ΕΝΑ ΥΠΕΡΟΧΟ ΟΝΕΙΡΟ

Έχω ανοίξει μία σαμπάνια Deutz Millesime του 2004 την οποία την φύλαγα στο ψυγείο για κάποια ξεχωριστή στιγμή. Και αυτή η στιγμή είναι: τώρα, σήμερα, εδώ, μόνος μου.
Ήρθε η στιγμή να απολαύσω την υπέροχη γεύση της και να πω στην υγεία μου και στη δική σας και να σας ευχηθώ ποτέ να μη ξεχνάτε την ομορφιά και τις ανατροπές της ζωής.

Όχι δεν έχω πιεί, είμαι μόλις στο δεύτερο ποτήρι. Γιατί γιορτάζω? Χμ… δύσκολο να το εκφράσω.
Θα προσπαθήσω όμως.

Είναι ένα μέρος που βρισκόμουν και τα πάντα ήταν λευκά. Φαντάσου μία παγωμένη τεράστια επίπεδη έκταση. Ξέρεις με τον καιρό και εμείς, χαμαιλέοντες ενσωματωνόμαστε στο τοπίο, λευκός παγωμένος και εγώ. Στον ορίζοντα τίποτα μια ευθεία λευκή όσο και αν γυρίσω δε βλέπω τίποτα άλλο.
Και ξαφνικά μία κουκίδα, τρίβω τα μάτια μου αλλά δεν φεύγει μάλιστα γίνετε μεγαλύτερη. Τρέχω προς τη κατεύθυνση της και να σου μπροστά μου μια πεταλούδα. Πολύχρωμη πεταλούδα, πανέμορφη. Δεν μπορώ να το πιστέψω αλλά είναι εδώ μπροστά μου στριφογυρνά και ανοιγοκλείνει τα φτερά της. Δεν χορταίνω να τη βλέπω, να καταγράφω, να θαυμάζω τα χρώματα της. Είχα κάποτε, πριν έρθει το λευκό στο κόσμο αυτό, δει μία ίδια, ναι αυτή η ίδια είναι. Αισθάνομαι την ανατριχίλα από το χτύπημα των φτερών της στο λαιμό μου εκεί χαμηλότερα από τον λοβό μου. Γυρνά μπροστά μου, γύρω μου, ανοίγει τα φτερά της και εγώ… εγώ έχω εκείνον τον πόνο στο στήθος που η αναπάντεχη χαρά μας δημιουργεί. Butterfly

Όταν ξύπνησα σήμερα το πρωί είπα ότι ήταν ένα υπέροχο όνειρο, μετά όμως με τύλιξε ένα άρωμα ξεχασμένο από καιρό που κράτησε το μαξιλάρι μου.
Ήταν εδώ έστω για λίγο.

ΠΑΩ ΘΑΛΑΣΣΑ

Η επέλαση του χιονιά (έτσι δεν το λένε οι δημοσιογράφοι?). Ήρθε λοιπόν και η επέλαση και ο χιονιάς και το χάρηκα πάρα πολύ. Έφτασε το πρωί στο μπαλκόνι μου και στις κολοκύθες μου.

Σε αντίδραση λοιπόν των χιλιάδων που πατιούνται στα χιονοδρομικά και φοβούμενος ελαφρώς τον αποκλεισμό κατηφόρισα από τα 500 μέτρα και πήγα θάλασσα.
Ναι ναι ναι πήγα θάλασσα.

