Έχω αυτό το πετεινάρι εκεί ψηλά στην είσοδο.
Χθες το σούρουπο λοιπόν ενώ περπατούσα βιαστικός το αεράκι το γύρισε και έβγαλε ένα μεταλλικό ήχο ο οποίος με ώθησε να σηκώσω το βλέμμα μου και να το δώ σκεπτόμενος ότι θα πρέπει να το λαδώσω.
Επίτηδες το έκανε γιατί ήμουν λίγο στενοχωρημένος και κατηφής και σκεφτόμουν διάφορα, ήθελε να μου τραβήξει την προσοχή.
Βλέπετε την εικόνα που με περίμενε σηκώνοντας το κεφάλι μου! Για αυτό λέω δεν πρέπει να ξεχνάμε να κοιτάζουμε και λίγο ψηλά!
6 σχόλια:
Να τον λαδώσεις βεβαίως-βεβαίως, αν δεν θέλει ο μίστερ να καταλήξει κρασάτος στην κατσαρόλα!!! :P
Μωρέ καλά που έκανε που έτριξε! Δύο τα καλά! Και σήκωσες το κεφάλι λίγο ψηλά και μας έδωσες δύο πολύ όμορφες φωτογραφίες!
Καλή σου μέρα
Θελεις να μου πείς πως ακόμα και οι κόκκορες σε αυτόν τον τόπο λαδόνωνται για να σώπάσουν ???
Ενδιαφέρον μου ακούγεται.
Καλησπέρα Μαρία,
τον τακτοποίησα τον κύριο.
Σαν μπαλαρίνα στριφογυρνά πλέον!
@ rain.
Χρόνια καλά σας ευχήθηκα? Τα καλύτερα πάντα!
Όσο για το κεφάλι ναι ψηλά και ας βαράνε φάπες.
@ trello tou xoriou
Καλά στους κόκκορες έμεινες?
Εδώ η κάθε κότα, πάπια και φοράδα τα παίρνει.
Ο κόκκορας μου θα έμενε από έξω?
Δημοσίευση σχολίου