Κυριακή 28 Αυγούστου 2016

Διακοπές με την μητέρα - Αντίπαρος 2016


Τα γράφω και μην πείτε μετά ότι δεν σας τα είπα, και αναφέρομαι σε όσους το τολμήσουν λέω, σε εκείνους τους γενναίους, τους τολμηρούς που μπορεί να ζηλέψουν την απόφαση μου φέτος να πάρω την μητέρα μου και να έρθουμε διακοπές οι δυο μας στην εξωτική Αντίπαρο, και θελήσουν να με αντιγράψουν.

Η μαμά στα 48 σου χρόνια σε βλέπει σαν δίχρονο, ίσα που μόλις περπάτησες ένα πράγμα, εσύ δεν ξέρεις τίποτα είσαι μικρός ακόμη και εκείνη έχει άποψη για όλα. 

Οι ατάκες που ακολουθούν είναι όλες πραγματικές.

1. Το κλασικό σε κάθε βραδινή μας έξοδο ΖΑΚΕΤΑ πήρες μαζί σου? έχει αεράκι σήμερα.
2. Γιατί δεν τρως ΟΛΟ το φαγητό σου ? Κρίμα είναι άλλου ο κόσμος πεινάει.
3. Αν έβαζε λιγο παραπάνω αλάτι πιπέρι μπαχάρι λεμόνι ξύδι κόλιανδρο θα ήταν καλό. Σαν το ΔΙΚΟ ΜΟΥ φαγητό δεν έχει.
4. Σαν τις παραλίες της ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ δεν έχει. Που να δουν αυτοί τον Αρμενιστή θα κλάψουν.
5. Δες τι όμορφο παιδάκι μου θυμίζει ΕΣΕΝΑ το 1971 στην Ουρανούπολη.
6. Τώρα αυτό τι το αγόρασες ΤΖΑΜΠΑ λεφτά δίνεις, μα πότε θα μάθεις να κάνεις οικονομία?
7. Πάλι ΤΣΙΓΑΡΟ άναψες? πριν από λιγο το έσβησες το άλλο.
8. Και άλλο ΚΑΦΕ? για αυτό τα νεύρα σου είναι χάλια.
9. Εσύ να κανείς το προγράμμα σου εγώ να θα καθίσω εδώ... και θα σε ΠΕΡΙΜΕΝΩ.
10. Το σπίτι αυτού του ΤΟΜ ΧΑΝΚΣ ποιό είναι ?
11. Η ΣΑΝΤΟΡΙΝΗ είναι μακρυά από εδώ που ήμαστε?
12. Να έτσι θέλω να μου ΒΑΨΕΙΣ την αυλή, το σπίτι, το ταβάνι, το μαλλί.
13. Δεν πιστεύω να είναι και αυτή παραλία ΓΥΜΝΙΣΤΩΝ σαν τη χθεσινή ?
14. Σαν ΧΑΡΤΟΝΙ αυτά τα σεντόνια, μαλακτικό δεν βάζουν σταγόνα ?
15. Καλέ αυτή ίδια η ΚΟΡΗ της Μαρίας του Γιάννη. Κάτσε να την ρωτήσω αν είναι αυτή.
16. Και όπως είπαμε κύριε Δημήτρη ΚΤΗΜΑ ΑΡΒΑΝΙΤΙΔΗ ξινόμαυρο ροζέ του χρόνου να πίνουμε όχι αυτό το ξύδι που μας φέρατε να πιούμε!!!
17. Τι θα πει ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕ δεν σερβίρουν ? Έλα Χριστέ και Παναγία μου στην Ελλάδα ήμαστε.
18. Να ένα ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ σαν και αυτήν άσχημα θα ήταν να είχες. Να έχει και ένα σπίτι εδώ στο νησί. Βέβαια στη Θεσσαλονίκη θα μένατε αλλά θα ερχόσασταν τα καλοκαίρια εδώ.
19. Σε ευχαριστώ πολύ (στον σερβιτόρο) ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΣ είσαι? Όχι? Με μια καλή κοπέλα σου εύχομαι τόσο όμορφο παλικάρι κρίμα.
20. Καλά όλοι αυτοί με τα κότερα τα ιστιοπλοϊκά ΚΡΙΣΗ δεν έχουν στις χώρες τους? Μόνο εμείς ?

Μαμά - Γιός σημειώσατε 1.

Σάββατο 25 Ιουνίου 2016

Τους είδα πάλι σήμερα



Τους είδα πάλι σήμερα, πάνω στην εθνική οδό να προσπαθούν να φτάσουν περπατώντας Θεσσαλονίκη το μεσημεράκι.  Δεν θα σας πω τι θερμοκρασία είχε σήμερα το γνωρίζεται.  