Το χιόνι να πέφτει πυκνό και η θάλασσα φλίτς – φλατς. 2 σκούφους, γάντια, μάλλινες κάλτσες επί δύο παρακαλώ, και παραθαλάσσια. Να σου τύχει ένα στραμπούληγμα να μείνεις εκεί να σε βρουν τον Δεκαπενταύγουστο Ρώσοι λουόμενοι. Διότι δεν πάω και σε παραλίες «κοσμικές» οπότε έχει περπάτημα η υπόθεση.
Η θάλασσα ήταν απλά συγκλονιστική, θορυβώδης, αγριεμένη, χωρίς «Νικολάκη όχι στα βαθιά»!
Βέβαια είχε βγάλει ψηλά όλες τις βρωμιές του καλοκαιριού που αφήσαμε πίσω μας. Και εδώ έχω την εξής απορία, οκ τα δεκάδες πλαστικά μπουκάλια που ξέβρασε. Οκ τα καπάκια και τα μπουκάλια μπύρας.
Αλλά, τα 2 σουτιέν και τουλάχιστον 5 μποξεράκια – σλιπάκια που θαλασσοδερνόταν δεν το κατάλαβα!!! Δηλαδή βρε κυρία μου ή αγαπητέ φίλε όταν γυρίσατε σπίτι ο άλλος ντιπ χαϊβάνι? Δεν προβληματίστηκαν: που είναι καλή μου το σουτιέν σου? Ή αντίστοιχα που είναι Μήτσο μου το σώβρακο με τα ελφαντάκια που σου πήρε η μαμά δώρο στην επέτειο μας?
Να μην σας πω για αναπτήρες! Μη ψάχνετε στην τσάντα ή σε τσέπες. Στη παραλία σας έπεσε αγοράστε καινούργιο.
Επίσης σου λέει ο κόσμος ζορίζετε λεφτά δεν έχει. Λογικό αφού όλα τα κουβαδάκια φτυαράκια και τσουγκράνες εκεί τα αφήσατε! Αγοράστε άλλα του χρόνου να μάθετε και μη μου γκρινιάζετε ότι δε σας φτάνουν.
Να μην μιλήσω για χλωρίνες, απορρυπαντικά πιάτων και καθαριστικά πατώματος. Λες και είσαι στο Βασιλόπουλο, μόνο η χαρωπή πωλήτρια λείπει.
Τον πλαστικό προφυλακτήρα που ξέβρασε δεν θα το συζητήσω και αυτό γιατί φοβάμαι μη ξεβράσει και το αυτοκίνητο σε κάνα μήνα.
Από βατραχοπέδιλο δε, πες μου τι νούμερο φοράς να σε στείλω στη σωστή παραλία.
Κάπως έτσι ήταν η εικόνα και όχι σε μία αλλά σε δυό τρείς που πήγα. Και καθώς βαθειά οικολογικά σκεπτόμενο άτομο κα επειδή έχω βαρεθεί να μαζεύω κοχύλια σήμερα επέλεξα να μαζέψω 2 σακούλες με πλαστικά αντικείμενα και τα έφερα σπίτι και τα έπλυνα.

Όλο και κάποια κατασκευή θα κάνω με αυτά όσο έξω θα χιονίζει.

Ναι, ναι και το παράθυρο η θάλασσα το ξέβρασε! Απο βδομάδα θα βγάλει και τη σαλοτραπεζαρία. Φλεβάρη δε που θα αγριέψει και άλλο... πάρε πάρε καναπέδες.

ΣΤΑΘΜΟΙ ΤΡΕΝΩΝ

Οι σταθμοί των τραίνων πάντα μου άρεσαν.

Ειδικά οι εγκαταλελειμμένοι.

Δεν έχουν μελαγχολία αλλά το αντίθετο για εμένα είναι χώροι γεμάτοι ενέργεια, εικόνες, ήχους και συναισθήματα.

Το σημερινό μου ξύπνημα με βρήκε ψηλά σε μια ανταριασμένη Δοϊράνη.

Με πληθώρα υλικού για εμένα!

2

2 είναι ευχή για το 2009.
Εύκολο? Καθόλου.
Δυνατό? Ναι δυνατότερο του ενός.

Ο ΔΕΚΑΛΟΓΟΣ

10 πράγματα που λατρεύω και 10 που απεχθάνομαι.
Το βρήκα στο Blog της Kat (blogmeanyway).

Το θεώρησα αρκετά διασκεδαστικό αλλά είναι και ολίγον επώδυνο.

λατρεύω:

1. να μπαίνω στο αυτοκίνητο με άγνωστο προορισμό

2. το εκτυφλωτικό λευκό

3. το παρελθόν μου

4. τις ανατολές κυριολεκτικά, αλλά και τις ζωή μου

5. να με κοιτάζουν στα μάτια

6. τα ζώα (κυριολεκτικά)

7. το 501 jeans μου

8. το τσίπουρο

9. τις ερημικές παραλίες τον χειμώνα

10. τον Λειβαδίτη όσο και εάν με πληγώνει

απεχθάνομαι:

1. το μαύρο (και άραχνο)

2. τους κακομούτσουνους (και είναι πολλοί γαμώτο)

3. όσους κοιμούνται με κάλτσες (πως το αντέχουν?)

