Μόλις 28 έτη έζησε η Μαρία Πολυδούρη.
Ακούω τη γλώσσα που λαλούν τα δυό σου χέρια - ω χέρια!
καθώς σιγοσαλεύουνε λευκά
στον πύργο της απελπισίας κρυμμένα περιστέρια,
από μακρυά τα ξαγναντώ, σύμβολα ειρηνικά.
Μιλούνε, δε μιλούν? Αχεί βαθιά μες στην καρδιά μου
χαιρέτισμα ενός ρόδου στους γκρεμούς.
Λάμπουν, δε λάμπουνε? Τραβάει μαγνήτης τη ματιά μου,
ανατολή του αυγερινού στους σκοτεινούς χαμούς.
Ξανοίγω την αγνώριστην αγάπη μου κλεισμένη
στο κρίνο των μπλεγμένων σου χεριών
και πλέκω τ'όνειρο γλυκό. Μη με κοιτάς, πληθαίνει
στη σκοτεινιά το χρυσοφώς των πλάνων αστεριών.
Τα χέρια σου - Μαρία Πολυδούρη - 1923
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου