Θα σας πω τη πικρή μικρή ιστορία μου με τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα του Prokofiev. Ως την ενηλικίωση μου είχα ακούσματα κλασσικής μουσικής από τον πατέρα μου της οποίας ήταν λάτρης. Φυσικά εγώ είχα ήδη τα δικά μου εφηβικά ακούσματα και για κλασσική ούτε κουβέντα.
Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό μου αυτή η μελωδία από τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα, το κομμάτι Καπουλέτοι και Μοντάγγοι. Το μόνο που θυμόμουν ήταν ότι είναι του Prokofiev.
Πάω λοιπόν στο πιο ενημερωμένο δισκάδικο της πόλης και ανεβαίνω στον επάνω όροφο που ήταν το κομμάτι της κλασσικής μουσικής. Πλησιάζω τη πωλήτρια και της εξηγώ τι ψάχνω γενικά.
Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό μου αυτή η μελωδία από τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα, το κομμάτι Καπουλέτοι και Μοντάγγοι. Το μόνο που θυμόμουν ήταν ότι είναι του Prokofiev.
Πάω λοιπόν στο πιο ενημερωμένο δισκάδικο της πόλης και ανεβαίνω στον επάνω όροφο που ήταν το κομμάτι της κλασσικής μουσικής. Πλησιάζω τη πωλήτρια και της εξηγώ τι ψάχνω γενικά.
Μάλιστα Prokofiev χμ… θα μου δώσετε κανένα στοιχείο ακόμη είναι τόσα πολλά.
Δεν θυμάμαι δυστυχώς.
Την μελωδία την θυμάστε?
Ναι.
Τραγουδήστε μου τη μελωδία λοιπόν.
Εδώ?
Ναι.
Εγώ?
Ναι.
Θα αστειεύεστε?
Καθόλου.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ναι αλλά θα με βοηθούσε.
Μα είμαι παράφωνος.
Και εγώ οπότε μην σας ανησυχεί.
Ξεκινάω λοιπόν εγώ το αηδόνι του κάμπου… Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ. κλπ κλπ.
Αυτή μέσα στα μάτια να με κοιτάει.
Κάπου πάει το μυαλό μου αλλά για άλλη μια φορά μπορείτε να το πείτε?
Άιντε πάλι εγώ … Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Μάλιστα – μάλιστα κατάλαβα μου λέει.
Και όντως βγάζει το cd σε διάφορες εκτελέσεις μου προτείνει και ακούμε τη καλύτερη και κατεβαίνω στο ταμείο να πληρώσω.
Πληρώνω και πριν φύγω έρχεται η αναίσχυντη η πωλήτρια και μου λέει:
Ξέρετε με το που μου είπατε Prokofiev ήξερα ότι αυτό θέλατε αλλά ήθελα τόσο πολύ να ακούσω ένα άντρα και να δω την έκφραση του ενώ θα μου τραγουδά το ρυθμό του κομματιού που δε μπόρεσα να αντισταθώ να σας κάνω αυτή τη πλάκα.
Πληρώνω και πριν φύγω έρχεται η αναίσχυντη η πωλήτρια και μου λέει:
Ξέρετε με το που μου είπατε Prokofiev ήξερα ότι αυτό θέλατε αλλά ήθελα τόσο πολύ να ακούσω ένα άντρα και να δω την έκφραση του ενώ θα μου τραγουδά το ρυθμό του κομματιού που δε μπόρεσα να αντισταθώ να σας κάνω αυτή τη πλάκα.
Από τότε και για όσο καιρό δούλευε εκεί κάθε φορά που πήγαινα ανεβαίνοντας τις σκάλες ξεκινούσα Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Απολαύστε το λοιπόν!
15 σχόλια:
Την βρίσκω πολύ σωστή την πωλήτρια και μπράβο για το θάρρος της! Χαίρομαι πάντως που κρατάς επικοινωνία μαζί της έστω και με ένα "Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα"!
Αλλά γίνεται αυτό το μοναδικό ηχητικό ντοκουμέντο να το μοιραστείς μαζί μας; :P Εδώ και τώρα θέλουμε Prokofiev με δική σου ...εκτέλεση!
Να σοβαρευτώ και λίγο (δεν μπορώ να το εξηγήσω γιατί θέλω πάντα να σε πειράζω): η κλασσική είναι όμορφη μουσική κι όντως κι εγώ που και που την άκουγα μικρή κάνοντας ραδιοφωνικό ζάπινγκ, στο τρίτο πρόγραμμα. Φρικάριζα και έψαχνα να βρω διακαώς ερασιτεχνικό σταθμό να ακούσω μουσική ...της προκοπής! Στο μεταξύ ήρθε η στιγμή που έκανα τους γονείς μου να φρικάρουν όταν μια πρωτοχρονιά βάλθηκα να ακούσω Στράους απ'την φιλαρμονική ορχήστρα της Βιέννης που μετέδιδε η ΕΡΤ. Ο πατέρας μου πήγε στο υπνοδωμάτιο να διαβάσει, η μάνα μου εξαφανίστηκε στον κήπο της κι εγώ είχα ΤΟ κόλλημα.
Αυτά... (σωστή η πωλήτρια -> respect)!!!
Υπέροχο κομμάτι!
Γέλασα πολύ με την πωλήτρια!
Πολύ έξυπνο αυτό που έκανε!
Χαχαχα!!
Καλή Κυριακή!
Ναι, αλλά αν περνούσε τυχαία κανένας παραγωγός από δισκογραφική και μαγευόταν και σου πρότεινε συμβόλαιο?!? Για σένα δούλευε το κορίτσι...Ακούς εκεί,η "αναίσχυντη" :p
Μαρία,
τέτοια ηχητικά ντοκουμέντα μπορούν να ρίξουν κυβερνήσεις.Θα πάρουν βαλίτσες και θα αλλάξουν ήπειρο. Χμ... λες να δοκιμάσω.