4. τα ζώα (μεταφορικά)

5. τις κόρνες και το θόρυβο της πόλης (για αυτό πήρα τα βουνά)

6. τα τρίτο – κοσμικά (ειδικά των ελληνικών περιοδικών)

7. τις μελιτζάνες (ναι, ναι και δεν δέχομαι κουβέντα)

8. την τύχη μου την κορδελιάστρα! (φτυσμένο με έχει)

9. τους ανέραστους (και είναι και αυτοί πολλοί γαμώτο)

10. κάθε είδους πρόγραμμα (ακόμα και το τηλεοπτικό)

Όποιος θέλει μπορεί να το συνεχίσει και ελπίζω να το διασκεδάσει όσο εγώ.

ROMEO & JULIET PROKOFIEV

Θα σας πω τη πικρή μικρή ιστορία μου με τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα του Prokofiev. Ως την ενηλικίωση μου είχα ακούσματα κλασσικής μουσικής από τον πατέρα μου της οποίας ήταν λάτρης. Φυσικά εγώ είχα ήδη τα δικά μου εφηβικά ακούσματα και για κλασσική ούτε κουβέντα.
Κάποια στιγμή λοιπόν άρχισε να τριγυρνά στο μυαλό μου αυτή η μελωδία από τον Ρωμαίο & Ιουλιέτα, το κομμάτι Καπουλέτοι και Μοντάγγοι. Το μόνο που θυμόμουν ήταν ότι είναι του Prokofiev.
Πάω λοιπόν στο πιο ενημερωμένο δισκάδικο της πόλης και ανεβαίνω στον επάνω όροφο που ήταν το κομμάτι της κλασσικής μουσικής. Πλησιάζω τη πωλήτρια και της εξηγώ τι ψάχνω γενικά.

Μάλιστα Prokofiev χμ… θα μου δώσετε κανένα στοιχείο ακόμη είναι τόσα πολλά.
Δεν θυμάμαι δυστυχώς.
Την μελωδία την θυμάστε?
Ναι.
Τραγουδήστε μου τη μελωδία λοιπόν.
Εδώ?
Ναι.
Εγώ?
Ναι.
Θα αστειεύεστε?
Καθόλου.
Δεν υπάρχει περίπτωση.
Ναι αλλά θα με βοηθούσε.
Μα είμαι παράφωνος.
Και εγώ οπότε μην σας ανησυχεί.
Ξεκινάω λοιπόν εγώ το αηδόνι του κάμπου… Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ. κλπ κλπ.
Αυτή μέσα στα μάτια να με κοιτάει.
Κάπου πάει το μυαλό μου αλλά για άλλη μια φορά μπορείτε να το πείτε?
Άιντε πάλι εγώ … Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Μάλιστα – μάλιστα κατάλαβα μου λέει.

Και όντως βγάζει το cd σε διάφορες εκτελέσεις μου προτείνει και ακούμε τη καλύτερη και κατεβαίνω στο ταμείο να πληρώσω.
Πληρώνω και πριν φύγω έρχεται η αναίσχυντη η πωλήτρια και μου λέει:
Ξέρετε με το που μου είπατε Prokofiev ήξερα ότι αυτό θέλατε αλλά ήθελα τόσο πολύ να ακούσω ένα άντρα και να δω την έκφραση του ενώ θα μου τραγουδά το ρυθμό του κομματιού που δε μπόρεσα να αντισταθώ να σας κάνω αυτή τη πλάκα.

Από τότε και για όσο καιρό δούλευε εκεί κάθε φορά που πήγαινα ανεβαίνοντας τις σκάλες ξεκινούσα Παμ παραμ παραμ παραμ ταραν ταραν τα ρα ταμ.
Απολαύστε το λοιπόν!

CARCEL DE ORO

Το άκουσα στην Ελληνική από την Ελευθερία και είπα να το ψάξω λίγο παραπάνω.

Δυστυχώς σχεδόν πάνω σε όποια εκτέλεση και εάν έπεσα στην ισπανική ήταν από Reality.

Επέλεξα την λιγότερο επώδυνη "εκτέλεση" και σας τη προσφέρω, πήρε και 2 δεκάρια στο τέλος!



