Παρασκευή 11 Σεπτεμβρίου 2015

Πόσα χρόνια?


Πόσα χρόνια από τότε που έφυγα? 

Κατά καιρούς στριφογύριζε στο μυαλό μου. Κλεφτές ματιές στο blog απλά και μόνο για να ανακαλύψω ότι γινόταν όλο και περισσότερες οι απουσίες.

Οι αναρτήσεις όλο και λιγότερες. Εντέλει δεν ήμουν ο μόνος που τον κέρδισε η εποχή. Facebook, Twitter, Instagram, Me, Ello, Linked, και πολλοί άλλοι τρόποι επικοινωνίας καθημερινής. Trends….

Πολλοί «φίλοι», λιγότερη επικοινωνία, ακόμη λιγότερη ουσία. Διαδυκτιακές καληνύχτες, φωτογραφίες με φρεσκοβαμμένα νυχάκια στις παραλίες, ατάκες της ημέρας με ημερομηνία λήξης.

Όχι τίποτα από τα παραπάνω δεν σταμάτησα, και ούτε αυτό είναι μιά νέα αρχή. Απλά μου λείπει ο παλιός μου εαυτός. Μου λείπει το σπίτι μου αυτό, το πρώτο.

Τα βράδια με το κρασάκι μου και να καθήσω να γράψω δυό σκέψεις δικές μου.

Να διαβάσω τις πραγματικές σκέψεις των τότε φίλων μου.

Να σχολιάσω και να σχολιαστώ χωρίς να φοβάμαι τι θα πει ο συνάδελφος «φίλος» ή η γειτόνισα «φίλη» ή ο χασάπης «follower».

Να εκφράσω πραγματικά τον εαυτό μου.


Τα χρόνια είναι μάλλον πολλά από τότε,  πολλά αλλά είναι αυτό δικαιολογία?