια έχει:
Α) 468 θερμίδες?
Β) Αντιγηραντικές ιδιότητες?
Γ) 296 σκαλοπάτια +14 του studio ?

9. Χτυπά στις 4 το πρωί η πόρτα του studio και είναι ένας άγνωστος:
Α) Ανοίγεις και τον βάζεις μέσα ?
Β) Ανοίγεις και τον βρίζεις?
Γ)Ανοίγεις και τον βάζεις να σου μαγειρέψει?

10. Άνθρωπος σε κώμα από μεθύσι στο δρόμο στις 6 το πρωί τι κάνεις?
Α) Τον πας στο ιατρείο της χώρας?
Β) Του προσφέρεις τις πρώτες βοήθειες?
Γ) Τον πετάς μέσα στη πρώτη αυλή που θα βρεις?

11. Ερωτοτροπείς τα χαράματα στο κρεβάτι. Τι κίνδυνος υπάρχει?
Α) Σε εννέα μήνες να γίνεις πατέρας?
Β) Να σε πάρει ο ύπνος?
Γ) Να σου αρπάξει η σάλτσα?

12. Είσαι 17 χρονών στην Αστυπάλαια. Τι κάνεις?
Α) Πας β λυκείου?
Β) Κατεβαίνεις στο διαγωνισμό Miss Dodekanisa?
Γ) Έχεις 2 παιδιά και δουλεύεις?

Απαντήσεις: σε όλες είναι το Γ.

Αφιερωμένο σε όλη τη παρέα μα πιό πολύ σε όσους αφήσαμε πίσω στο νησί.

Δευτέρα 17 Νοεμβρίου 2008

ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ MERCEDES!


Σας παραθέτω συνοπτικά την κρυφή διακήρυξη των δικαιωμάτων που υπογράφουν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων υψηλών κυβικών (Mercedes, BMW, Rover κλπ.) με την αγορά του αυτοκινήτου τους.

* Έχεις το δικαίωμα να καταπατείς κάθε όριο ταχύτητας. Τα όρια ταχύτητας είναι για να τα καταπατούμε. Τι θα πει 130 χιλιόμετρα την ώρα? Για δες το κοντέρ σου έως πόσο μπορεί να πάει, 250 ? Τερμάτισε το λοιπόν.
* Έχεις το δικαίωμα να παρκάρεις όπου θέλεις. Διπλοπαρκάρισμα, σε διαβάσεις για ΑΜΕΑ, σε στάσεις λεωφορείων και όπου νομίζεις ότι χωράς να παρκάρεις.
* Έχεις το δικαίωμα να πέφτεις μέσα σε κάθε λακκούβα με λασπόνερα. Μη στεναχώριεσε, έχεις σούπερ αναρτήσεις. Και όσο για την ταλαίπωρη τη γιαγιά που λούζεις με λάσπη, καλό της κάνει. Αντί να τρέχει στην Αιδηψό και να πληρώνει εδώ της βγαίνει και τζάμπα.
* Έχεις το δικαίωμα να κινείσαι μόνο στην αριστερή λωρίδα. Η αριστερή λωρίδα είναι δική σου την έχεις πληρώσει εσύ.
* Έχεις το δικαίωμα όταν πέφτεις σε ουρά σε φανάρι να βγαίνεις αριστερά στο αντίθετο ρεύμα να τους προσπερνάς όλους και να πηγαίνεις μπροστά, πρώτος. Διότι ο δικός σου χρόνος είναι χρήμα. Των άλλων είναι λιγότερο χρήμα.
* Έχεις το δικαίωμα να ανοίγεις το παράθυρο και να πετάς έξω ότι σκουπίδια θέλεις. Εμείς είδες, τσίλικο στο δώσαμε να γυαλίζει, ποιος είσαι εσύ που θα λερώσεις το τασάκι?
* Έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς το στερεοφωνικό σου στη διαπασών και πάντα με ανοικτά παράθυρα. Γιατί να κοιμηθεί ο ταλαίπωρος ο υπάλληλος? Να βγει στο μπαλκόνι και να σε καμαρώσει που περνάς.
* Έχεις το δικαίωμα το βράδυ να χρησιμοποιείς μόνο τα μεγάλα φώτα. Αλλιώς δεν θα σου τα βάζαμε. Τύφλωσε τους όλους με την λάμψη τους δεν πειράζει.
* Έχεις το δικαίωμα να πλακώνεις στα μπινελίκια κάθε οκτάχρονο του οποίου το corner αστόχησε και η μπάλα άγγιξε τη ζάντα σου. Το γεγονός ότι παρκάρισες μέσα στη παιδική χαρά μη σε πτοεί είναι αναφαίρετο δικαίωμα σου.
* Και τέλος έχεις την υποχρέωση στο κάθισμα του συνοδηγού να τοποθετείς μόνο νεαρές και ξανθιές κατά προτίμηση. Το κάθισμα του συνοδηγού δεν είναι για την σύζυγο, για εκείνη έχουμε κάνει ωραιότατο ανετότατο και ευρύχωρο port baggage.

Σε περίπτωση που έστω και ένας όρος καταπατηθεί τότε το όχημα θα σας αφαιρεθεί και θα γίνετε ένας απλός κοινός πολίτης με ίσα δικαιώματα με τους άλλους.

Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2008

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΛΑΓΟΥ



Καλησπέρα.

Ονομάζομαι Τάκης (από το Αυτάκης) Λαγουδάκης και είμαι ένας λαγός που κατοικεί στα ορεινά του νομού Θεσσαλονίκης αλλά μη με ρωτάτε ακριβώς που, δεν θα σας το πω, που να με κάνετε στιφάδο (γιατί αν σας to πω θα με κάνετε στα σίγουρα).

Έρχομαι να σας δηλώσω λοιπόν ότι μισώ τα Σαββατοκύριακα. Δε τα γουστάρω καθόλου ρε φίλε. Έρχεται Παρασκευή απόγευμα και πέφτω σε κατάθλιψη. Κλείνω το λαγούμι ανάβω κεριά και δεν ξεμυτάω από μέσα. Έχω πήξη στα dvd.

Ο λόγος προφανής, αυτοί οι «άνθρωποι» κυνηγοί. Το άνθρωποι μην το πάρετε σαν κολακεία για εμάς τους λαγούς είναι σαν να λέτε εσείς: αυτοί οι μακάκες!

Ξεχύνονται λοιπόν τα σαββατοκύριακα στη γειτονιά μου με τα λαγωνικά τους και τις καραμπίνες τους με ένα μόνο λόγο: να αφανίσουν το είδος μου.
Όπως έκανε εκείνος ο Χίτλερ στα παλιά τα χρόνια το ίδιο πράγμα ζω.

Τι στο διάολο τους έχω φταίξει και τα έχουν βάλει μαζί μου? Δε λέω νόστιμος είμαι, και τις κατακτήσεις μου τις έχω, αλλά όχι για στιφάδο ρε φίλε, φάε μια πάστα με μανιτάρια πορτσίνι και παπαρουνόσπορο, εμένα σώνει και καλά πρέπει να δοκιμάσεις. Σε τελική αν θέλεις εμένα να δοκιμάσεις πάνε στο βασιλόπουλο αγόρασε ωραιότατο ξάδερφο μου εκτροφείου κατεψυγμένο και άσε εμένα να κάνω τις τσάρκες μου.

Βγήκα το προηγούμενο Σάββατο να μαζέψω κανένα μεζέ να πιώ ένα τσιπουράκι και μιλάμε όχι μεζέ δε πρόλαβα να βρω, αλλά ούτε στην Εβγα της γειτονιάς δεν έφτασα. Ορδές περίμεναν καρτέρι από έξω, με κάτι καραμπίνες αντίστροφου μεγέθους του «μορίου» τους (έτσι δεν το λέτε επιστημονικά?). Τα κανόνια του Ναυαρίνου στην αυλή μου.