Αν πάλι θέλετε την εκδοχή της Ελευθερίας την οποία θεωρώ εξαιρετική ακούστε την παρακάτω

Που βρεθήκαν όσα αγκάθια
Τόση μοναξιά στους ώμους
Κι είπα ότι ωραίο υπάρχει
Στην αγάπη μόνο ζει.

Να μάγαπάς μόνο θέλω - δεν θέλω...

http://www.youtube.com/watch?v=ogSDoqOhCsk

MR. PAPOUTSI BUSH!

Το είδατε φαντάζομαι αυτό με το παπούτσι που έφαγε ο πλανητάρχης στο Ιράκ.

Τέτοια χαρά είχα να πάρω από τη γέννηση της ανιψιάς μου.

Εγώ, εγώ θα πληρώσω τους δικηγόρους του δημοσιογράφου αυτού και θα του κάνω και μια δωροεπιταγή σε γνωστό παπουτσάδικο δώρο να ψωνίζει επ’ αόριστον παπούτσια.

Τόσο πολύ μου άρεσε που σκέφτηκα ότι όπως διοργανώνουμε καλλιστεία, μουσικά βραβεία, κινηματογραφικά βραβεία να ζητήσουμε από τον αθάνατο (κυριολεκτικά και μεταφορικά) κύριο Κυριακού να διοργανώνει το κανάλι του και ένα διαγωνισμό του τύπου Mr. ή misses παπούτσι 2008.

Θα είναι το κοινό από κάτω με άπειρα ζευγάρια παπούτσια. Επί σκηνής θα περνούν διάφοροι διαγωνιζόμενοι, αργά - βασανιστικά αργά. Αυτός που θα φάει τα περισσότερα παπούτσια, θα παίρνει τον τίτλο, θα βάζει την κορώνα και θα κερδίζει και συμβόλαιο με γνωστό ιατρικό κέντρο για την αποκατάσταση του.

Ήδη την πρώτη πεντάδα την έχω βρει, το κοινό μου λείπει και το ok του Κυριακού.

Στο νούμερο ένα ο κύριος Κούγιας. Ο Αλέξης μιλάει 3 γλώσσες, πηδάει μόνο μοντέλα και φράκτες και στο ελεύθερο του χρόνο δέρνει κόσμο.

Στο νούμερο δύο ο «Καλά τα πας». Ο Κωστάκης έχει δίδυμα, του αρέσει πολύ το φαγητό και στον ελεύθερο του χρόνο παίζει τον πρωθυπουργό!

Στο νούμερο τρία ο Εφραίμ. Οι φίλες του τον φωνάζουν και η μαύρη χήρα. Σπουδάζει θεολογία και στον ελεύθερο του χρόνο ασχολείται με τα κτηματομεσιτικά, του κράτους.

Στο νούμερο τέσσερα ο Zorro. Ο νομάρχης Θεσσαλονίκης μιλάει άπταιστα την ποντιακή, παίζει ξιφασκία και στον ελεύθερο του χρόνο ντύνετε κολομπίνα!

Στο νούμερο πέντε ο Προκόπης. Ο Προκόπης ασχολείται με … και αυτός δεν ξέρει ακριβώς με τι, αλλά στον ελεύθερο του χρόνο υποβάλει παραιτήσεις και δεν τις τηρεί!

Αν και εσείς έχετε υποψηφίους για συμμετοχή σας παρακαλώ να μου στείλετε το βιογραφικό τους με μία φωτογραφία μπούστο το συντομότερο!

ΘΕΛΩ ΛΑΔΩΜΑ!

Έχω αυτό το πετεινάρι εκεί ψηλά στην είσοδο.

Χθες το σούρουπο λοιπόν ενώ περπατούσα βιαστικός το αεράκι το γύρισε και έβγαλε ένα μεταλλικό ήχο ο οποίος με ώθησε να σηκώσω το βλέμμα μου και να το δώ σκεπτόμενος ότι θα πρέπει να το λαδώσω.

Επίτηδες το έκανε γιατί ήμουν λίγο στενοχωρημένος και κατηφής και σκεφτόμουν διάφορα, ήθελε να μου τραβήξει την προσοχή.

Βλέπετε την εικόνα που με περίμενε σηκώνοντας το κεφάλι μου! Για αυτό λέω δεν πρέπει να ξεχνάμε να κοιτάζουμε και λίγο ψηλά!

