Οι σταθμοί των τραίνων πάντα μου άρεσαν.Ειδικά οι εγκαταλελειμμένοι.
Δεν έχουν μελαγχολία αλλά το αντίθετο για εμένα είναι χώροι γεμάτοι ενέργεια, εικόνες, ήχους και συναισθήματα.
Το σημερινό μου ξύπνημα με βρήκε ψηλά σε μια ανταριασμένη Δοϊράνη.
Με πληθώρα υλικού για εμένα!
12 σχόλια:
Έχουν μια γοητεία και ένα μυστήριο ,κρύβουν μέσα τους πολλές ιστορίες !!!!!!!!!!!
Με την ανάρτηση σου αυτή θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια που ταξίδευα με το τρένο . Ήταν τα ομορφότερα ταξίδια .
Χρόνια πολλά και εύχομαι να εκπληρωθεί η ευχή σου για το 2009 !!!!!!!!.
Καρφώνεσαι! Μη δίνεις στοιχεία :)
Μαρία,
Εξακολουθούν τα ταξίδια με το τρένο να έχουν γοητεία.
Χρόνια καλά και πολλά.
Στέλιο,
Άσε το κόσμο να βγει και να κουνηθεί λίγο να ξεφύγουν μπροστά από τις οθόνες και τις τηλεοράσεις.
Όλοι να πάρουν τους δρόμους και σίγουρα οι διαδρομές δε θα τους απογοητεύσουν.
Ξέρεις καλύτερα εσύ!
Ευχομαι καθε στιγμή αυτών των γιορτών να ανθίζουν γύρω σου χαμόγελα από ανθρώπους που αγαπάς
Aλήθεια, δεν ξέρω γιατί αλλά οι σταθμοί μου θυμίζουν ανθρώπους που χωρίζουν...
και μου φέρνουν μελαγχολία, ίσως και νοσταλγία...
Ας είναι όμως, αυτό δεν αναιρεί τη ξεχωριστή ομορφιά τους είτε είναι γεμάτοι κόσμο είτε εντελώς παντέρημοι και χορταριασμένοι...
Υπέροχες φωτογραφίες...
Καλή Πρωτοχρονιά!
Στον τρελλό,
να ευχηθώ και εγώ τα ομορφότερα να σου έρθουν (με τρένο, με άλογο, με πλοίο - δε ξέρω διάλεξε και πάρε), καθώς επίσης και να μην αλλάξεις περιφέρεια επωφελούμενος τα εορταστικά τραέζια. Που να τρέχουμε να σε βρούμε εκεί!
Καλή χρονιά
Mariana μου,
Οι σταθμοί της ζωής μας λέμε στην καθομιλουμένη, και πάντα θετικά ή αρνητικά είναι σημαντικοί.
Οπότε κκαι χαρά και θλίψη θα μας φέρνουν.
Καλή χρονιά θα έχουμε!
Ο μόνος χώρος που μπορεί κάπως να μας συνδέσει με τα παρελθόντα έτη είναι ο σταθμός του τρένου. Ίσως επειδή ο χώρος παραμένει ίδιος με τα ίδια παλιά παγκάκια, με το ίδιο παλιό σταθμαρχείο, με την ίδια παλιά αίθουσα αναμονής, με το ίδιο παλιό κυλικείο. Η δε ζέστη του χώρου, αν και κρύος λόγω καιρού, είναι μοναδική. Οι μνήμες απ'τα παιδικά μου χρόνια πάντα με συνδέουν με τον σταθμό του τρένου. Ακόμη και τώρα που αλλάζει την μορφή σε προαστιακό, δεν παύει να με συνδέει για τα πιο μακρινά ταξιδιά μου! Να'σαι καλά Γιώργο για τις όμορφες εικόνες!
Χρόνια πολλά!
Μαρία μου,
σου υπόσχομαι και άλλες φωτογραφίες σύντομα. Ξέρεις καταγράφω σιγά σιγά τους σταθμούς της Βορείου Ελλάδος και έχω πολύ μα πάρα πολύ δρόμο ακόμη!
Ελπίζω να πέρασες όμορφα αυτές τις μέρες!
Τα πρώτα μου χρόνια στην Ελλάδα όποτε έβλεπα τρένο χτύπαγα παλαμάκια σαν μικρό παιδί (στην Κύπρο δεν έχουμε τρένα...). Όταν ο καλός μου πήγε φαντάρος στην Πλάτη Εύρου πήγαινα να τον δω με το τρένο. Μετά από 17 ώρες ταξίδι, επί δεν θυμάμαι πόσες φορές, δεν βαράω πια παλαμάκια στη θέα των τρένων, εξακολουθούν όμως να με γοητεύουν...
@ Olive,
Ε λοιπόν στο υπόσχομαι ότι την επόμενη φορά θα χτυπήσω εγώ παλαμάκια και θα το κάνω για εσένα!
Δημοσίευση σχολίου