Μη νομίζετε ότι μόνο με εμένα τα έχουν βάλει. Να: η κυρία Τσίου Τσίου Πουλάκη που μένει δύο κλαδιά πάνω από εμένα βγήκε μια μέρα να πάρει εμφιαλωμένα για τα παιδιά και… χθες της κάναμε τα τρίμηνα! Ότι κινείτε πρέπει να σκοτωθεί.

Τέλος πάντων εγώ ξέρω ότι στον κόσμο σας η δολοφονία μεταξύ σας τιμωρείτε (με εξαίρεση αν έχεις connections) μια τέτοια δολοφονία γιατί δεν τιμωρείτε? Εγώ μάνα δεν έχω? Να μην αναφέρω τα πέντε (αναγνωρισμένα, γιατί είμαι και μπερμπάντης) παιδία μου που με περιμένουν στο λαγούμι.

Θα φύγω φίλοι μου, θα φύγω και θα πάω στην Αυστραλία που έχω ένα ξάδελφο και μου είπε ότι εκεί κυκλοφορείς ότι ώρα και μέρα θες και δεν φοβάσαι τίποτα. Και αν ποτέ το παιδί σας, σας ρωτήσει μπαμπά πως είναι ο λαγός στείλτε μου ένα Mail να σας στείλω φωτογραφία μου!
Σας φιλώ,
Τάκης Λαγουδάκης.

ΥΓ: Όχι του λαγού αλλά του γράφοντα. Σήμερα πέρασα την ημέρα μου στις εξοχές του νομού και οι πραγματικά χιλιάδες πυροβολισμοί των ανίκανων, σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής τους, κυνηγών μου χάλασε κάθε διάθεση. Αλήθεια μπορεί να με βοηθήσει κάποιος και να μου πει αν μπορώ να βγάλω άδεια για κυνήγι κυνηγών?

Πέμπτη 13 Νοεμβρίου 2008

Θα δοκιμάσετε κύριε το κρασί?



Από μικρός το είχα δει στην ΥΕΝΕΔ και με σημάδεψε, ένα ασπρόμαυρο κύριο να δοκιμάζει ένα ασπρόμαυρο κρασί, γυροφέρνοντας το ποτήρι, μυρίζοντας το και ελέγχοντας το ασπρόμαυρο χρώμα του σε ένα λευκό φόντο.
Κλονίστηκα σας λέω και υποσχέθηκα εκεί μπροστά στην τηλεόραση στο εαυτό μου ότι εντέλει δεν θα γίνω αστροναύτης αλλά μπεκρής … εννοώ sommelier ή οινοπαραγωγός. Και την κράτησα την υπόσχεση μου και εδώ και αρκετά χρόνια ασχολούμαι με το κρασί.
Και έρχομαι να μοιραστώ τη γνώση μαζί σας αγαπητοί μου φίλοι και να σας κάνω και εσάς, όχι ασπρόμαυρους, ούτε μπεκρήδες, αλλά γνώστες της δοκιμής ενός κρασιού.

Παίρνετε λοιπόν το Λιτσάκι και το πάτε, όχι πάλι στο στέκι του Ανδρέα, αλλά σε εκείνο το εστιατόριο που σας είπε ο συνάδελφος σας ότι «αν δεν πέσει και εκεί η Λίτσα τότε πάνε για άλλη».
Κάθεστε λοιπόν και σας φέρνουν το κρασί. Αρχικά θα σας το δείξουν και αυτό το κάνουν για να δείτε ότι είναι αυτό που παραγγείλατε και της χρονιάς που παραγγείλατε. Στη συνέχεια σας σερβίρουν ένα δαχτυλάκι στο ποτήρι και κάθετε μπάστακας ο σερβιτόρος από πάνω.
Μη σκεφτείτε αμέσως καλά ο γύφτος χάθηκε να το γεμίσει? Ο σερβιτόρος το κάνει για να το δοκιμάσετε και μετά αφού το εγκρίνετε θα το γεμίσει, σας το υπόσχομαι.