O ΜΟΝΤΕΛΟΠΝΙΧΤΗΣ Ο ΚΟΥΓΙΑΣ

Πέντε και μίση τα χαράματα χτύπησε το τηλέφωνο! Ξέρεις το μυαλό πάει πάντα στο κακό. Αλλά αυτό ήταν χειρότερο.

Giorgos? Giorgos me akous?
Το κέρατο μου βραδιάτικα την αναγνώρισα. Παλιά φίλη από το Αρσάκειο που στη συνέχεια έγινε μοντέλο, super μάλιστα, Naomi Campel ονόματι .
Giorgos me akous?
Σε ακούω Naomi μου τι έγινε βραδιάτικα?

Giorgos exo provlima mou leipei o montelopnιktis mou.
Ποιος σου λείπει βραδιάτικα καλή μου?

O Alexis mou, Giorgos. O ellinas erastis mou to dikigoros ntei! Aftos poy paei mono me mondeles nte!
Ο Κούγιας?

Yes ntei! Giati exei kai allous latinous dikigorous san to Alexis moy sto Ellada?
Όχι καλή μου το δεκάρι το καλό είναι ένα!

Giorgos mou eipan oti ta emplekse me ena astynomiko kai einai oli tin ora mazi tou? Einai alithia Giorgos afto?
Κάτι πήρε το αυτί μου αγάπη μου, αλλά μη πάει ο νους σου στο πονηρό.

Kai pou vreike Giorgos enas mpatsos me treis kai eksinta, opos lete stin Ellada, ta lefta, kai asxolite to Alexis mou mazi toy?
Τι να σου πω καλή μου? Μπορεί να το κάνει και τζάμπα για το δημοσιότητα!

Ti mou les Giorgos o Alexis tzamba?
Ναι αυτό σου λέω καλή μου.

Akoy Giorgos thelo na teleiosei afto kai na moy steileis ton Alexi amesos edo paketo.
Νομίζω ότι το πανελλήνιο θα συμφωνούσε μαζί σου, για την ακρίβεια εδώ το λέμε εξοστρακισμό!

Giorgos den katalabeno ti moy les. Ego ekeino pou ksero einai oti to krevati moy einai adeio xoris ton Alexi moy.
Θέλεις δηλαδή βρε καλή μου να μου πεις ότι με τον Αλέξης σου, ένα είκοσι ύψος το κρεβάτι σου είναι γεμάτο? Έλεος ο κουβάς!

Giorgos mi me douleveis 3 praktoreia mondelon edw sto Amerika kontevoyn na kleisoyn apo tote poy a Alexis eipe na doylepsei.
Οκ καλή μου θα δω τι μπορώ να κάνω. Σου υπόσχομαι το συντομότερο να στο στείλω το συντομότερο.

Ok Giorgos, to afino epano sou kai se oli tin Ellada na moy steilete to moro moy pisw.
Οκ μικρή μου, και που να σου τον πακετάρουμε και να σου τον στείλουμε αγάπη μου?

Oh Giorgos ksereis esy…. sto diaοlo steilte ton kai na toy peite oti itan thelima theou!

O ΑΠΟΧΩΡΙΣΜΟΣ

Δύσκολο πράγμα οι χωρισμοί και οι αποχωρισμοί. Πονάν και περισσότερο πονάνε γιατί το μυαλό γυρνάει πίσω και σκέφτεσαι όλα εκείνα που πέρασες παρέα, όλα όσα έζησες από κοινού.

Και ποιος είμαι εγώ που πίστευα ότι θα ξεγλιστρούσα από κάτι τέτοιο, ήρθε και για μένα η ώρα να τον αντιμετωπίσω τον αποχωρισμό!

Θα ήταν ψέμα να μην πω ότι δεν ζήσαμε απίθανα οι δυό μας. Πρωινά, μεσημέρια, απογεύματα, και βράδια πολλά βράδια όμορφα βράδια. Μουσικές ακούσαμε παρέα, dvd είδαμε παρέα, και πάντα με ένα δικό μας κώδικα χωρίς να σε ακούσω ποτέ να διαμαρτύρεσαι.

Ξέρεις ήσουν δεδομένο για εμένα, πάντα μαζί. Δεν περνούσε από το μυαλό μου ότι θα ερχόταν αυτή η μέρα που θα ζήσουμε χώρια.