΄Οσο για τη φιλαρμονική έκλεισα να πάω στη συναυλία στις 27 που θα δώσουν στο μέγαρο μουσικής Θεσσαλονικής συναυλία οπότε θα σου έχω νέα.
@ Marianaonice
Η πωλήτρια ήταν εξαιρετική. Μάλιστα όταν λίγα χρόνια πριν μου είπε ότι θα σταματίσει γιατί θα έφευγε από την Θεσσαλονίκη της πήγα και δωράκι.
Όχι cd μου, μην πανικοβάλλεσαι.
Dorothy,
ένα θα σου πω.. σε συναυλία της Αρβανιτάκη γυρίζει ξανθιά με κρεπαρισμένο μαλλί από μπροστά και μου λέει: Έλεος σταματήστε να τραγουδάτε, αν ήθελα να ακούσω εσάς θα ερχόμουν σπίτι σας, αν και αμφιβάλω διότι δεν είσθε και καλλίφωνος.
Φυσικά της εξήγησα ότι χίλιες φορές κακόφωνος παρά ανάγωγος.
Οπότε απίθανο το συμβόλαιο!
καλώς σε βρίσκω! και χρόνια πολλά..
πολύ ωραία η εμπειρία σου.. είδες; αυτά τα όμορφα συμβαίνουν μόνο στη θεσσαλονίκη!
το μόνο ωραίο που έχω να θυμάμαι εγώ απο πωλητή είναι το χαμόγελο τους! άνδρες.. ουδεμία πρωτοτυπία και εξυπνάδα!
Γειά σου cat.
Δεν συμβαίνουν μόνο στη Θεσσαλονίκη αυτά, αλλά σίγουρα τα πιό απίθανα συμβαίνουν σε εμένα!
Εξαιρετικό το blog σου!
σιγά μωρέ με το blog μου!
δεν είναι δα και κάτι τόσο φοβερό..
και πίστεψέ με! οτι λάμπει δεν είναι χρυσός!
εγώ θα χρησιμοποιούσα πάντως τον τρόπο της πωλήτριας αν ήθελα να φλερτάρω κάποιον που μου άρεσε με ωραίο τρόπο. εσείς το σκεφτήκατε καθόλου αυτό αγαπητέ; παρεμπιπτόντως, αν διαβάζετε τις τελευταίες είκοσι σελίδες από το θείο Τάκη του Ξανθούλη,νομίζω ότι είναι οι καλύτερες από ένα κατά τα άλλα τρομερό (με την κυριολεκτική έννοια του όρου) βιβλίο. συγνώμη,αλλά το διάβασα στο μπλογκ της ντόροθι στα σχόλια ότι διαβάζεις Ξανθούλη, δεν έχω βάλει κάμερες (ακόμη).
@ kat
Σίγουρα ότι λάμπει δεν είναι χρυσός απλά η σπιρτάδα της γραφής και το γεγονός ότι ανείκεις στην ίδια κατηγορία με εμένα των ανορθόγραφων σου δείνει πόντους όσο να'ναι.
Σήμερα θα είναι η τιμητική σου μια και θα κάνω τον δεκάλογο σου.
Καλό βράδυ.
Κοκκινοσκουφίτσα μου,
μη μου μιλάς για φλέρτ!!!
Περπατώ κέντρο και κρατώ ένα υπέροχο τριαντάφυλλο.
Σε ένα φανάρι δίπλα μου στέκετε ίσως η πιό κλασσική ομορφιά που έχω δει σε γυναίκα στη ζωή μου.
Έκθαμβος της προσφέρω το τριαντάφυλλο και της λέω "Σας παρακαλώ να μην με παρεξηγήσετε, απλά είστε η ωραιοτέρα ύπαρξη που κυκλοφορεί σήμερα στη πόλη αυτή".
Η απάντηση? Δεν μπορώ να το πάρω έχω σχέση!! (Ντόινκ!)
ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΤΟ ΦΛΕΡΤ ΔΕΝ ΤΟ ΕΧΕΙ!
Όσο για τον Ξανθούλη θα σου πω αύριο!
George, συγνώμη, εγώ ήμουν αυτή στο κέντρο με το ρόδο. φοβόμουν όμως να το δεχτώ, γιατί πίσω μου όπως ίσως δεν πρόσεξες, ερχόταν ο αρραβωνιάρης, δύο μέτρα ντουλάπα, οποτε καταλαβαίνεις, ήταν κίνηση αυτο- και ετερο-άμυνας.
περιμένω για τον Ξανθούλη!
Όλα τα λεφτά η πωλήτρια! Δεν μου λές Γιώργο, όταν τραγουδάς οι δίπλα ανοίγουν το ράδιο? Γιατί μ' εμένα αυτό συμβαίνει! Ποιον Ξανθούλη διαβάζεις, τον τελευταίο? Αν ναι, περιμένω σχόλια!
@ Olive Tree Girl
Όχι οι δίπλα δεν λένε κουβέντα όταν τραγουδώ. Βέβαια βοηθάει το γεγονός ότι είναι ανοίκιαστο εδώ και χρόνια!
Όσο για τον Ξανθούλη ναι το τελευταίο διάβασα και όπως πάντα και ειδικά αυτό μου ήταν τόσο οικειο σαν να άκουγα την οικογένεια μου να μιλά για την πόλη για το κουρμπάν. Ποτέ του δεν με απογοήτευσε.
Δημοσίευση σχολίου