Λίγες ώρες μετά τελείωσα τη δουλειά μου και επέστρεφα Θεσσαλονίκη. Ήξερα ότι κάπου θα τους έβρισκα στο δρόμο πάλι. Αγόρασα παγωμένα νερά & χυμούς έριξα και δυο καπέλα στο αυτοκίνητο. Τους πέτυχα στα διόδια 25 χιλιόμετρα πριν την Θεσσαλονίκη στο parking σε μία σκιά να ξεκουράζονται.

Σταμάτησα και ένας νεαρός ήρθε στο παράθυρο και πολύ ευγενικά μου έδωσε τα χαρτιά του.

"Please sir, i got papers, can you take me to a bus or a taxi station?"

Μου έδωσε τα χαρτιά του για να τα ελέγξω ότι όντως είχε άδεια. Τον ρώτησα αν οι φίλοι του ήταν καλά, με όλη αυτή τη ζέστη. του έδωσα τα νερά και τους χυμούς και τους τα πήγε.

Απίστευτα ευγενική φυσιογνωμία, με μία συστολή στη φωνή. Είδα το προσωρινό έντυπο που είχε εκδoθεί πριν 2 ημέρες από ένα Τμήμα φύλαξης συνόρων με τις σφραγίδες του, τις υπογραφές, τους τίτλους και υπότιτλους και με αναφορά στο χρονικό περιθώριο να βγει από την χώρα,  30 ημέρες. Τα στοιχεία του: 20 χρονών, τόπος γέννησης Αφγανιστάν.

Τον ρώτησα αν θα μπορούσα να τηλεφωνήσω στο συγκεκριμένο τμήμα, μια και τα τηλέφωνα τους ήταν τυπωμένα επάνω στα έγγραφα, ώστε να ρωτήσω αν θα είμαι σύννομος αν τον έπαιρνα μαζί μου ως τη Θεσσαλονίκη, μην έχω μπελάδες.

"Yes sir please call, thank you for your time".

Κάλεσα στο τμήμα που είχε εκδώσει το έγγραφο, απάντησαν αμέσως. Ο συνομιλητής μου στην άλλη πλευρά στης γραμμής πρέπει να το ομολογήσω ήταν πολύ ευγενικός, ναι το έγγραφο είχε εκδοθεί από αυτούς, αλλά.... για το σύνομος απάντηση συγκεκριμένη δεν μου έδωσε, ή μάλλον αυτό που μου είπε ήταν κάτι του τύπου "αν είστε νόμιμος έχει να κάνει με το ποιος θα σας σταματήσει για έλεγχο, αν θα σας σταματήσουν, δεν μπορώ να σας πω τίποτα παραπάνω".


Τον ευχαρίστησα, έκλεισα το τηλέφωνο, έκανα ένα τσιγάρο και λίγο μετά ξεκίνησα για τη Θεσσαλονίκη έχοντας στη θέση του συνοδηγού:
α) Τον Donald Trump και στα γόνατα του την Hillary Clinton?
β) Το βιβλίο της Χρυσηίδας Δημουλίδου "Το μάτι του βοριά"?
γ) Τίποτα από τα δύο παραπάνω...

Τετάρτη 20 Απριλίου 2016

Pulitzer ή αλλιώς "ο πόνος πουλάει"


Σκέφτομαι τις στιγμές της ζωής μου που ήμουν δυστυχής. 

Όταν έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, ο κολλητός μου, όταν ήταν άρρωστος ο αφελφός μου. Ήταν στιγμές που πόνεσα, που ήταν όλα μαύρα, και τόσο επώδυνα. 

Σε μία τόσο επώδυνη στιγμή μου αν κάποιος κέρδισε το pulitzer φωτογραφίας, φωτογραφίζοντας με, θα του έπερνα δια της νομίμου οδούς, όχι μόνο τα δέκα χιλιάρικα του βραβείου αλλά ως και τα σώβρακα και θα τα δώριζα.


Αν θες να βοηθήσεις φίλε μου άπλωσε το χέρι στον συνάνθρωπο. 

Π@π@ριές του τύπου: ήθελα να ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη, είναι π@π@ριές και μόνο. 

Λες να περιμέναμε εσένα για να ευαισθητοποιηθούμε και να γίνουμε άνθρωποι?

 ΥΓ:  Η φωτογραφία του post θα είναι πάντα η κορυφαία φωτογραφία από όσες πήραν το συγκεκριμένο βραβείο στο παρελθόν.