Μια ευχή θα κάνω μόνο να περάσεις όμορφα εκεί που πας. Και όσο για μένα μη στενοχωριέσαι το ξέρεις ότι την θέση σου δεν θα μπορέσει να τη πάρει κανείς από μέσα μου.

Και όσο για το επόμενο κεφάλαιο στη ζωή μου… ξέρω ότι θα είναι δύσκολο να το συνηθίσω αλλά πρέπει να τραβήξω μπροστά.

Αφιερωμένο στον υπέροχο κόκκινο καναπέ μου που μετά από τόσα χρόνια τον αποχωρίζομαι για ένα μεγαλύτερο, ολόλευκο για να ζωγραφίσω καινούργιες εικόνες πάνω του.

ΠΡΟΩΘΗΣΤΕ ΤΟ

Σήμερα Παρασκευή 12/12 ανάβουμε ένα κεράκι στο μπαλκόνι μας

στις 21:00 για τον ♥Αλέξη♥.

Αν δεν έχετε μπαλκόνι κάνει και ένα παράθυρο.

Προωθήστε το.

ΤΟ ΑΛΦΑΒΗΤΟ ΣΤΟΝ ΑΙ-ΒΑΣΙΛΗ

Το ξέρω μεγάλωσα για να ζητάω από τον Άγιο Βασίλη πράγματα. Από την άλλη όμως η ελπίδα πεθαίνει τελευταία.
Σου παραθέτω λοιπόν αγαπητέ γενειοφόρε το αλφάβητο των επιθυμιών μου για το 2009 και εάν δε μπορέσεις να μου τα πραγματοποιήσεις όλα δε πειράζει, εγώ και με το 80% ικανοποιημένος θα είμαι.

Αγκαλιά, μια από αυτές που μέσα τις να χάνομαι και να ταξιδεύω.
Βιολέτες για μια εποχή, τη συλλογή του Λειβαδίτη γιατί αυτό που έχω το έλειωσα. Γελαστά πρόσωπα γύρω μου, δεν γουστάρω κατσούφηδες.
Δημιουργικές ημέρες και ώρες, και νύχτες δε με χαλάει.
Έρωτα με το Ε κεφαλαίο στο υπενθυμίζω.
Ζεστά χαμόγελα και ψυχές, γιατί σαν να έπεσε η θερμοκρασία γύρω.
Ηθική στους ανθρώπου, αν όχι σε όλους σε όσους τα καταφέρεις.
Θάρρος να κάνω όλα όσα φοβόμουν, π.χ. να ανέβω στο πατάρι.
Ικανοποίηση για όσα επιλέξω να πράξω.
Κατανόηση από όλους τους στενοκέφαλους τριγύρω μου.
Λογική για να μην κάνω λάθη παρελθοντικά, γιατί από παράλογο έπηξα.
Μάθηση γιατί ποτέ δεν μου έφτανε, από αυτό δώσε και σε άλλους.
Νου και γνώση, όχι νουνού, νου!
Ξεκινήματα καινούργια στη ζωή μου, γιατί η μπαταρία τα έπαιξε.
Όμορφες εικόνες και σκέψεις, και υπάρξεις επίσης.
Πίστη στους άλλους, γιατί κλονίζομαι τώρα τελευταία.
Ρομαντισμό, μια δόση παραπάνω σε παρακαλώ.
Συγκινήσεις απρόσμενες, και δεν εννοώ σε dvd, πραγματικές θέλω
Τάξη στη ζωή και στο σαλόνι μου.
Υπέροχες στιγμές και εικόνες.
Φωνή να ουρλιάζω για τις αδικίες, και στην από πάνω όταν περπατά με το τσόκαρο.
Χάδια στη ψυχή και στο κορμί δε με χαλάνε.
Ψυχραιμία για όσα βλέπω και ακούω, γιατί την χάνω σου λέω.
Ωριμότητα γιατί ποτέ δεν είναι αρκετή, τύλιξε την θα την πάρω σπίτι.

Έλα μη καθυστερείς, βάλε τα ξωτικά να δουλεύουν και ζέψε τους τάρανδους.

ΣΤΟΛΙΖΩ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΣΤΟΛΙΣΩ

Γυρνώ την πλάτη μου σε κουκουλοφόρους και σε κάθε μορφή βίας και στολίζω δένδρο.