Πιάνεις λοιπόν το ποτήρι χαμηλά όχι από πάνω, και κοιτάς το περιεχόμενο αφού το πλαγιάσεις λίγο πάνω σε λευκό φόντο, στη συγκεκριμένη περίπτωση το τραπεζομάντιλο.
Τι ψάχνω θα μου πεις? Να δώ ένα Α να κάθετε πάνω σε μεγάλη πόρτα? Όχι, όχι, αρχικά να δείτε αν είναι καθαρό. Είναι διαυγές? Το χρώμα του είναι σωστό? Διότι αν παρήγγειλες λευκό και αυτό που βλέπεις ροζίζει τότε κάτι πάει λάθος. Αντίστοιχα αν παρήγγειλες ερυθρό και είναι καφεκίτρινοπρασινομπεζουλί (που θα έλεγε και η κυρία Μιραράκη) πάλι την πάτησες.
Οπότε αν όλα καλά με το χρώμα, οκ προβιβάζεσαι και προχωράς στον επόμενο έλεγχο.

Γυρνάς απαλά γύρω, γύρω, το ποτήρι με το κρασί, απαλά λέω μην κάνουμε πουαν το Λιτσάκι, και φέρνετε στη μύτη σας το ποτήρι. Τι μυρίζει? Μη μου πείτε σαν κάτι ειδήμονες: μου μυρίζει βρεγμένη εφημερίδα με τόνους δέρματος ακατέργαστου και μια υποψία από Λιλάνκ Λιλάνκ, δεν θα σας πιστέψω!
Είναι απλό είναι ευχάριστο αυτό που μυρίζετε? Θυμίζει φρούτα? Θυμίζει λουλούδια? Αν σας θυμίζει τις κάλτσες σας μετά από δίωρο μπασκετάκι επιτόπου ζητήστε αλλαγή, όχι τις κάλτσες σας, αλλά στο κρασί.
Πάει και αυτό το κεφάλαιο μια τελευταία δοκιμασία έμεινε και το πήρατε το Lower.

Βάζετε στη στοματική κοιλότητα μία μικρή ποσότητα κρασιού. Και λέω ξανά: στη στοματική κοιλότητα και όχι στο φάρυγγα και από εκεί βουρ για το στομάχι. Γυροφέρετε το λίγο με τη γλώσσα σας και τώρα σας δίνω την άδεια να το αφήσετε να κυλήσει προς το στομάχι. Πως σας φάνηκε? Τραχύ? Μαλακό? Αισθάνεστε τη γεύση του ακόμα? Είναι ευχάριστο? Αν ναι τότε φίλοι μου δώστε το οκ στον σερβιτόρο να σας σερβίρει και ετοιμαστείτε για ένα άψογο και ονειρεμένο βράδυ με το κρασί και το Λιτσάκι σας!
Είδατε πόσο απλό είναι? Και όσο για το Λιτσάκι δείτε το βλέμμα της και θα καταλάβετε!

Τετάρτη 12 Νοεμβρίου 2008

Declaration of Human Rights

Έρωτας - Τάσος Λειβαδίτης

Δεν θεωρώ ότι είναι από τα πιο εύπεπτα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη. Είναι όμως τόσο αληθινό, τόσο πικρό και τόσο δυνατό. Είναι ο Έρωτας και όπως συνηθίζω να λέω: ο Έρωτας με κεφαλαίο Ε. Έτσι θα πρέπει να τον ζούμε, στο απόλυτο του.

ΕΡΩΤΑΣ
'Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους, δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα,
γδαρθήκανε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή,
αλλόφρονες, ματωμένοι, βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί,
που, λίγο πριν ξεψυχήσουν,
θαρρούν πως βλέπουν φώτα, κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

Τ. Λειβαδίτης-Κιβωτός

Δευτέρα 10 Νοεμβρίου 2008

Tv και προβληματισμοί

Ποιος είπε ότι η τηλεόραση δεν έχει προβληματισμούς? Ποιος είπε ότι δεν ακολουθεί και δεν πονά τον μέσο Έλληνα? Εγώ μια ματιά έριξα στο τηλεοπτικό πρόγραμμα της εβδομάδας και βρήκα ουκ ολίγες εκπομπές που ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του Πολίτη και σας τις παρουσιάζω αμέσως.

