Παρασκευή 27 Φεβρουαρίου 2009

ΝΑΙ! ΠΗΓΑ ΑΘΗΝΑ!

… και αν χιονίζει και αν βρέχει το αγριο-γούρουνο αντέχει (που λέει και το άσμα). Κάπως έτσι ήταν το τελευταίο δεκαήμερο.

Ε ναι λοιπόν πήγα Αθήνα. Πήγα εγώ έφυγε ο Παλαιοκώστας. Και πως πήγα? Γυμνός στα αγγούρια. Διότι τι φίλοι είστε εσείς? Να μη με ενημερώσετε καθόλου για τα trends της πρωτεύουσας? Να μη μου δώσετε μια συμβουλή?

Γιατί δεν μου είπατε ότι υπάρχει κώδικας ενδυμασίας? Πείτε μου: «ρίξε βρε Γιώργο μου και 2 Burberrys στη βαλίτσα». Που πήγαινα τοίχο τοίχο από την τροπή. Διότι ανακάλυψα ότι αυτό το καρουδάκι της Burberrys φοριέται πολύ στο κλεινόν άστη. Καπέλα, καμπαρντίνες, φούστες, γάντια, πουκάμισα, παντελόνια, ζώνες ως και ένα σκύλο είδα να κατηφορίζει την Ομήρου με το καρουδάκι της Burberrys. Τόσο καρό ούτε στα highlands δεν είδα. Και εγώ το γυφτάκι, τζινάκι, πουκαμισάκι και στο τσακίρ κέφι ένα σακάκι, και όλα μονόχρωμα όχι καρό! Που να κυκλοφορήσω από την ντροπή?

Για την έκθεση τι να πω? Αυτό δεν ήταν έκθεση κρασιών, αυτό ήταν τηλεπαιχνίδι, αυτό ήταν βρες το και κέρδισε. Διότι εκεί που καθόμουν στο stand αμέριμνος και χαλαρός τσούπ έσκαγε μύτη όλο και κάποιος και έθετε την τρομερή ερώτηση:
Γεια χαρά Γιώργο (ούπς με ξέρει) ποιος είμαι εγώ?
Ποίος είσαι εσύ ντε? που εγώ δεν θυμάμαι τι έφαγα χθες το βράδυ!
Από το μπλόγκ βρε!
Και εκεί άρχιζε το βασανιστήριο (λέω κυρίες και κύριοι μου, ξέρετε εσείς σε ποιους αναφέρομαι) μην είσαι ο Χ? όχι! Μην είσαι ο Ψ? όχι! Μην είσαι ο Ζ-Ε διά του 3,14?
Όχι! Μη πω καμιά μαλ…ία και μου κόψεις την καλημέρα? Όχι βρε!
Γονατιστός παρακαλούσα σε κάποιες περιπτώσεις: αποκάλυψε μου το nick name σου σατανικέ βασανιστή και εγώ ότι θες. Πέτα την μάσκα σου! Δώσε μου ένα όνομα! Δώσε μου ένα τίτλο ανάρτησης!
Και κάπου εκεί και αφού βλέπαν έναν άντρα να σπάει και να γίνετε κομμάτια συνήθως μου λέγαν το όνομα.
Και επί της ευκαιρίας να σας ευχαριστήσω όλους σας που μου κάνατε την τιμή να έρθετε και μου δώσατε την ευκαιρία να οπτικοποιήσω της κουβέντες μας και να λύσω διάφορα μυστήρια του τύπου: η Everything53 είναι γεννημένη το 53 ή είναι 53 ετών? Ο κακός ο λύκος έχει μεγάλα δόντια? Η πεταλούδα τι χρώματα έχει? Το χρυσό Πι Πι απαστράπτει? Η olive tree girl είναι μια χωριατοπούλα? Η κοκκινοσκουφίτσα θα έρθει με το καλαθάκι της? κ.ο.κ. Σας ευχαριστώ πολύ όλους.