Δεν θα με πείσει κανείς ότι κάνω λάθος, η γνώμη μου είναι γνωστή κάθε φορά που ένα σκάνδαλο σε αυτή τη χώρα είναι στο αποκορύφωμα του βγαίνουν τηλεκατευθυνόμενοι κουκουλοφόροι στους δρόμους κάνουν όσα κάνουν και μετά όλα καλά όλα ωραία.
Οπότε σε όποιο καραγκιόζη νομίζει ότι με πείθει απλά του λέω ότι δεν ξεχνώ σίγουρα και ότι έχει ο καιρός γυρίσματα.

Και μια και μιλάμε για τα πιο σφοδρά γεγονότα, κόντρα και εγώ, τρία δέντρα μικρά και μεγάλα στόλισα.

Το πρώτο δική μου κατασκευή με ξύλα που περιέχουν σπόρους από ένα δέντρο κομμένο που βρήκα δίπλα στις ακτές μιας λίμνης. Ελπίζω μόνο να μην αρχίσουν να συστρέφονται τα ξύλα και αρχίσουν να μου πετούν σπόρους στο σαλόνι!

Το δεύτερο ένα κλαδί ξερό ου βρέθηκε μπροστά μου έξω από το κτήμα, και με λίγο λευκό χρώμα μερικές πέτρες και μικρές μπάλες πήρε μορφή.

Το τρίτο μικρό και θα μπορουσα να το αποκαλέσω ωδή εις την ικέα! αλλά χαριτωμένο στολίζει την κουζίνα μου.

Να έχουμε όμορφες γιορτές με αγαπημένους ανθρώπους γύρω μας εύχομαι.

16 ΧΡΟΝΩΝ

Δεν μπόρεσα αυτό το σαββατοκύριακο να παρακολουθήσω καθόλου ειδήσεις, να διαβάσω εφημερίδες και να ενημερωθώ. Ότι μάθαινα ήταν από το τηλέφωνο.
Δεν το χωράει ο νους μου. Θέλω πάρα πολύ να μπορούσα να βγω και να φωνάξω είναι ντροπή μα πάνω από όλα είναι άδικο.
Είναι άδικο για κάθε παιδί να φεύγει από τη ζωή πριν την λιώσει μέσα στα χέρια του, κάτω από τα πόδια του, και μέσα στη καρδιά του.
Ντρέπομαι στη σκέψη και μόνο ότι αυτό το «κτήνος» τον ειδικό φρουρό μπορεί να το συνάντησα μια μέρα στο δρόμο και τυχαία να με ακούμπησε, ή να καθόταν κάπου δίπλα μου ή να πέρασε το βλέμμα μου πάνω του. Ντρέπομαι που ζει στην ίδια χώρα, που βλέπει τον ίδιο ουρανό.
Ντρέπομαι που ανήκει στο ανθρώπινο είδος.

Αλέξανδρε δυστυχώς κανείς μας δεν μπορεί να σε φέρει πίσω και πιστεύω ότι αυτό που ίσως να ήθελες θα ήταν να βγούμε και να φωνάξουμε όλοι εμείς, όχι με κουκούλες, όχι με κράνη, χωρίς πέτρες και μολότοφ, όχι τη νύχτα.

Ίσως να γίνει, εύχομαι να γίνει.
Καλό ταξίδι μικρέ!

ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ ΡΩΤΑΩ!

Νομίζω ότι είναι ότι πρέπει για ξεκίνημα Κυριακής το τραγούδι αυτό.

Ο ρυθμός του εύχομαι να με ακολουθεί όλη τη μέρα.

Όσο για τον στοίχο, η ουσία είναι ...

Έχω για σπίτι μου την γή τον ουρανό ταβάνι...