Η Ελλάδα παίζει (ALTER). Αν και το σωστό είναι η Ελλάδα ΤΟ παίζει.
Φωτόσφαιρα (ΕΤ1). Η εκπομπή για τη χώρα που ζει ο πρωθυπουργός.
Κοιτάω μπροστά (ALTER) – Δηλώσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή
Καλομελέτα και έρχεται. (STAR) – Δηλώσεις Αλογοσκούφη.
Νοικοκυρές σε απόγνωση (ΕΤ1) – Εσείς αγαπητές μου
Νηστικό Αρκούδι (ΝΕΤ) – Όλοι μας
Μια στιγμή δυό ζωές (MEGA) - Δυο ζωές μια πιστωτική (να ξεχρεώσω).
Επτά ζωές (ΑΝΤ1) - Επτά ζωές μια πιστωτική και ένα δάνειο να ξεχρεώσω.
Τηλεμάρκετινκ (ΑΝΤ1) - Eurobank πλειστηριασμοί ακινήτων.
Ατίθασα νιάτα (ΕΤ1) - Live από τη βουλή.
Πολύ μπλα μπλα (ALTER) – Βιογραφίες πολιτικών προσώπων
Οι μεγάλες παραστάσεις (ΕΤ1) Όλες οι προεκλογικές ομιλίες
Ανεξιχνίαστες υποθέσεις (STAR) - (Δες Vodafone, ομόλογα κλπ.)
Στα άκρα (ΝΕΤ) – μας έχουν φτάσει.
Η πολυκατοικία (MEGA) – ξέμεινε από πετρέλαιο
Έχει γούστο (ΝΕΤ) – να παραγγείλουν? (που θα τα βρώ?)
Μαρτυρίες (ΝΕΤ) – Για το Βατοπέδι
Εκτός ορίων (ΣΚΑΙ) - Τα οπωροκηπευτικά
Οξυγόνο(ΕΤ3) – Χρειάζομαι
6 με 10 μαζί (ΑΝΤ1) = 16 για επιτόκια μιλάει?
Κύλησε ο τέντζερης (STAR) – και βρήκε τον Εφραίμ του.
Σαν σήμερα τον 20 ο αιώνα (ΝΕΤ) – τότε που η δραχμή είχε αξία.
Η ζωή είναι αλλού (ΕΤ1) – Όχι εδώ όχι σε αυτή τη χώρα.


Και τέλος το πιο αντιπροσωπευτικό των Ελλήνων
Σιγά μη κάτσω να σκάσω (ALPHA).

Κυριακή 9 Νοεμβρίου 2008

Wilde Oscar


And the wild regrets, and the bloody sweats,

none knew so well as I:

for he who lives more lives than one

more deaths than one must die.


Wilde, Oscar

Για σκέψου?

Εγώ το έχω βιώσει και συνεχίζω ο επτάψυχος.

Alanis Morissette - Uninvited


Με τραγούδι επανέρχομαι και σήμερα, τι να κάνω όμως που η άτιμη η Alanis Morissette μου βγήκε σε μία στροφή σήμερα και μου είναι αδύνατο να το αγνοήσω και να μην μοιραστώ μαζί σας το κομμάτι αυτό.




"Uninvited"

Like anyone would be

I am flattered by your fascination with me

Like any hot-blooded woman

I have simply wanted an object to crave


But you, you're not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight


Must be strangely exciting

To watch the stoic squirm

Must be somewhat heartening

To watch shepherd need shepherd


But you you're not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight


Like any uncharted territory

I must seem greatly intriguing

You speak of my love like

You have experienced love like mine before


But this is not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight


I don't think you unworthy

I need a moment to deliberate


Φανή, Φιλαρέτη, Κατερίνα, Χριστιάνα, Έλενα καλή ακρόαση.