Βγήκα και στην Αθήνα, αμέ! Μη με φανταστείτε να χτυπιέμαι όμως σε clubs, για φαγητό και καφέδες πήγαινα! Καλαμάκι δεν έφαγα βέβαια για να είμαι ειλικρινής αλλά σουβλάκια έφαγα (μπηχτή) και γενικότερα έφαγα καλά. Και στου Ψειρή πήγα και στο Φάληρο πήγα και το κέντρο πάνω κάτω το έφερα και στη Πάρνηθα πήγα! Βέβαια ένα πρόβλημα στο να βρω ένα μαγαζί να πιώ τσίπουρο το είχα, αλλά σε ότι έχει να κάνει με το ποτό είμαι βολικό παιδί οπότε βολεύτηκα με σούμα με τσικουδιές και κρασιά φυσικά!

Και γύρισα εν μέσο χιονοθύελλας στο χωριό μου. Και έχω ήδη φορτώσει τρείς πιστωτικές στο maximum αυτές της ημέρες αγοράζοντας Burberrys διότι έχω κατά νου να ξανακατέβω και δεν θέλω να με κακοχαρακτηρίσετε!

Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009

ΣΤΟ ΖΑΠΠΕΙΟ ΜΙΑ ΜΕΡΑ....


Έλα να ράβουνε ταγιεράκια οι κυρίες και οι κύριοι να προσπαθήσουν να μπουν στα κουστουμάκια τους που από το γάμο έχουν να φορέσουν.
Έλα να ξεσκονίσουμε κανένα γαλλικούλι που μόνο Bonjour και Bonsoir μου είστε!
Έλα να κάνουμε πρόβα στον καθρέφτη εκείνο το σνομπ το υφάκι που το παίρνουμε όταν βλέπουμε πρώην και τον κάνουμε ένα με το χώμα!

Πλάκα σας κάνω, βάλτε το αγαπημένο τζινάκι σας, πάρτε τους κολλητούς σας, φορέστε το πιο μεγάλο χαμόγελο, πείτε και ένα αι σιχτίρ στον άδικο ντουνιά και κατηφορίστε για το Ζάππειο.

Η πιο μεγάλη ώρα είναι τώρα. Και δεν εννοώ, την ώρα που γεννιέται η ζωή, που λέει το άσμα αλλά για την ώρα του να γνωρίσετε το καλό Ελληνικό κρασί και επί τη ευκαιρία εμένα! Γιατί μετά πάλι πρέπει να γυρίσω στο Hollywood διότι αυτή ή Monica (η Bellucci ντε) πολύ ζηλιάρα είναι και σε χλωρό κλαδί δεν με αφήνει!!!

Λοιπόν την Παρασκευή 20 & το Σαββατοκύριακο 21 & 22 Φεβρουαρίου διοργανώνονται στο Ζάππειο μέγαρο τα Διονύσια. Μία από τις μεγαλύτερες εκδηλώσεις του οινικού χώρου που δίνουν στους καταναλωτές την ευκαιρία να δοκιμάσουν τα καλύτερα, τα πιο φρέσκα, τα πιο ιδιαίτερα κρασιά του Ελληνικού αμπελώνα.

Και φυσικά να γνωρίσετε και τους οινοπαραγωγούς από κοντά. Να τους πείτε και να σας πουν τον πόνο τους, συγνώμη, την άποψη ήθελα να πω.
Ξέρετε οι εκθέσεις είναι το καλύτερο μου. Μπορεί να γίνομαι κομμάτια στη κούραση, μπορεί να θέλω ώρες ψυχανάλυσης μετά για να έρθω στα ίσια μου, μπορεί να χάνω 2-3 κιλά σε 48 ώρες αλλά μου αρέσουν.

Να σας δώσω όμως και μία γραμμή βρε παιδιά δικοί μου άνθρωποι είστε μην έρθετε γυμνοί στα αγκάθια.
Λοιπόν ακολουθούν οδηγίες προς ναυτηλωμένους που θα επισκεφθούν την έκθεση.

