Δεν μπόρεσα αυτό το σαββατοκύριακο να παρακολουθήσω καθόλου ειδήσεις, να διαβάσω εφημερίδες και να ενημερωθώ. Ότι μάθαινα ήταν από το τηλέφωνο.
Δεν το χωράει ο νους μου. Θέλω πάρα πολύ να μπορούσα να βγω και να φωνάξω είναι ντροπή μα πάνω από όλα είναι άδικο.
Είναι άδικο για κάθε παιδί να φεύγει από τη ζωή πριν την λιώσει μέσα στα χέρια του, κάτω από τα πόδια του, και μέσα στη καρδιά του.
Ντρέπομαι στη σκέψη και μόνο ότι αυτό το «κτήνος» τον ειδικό φρουρό μπορεί να το συνάντησα μια μέρα στο δρόμο και τυχαία να με ακούμπησε, ή να καθόταν κάπου δίπλα μου ή να πέρασε το βλέμμα μου πάνω του. Ντρέπομαι που ζει στην ίδια χώρα, που βλέπει τον ίδιο ουρανό.
Ντρέπομαι που ανήκει στο ανθρώπινο είδος.
Αλέξανδρε δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να σε φέρει πίσω και πιστεύω ότι αυτό που ίσως να ήθελες θα ήταν να βγούμε και να φωνάξουμε όλοι εμείς, όχι με κουκούλες, όχι με κράνη, χωρίς πέτρες και μολότοφ, όχι τη νύχτα.
Ίσως να γίνει, εύχομαι να γίνει.
Καλό ταξίδι μικρέ!
Δεν το χωράει ο νους μου. Θέλω πάρα πολύ να μπορούσα να βγω και να φωνάξω είναι ντροπή μα πάνω από όλα είναι άδικο.
Είναι άδικο για κάθε παιδί να φεύγει από τη ζωή πριν την λιώσει μέσα στα χέρια του, κάτω από τα πόδια του, και μέσα στη καρδιά του.
Ντρέπομαι στη σκέψη και μόνο ότι αυτό το «κτήνος» τον ειδικό φρουρό μπορεί να το συνάντησα μια μέρα στο δρόμο και τυχαία να με ακούμπησε, ή να καθόταν κάπου δίπλα μου ή να πέρασε το βλέμμα μου πάνω του. Ντρέπομαι που ζει στην ίδια χώρα, που βλέπει τον ίδιο ουρανό.
Ντρέπομαι που ανήκει στο ανθρώπινο είδος.
Αλέξανδρε δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να σε φέρει πίσω και πιστεύω ότι αυτό που ίσως να ήθελες θα ήταν να βγούμε και να φωνάξουμε όλοι εμείς, όχι με κουκούλες, όχι με κράνη, χωρίς πέτρες και μολότοφ, όχι τη νύχτα.
Ίσως να γίνει, εύχομαι να γίνει.
Καλό ταξίδι μικρέ!
2 σχόλια:
Ειλικρινά δεν έχω λόγια Γιώργο. Ξημέρωσε η Δευτέρα και μου φαίνεται εντελώς παράξενη. Σκεφτόμουν ότι αυτό το παιδί θα μπορούσε να είναι δικό μου και έπερνα συνεχώς την θέση της μάνας του. Νιώθω τόσο ανίσχυρη και λυπάμαι και με τρελένει η σκέψη ότι ένα παιδί έρχεται στον κόσμο με πόνο και κάποιος να του πέρνει την ζωή και να το αποχαιρετάς με τον ίδιο πόνο, όπως ήρθε.
Δεν κρίνω κανέναν, γιατί δεν μου αρέσει να κρίνω εν θερμώ. Νιώθω θυμό κι αηδία, αλλά δυστυχώς τίποτε δεν θα φέρει πίσω τον μικρό Αλέξη.
Να είναι ελαφρύ το χώμα που θα τον σκεπάσει.
Καλημέρα Μαρία,
Έχω μείνει άφωνος. Και πολύ φοβάμαι ότι σήμερα θα είναι πιό έντονα τα συναισθήματα του κόσμου που θα γίνει η ταφή του.
Δημοσίευση σχολίου