Με την είσοδο σας θα σας δώσουν ένα ποτήρι. Ναι, ναι, είναι δικό σας για να δοκιμάζετε. Προσοχή μη μετά το πέμπτο ποτηράκι το ξεχάσετε πουθενά το επόμενο θα πρέπει να το πληρώσετε!
Καλό είναι να δοκιμάζετε τα κρασιά με μία σειρά. Πρώτα τα λευκά, δεύτερο γύρο με ερυθρά και στο τέλος τα γλυκά. Διότι έτσι είναι πιο καθαρές οι γεύσεις και θα μπορείτε να κάνετε καλύτερη σύγκριση. Στο σπίτι δεν τρώμε ρώτα το γλυκό μετά το ιμάμ και στο τέλος τη σούπα. Υπάρχει μία τάξη των πραγμάτων!
Στα τραπέζια επάνω θα υπάρχουν 2 σκεύη σαν σαμπανιέρες δεν είναι όμως! Είναι πτυελοδοχεία. Που θα πει ότι επειδή θα δοκιμάσετε πολλά κρασιά δεν τα πίνετε. Μυρίζετε, ελέγχετε το χρώμα, βάζετε μια μικρή ποσότητα στο στόμα το στριφογυρνάτε και το φτύνετε μέσα στα πτυελοδοχεία. Δεν είναι ντροπή και το κάνουν όλοι. Ντροπή θα είναι να πιείτε σαράντα ποτήρια και να τραγουδάτε την Φραγκοσυριανή ημίγυμνοι και ντίρλα. Οπότε φτού και πάμε για άλλα.
Σχόλια του τύπου: Τόσο ωραία κρασιά και να μην έχετε ένα κοψίδι, ένα μεζέ βρε φίλε, θεωρούνται άκυρα. Διότι οινοπαραγωγοί είμεθα και ουχί αγελαδάρηδες στην άγρια δύση να θρέφουμε βοοειδή! Ήρθατε να δοκιμάσετε κρασιά και ουχί κιοφτέδες! Άσε που μας το απαγορεύουν οι κανονισμοί αλλιώς ένα μουσακά από βραδύς θα τον έριχνα στο φούρνο να σας τρατάρω.
Φροντίστε να έχετε μαζί σας ένα στυλό και ένα σημειωματάριο. Όχι για να μοιράζετε δεξιά αριστερά το τηλέφωνο σας, αλλά για να μπορέσετε να σημειώσετε όποιο κρασί σας εντυπωσιάζει και να το ζητήσετε στη κάβα ή στο επόμενο εστιατόριο θα επισκεφθείτε!

Αυτά σε γενικές γραμμές, τώρα αν έχετε όποια άλλη απορία θα χαρώ να σας τη λύσω από κοντά στο stand Νο 11 της μπλε πτέρυγας με την επωνυμία Οινοποιία Αρβανιτίδη που θα βρίσκομαι αυτές τις 3 ημέρες μαζί με τον τρομερό αδερφό μου και το τηλέφωνο του φυσικά!

Ώρες λειτουργίας της έκθεσης:
Παρασκευή 14:00 – 22:00
Σάββατο & Κυριακή 12:00 – 20:00

Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου 2009

POETRY


Μα όπου και αν γυρίσω, όπου και να πέσει το μάτι μου όλο ποιήματα βλέπω. Κάτι έχει γίνει και οι περισσότεροι εκφράζονται με αυτά!
Και λέω στον εαυτό μου, οκ Γιώργο ένα πτυχίο το έχεις, πέντε βιβλία τα έχεις διαβάσει, ε δε μπορεί κάτσε και γράψε και εσύ κάτι! Ένα ποίημα βρε παιδί μου πόσο δύσκολο μπορεί να είναι?
Και χαμήλωσα τα φώτα και έβαλα κρασάκι και άναψα τα αρωματικά κεριά μου, μόνο δάφνες δεν είχα να κάψω για να μου έρθει η έμπνευση αλλά είπα να μη με πτοήσει αυτό. Έτοιμη η ατμόσφαιρα.
Και πήρα χαρτί και μια πέννα, που είχα δώρο από μια εταιρία για τη βράβευση μου σαν υπάλληλος του μήνα, και άρχισα να ποζάρω σαν την Έλλη Στάη με το Mont banc της να μου έρθει η έμπνευση!
Αποφάσισα πρώτα να επιλέξω λέξεις κλειδιά που θα ήθελα να περιέχει το ποίημα και μετά να τις δέσω. Και ήθελα να έχει πόνο σαν συναίσθημα. Άρχισα να επιλέγω λέξεις και κατέληξα στις:
Εσωτερική - Πόνος – Φεγγάρι – Μόνος
Και ειδού σε πρώτη παγκόσμια ανάγνωση το αποτέλεσμα:

Ανοίγοντας εχθές την εσωτερική ντουλάπα,
μου έπεσε μια κούτα εις την μάπα.
Σκορπίσαν πράγματα στο πάτωμα,
και εγώ απέκτησα στο πρόσωπο αιμάτωμα.
Μια μπλούζα έπεσε, με στάμπα το φεγγάρι
που απ’της Μυκόνου τα στενά την είχαμε πάρει.
Μα τώρα στο τριάρι είμαι μόνος
και από το κεφάλι δεν λέει να περάσει ο πόνος.

Μη το βλέπετε έτσι πεζό. Ένας κριτικός της ποίησης, και του νησιού ίσως, θα έλεγε ότι ο ποιητής μιλά για το ξεκλείδωμα της ψυχής και την επαναφορά των απαγορευμένων έλξεων που ο χρόνος είχε απορροφήσει και η καθημερινότητα είχε αφομοιώσει. Αποτέλεσμα αυτού είναι η σύγκρουση του ποιητή με τις αλήθειες του, τις οποίες και δεν υπερνικά σε πρώτο επίπεδο, αλλά σε ένα βάθος χρόνου θα φέρουν τις ισορροπίες που έχασε κοιτάζοντας έξω από τη κυκλικά χτισμένη λήθη του.

Τον θερμοσίφωνα τον έκλεισα?

Τρίτη 3 Φεβρουαρίου 2009

ΑΝΑΓΝΩΣΤΕΣ (50)


I had that dream last night you know one of this colorful dreams .

It was on of those liquid days and I was walking barefoot in a forest when suddenly an eagle landed from the sky in front of me. With a deep voice he told me: welcome to utopia my friend wayfarer this is the place that you can have your dreams come true so move on and carpe diem because in this emotional age that you are, you can touch and get everything!
I looked around and I saw the strangest picture I have ever seen, it was chaos.
An elf was dancing around an olive tree repeating the same words red red spinner tied up help borbotsalo get a nap! Supercalifragili give my nek a busy bee.

At the roots of the tree a girl named Margo was lying with the coffee cup named evandros on her hands watching Scroutz dancing the lake of swans. That was so funny!

Next to her, Pan was seating - the ancient Greek god - with his legs shaping a golden double p. He was singing a song called venceremos in La-minore tone. When he saw me he stopped singing and said: welcome to Flame story my friend, I know it looks strange but you can blame the moon. Shout Fegia loud and break the silence of the cloud, whisper neni to the air and di-ne-tou nobody cares.

Suddenly I realized that I was standing by the see. But how strange it was, a dark blue velvet see. A sea without bridges but with people walking all over it. The bad wolf, with the little red hiding hood on his back, was leading. She was holding a red poppy. Beside them Leviathan was swimming along with the crazy man of the village. The latter waved at me, asking me to follow him. He wanted to take me to a field of dreams full of butterflies, where the air smells like a woman and the ground is full of chamomile.

Then the dreamer angel left me and I woke up.
This was the moment that I realized how much I have missed you all.
It’s nice to be back.

PS: Sorry for writing in English but how can I translate
greenspi ?
PS2: Kiss to
Dorothy and all of you.