Τα υπόλοιπα έρχονται και παρέρχονται.

http://www.youtube.com/watch?v=W4pBsVMtUUI

H ΥΠΟΛΟΙΠΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ

Αυτό το σαββατοκύριακο έχω πολύ δουλειά στη πόλη οπότε δε θα μπορέσω να πάω στο κτήμα. Αισθάνομαι τύψεις διότι ξέρω τι με περιμένει από Δευτέρα στη πρώτη μου επίσκεψη.
Ο Έκτωρας ο λέκτορας δεν θα έρθει να με προϋπάντηση, όπως κάνει καθημερινά, θυμωμένος και προδομένος από την απουσία μου.
Η Bonny πάλι θα κάνει πάλι σαν παλαβή, πράγμα το οποίο μεταφράζετε ότι θα με γεμίσει λάσπες στη προσπάθεια της να με αγκαλιάσει και να με ρίξει κάτω, να θυμηθώ να βάλω jeans!
Η Βεατρίκη και η Μίνι θα τρίβονται στα πόδια μου και νιαρ νιαρ νιαρ θα μου βάλουν τις φωνές για την απουσία και θα προσπαθούν να μου μεταφέρουν όλα τα νέα.
Ο Αυτιάς η Λούση & η Νταίζη θα έχουν παραταχθεί μπροστά στη πόρτα του σπιτιού στην οποία και θα έχουν κουβαλήσει ότι μπορείτε να φανταστείτε και θα περιμένουν τη σειρά τους για χάδια και κανένα ψαράκι!

Αφού λοιπόν τους κανακέψω όλους, ελέγξω το φαγητό τους τα νερά τους τα σπιτάκια τους θα πρέπει να φροντίσω για τα πουλιά. Να τρίψω ψωμί να αφήσω σιτάρι να δω αν είναι οκ το νερό που έχω σε χίλια δυό σημεία.
Έχω πολλά πτηνά που έχουν επιλέξει το κτήμα σαν μόνιμη κατοικία . Ξέρω που έχουν την κάθε φωλιά, και χαίρομαι σαν παιδί κάθε φορά που αντικρίζω μια καινούργια οικογένεια από αυτά να εγκαθίσταται στο κτήμα.

Μπα δε νομίζω να περιμένω ως τη Δευτέρα μάλλον το βράδυ ότι ώρα και αν τελειώσω θα πάω μια βόλτα.

ΗΡΘΕ ΒΟΡΙΑΣ, ΗΡΘΕ ΝΟΤΙΑΣ

Τρελός αέρας σήμερα εδώ στη Θεσσαλονίκη. Ευτυχώς το έκοψα στον πόντο το μαλλί χθες και γλύτωσα το μαστίγωμα.
Μου αρέσει ο δυνατός αέρας. Αρχικά γιατί καθαρίζει η ατμόσφαιρα αλλά και γιατί τα βράδια μου γεμίζουν με εκατομμύρια φωτεινά αστέρια.
Έφυγα νωρίς λοιπόν από την πόλη, μπήκα στο red bullet μου (το κατακόκκινο αυτοκίνητο μου είναι αυτό) πήρα καφέ, τσιγάρα και με το σούρουπο έφτασα θάλασσα.
Μέσα στη πόλη δε μπορώ να απολαύσω τον ουρανό, όμως όπου υπάρχει απουσία τεχνητού φωτός είναι μαγεία.
Η αλήθεια είναι ότι στην αρχή λίγο φοβήθηκα μόνος μου τόσο μακρυά σε μία έρημη παραλία με τη θάλασσα να αφρίζει και το δάσος πίσω να ωρύετε. Σιγά σιγά όμως άρχισα να ξεχωρίζω τους ήχους και τις σκιές, ανακάλυψα ότι είναι φωτεινή η βραδιά και ξαφνικά ήμουν σε οικείο χώρο.
Κοντά σε ένα βράχο ξάπλωσα στην άμμο, άναψα το πρώτο τσιγάρο και άφησα τον αέρα να με «εξαγνίσει». Πάντα είχα την αίσθηση ότι ο δυνατός άνεμος μου αφαιρούσε ότι αρνητικό και ότι με βάραινε. Βέβαια το φυσικό είναι όχι μόνο να παίρνει ο άνεμος αλλά και να φέρνει.
Και ξαφνικά φλαπ… «Πάτα θτη μάπα» που λέει και ο γιός ενός φίλου. Πάρτα λοιπόν στη μάπα όσα κάνεις ότι δεν βλέπεις, όσα πίστευες ότι έκλεισες και όσα όχι φώναξες στον εαυτό σου!
Και ήμουν εκεί μόνος με την άμμο, τη θάλασσα, τα αστέρια, ένα φεγγάρι φέτα λεμονιού, τον καφέ και τα τσιγάρα μου.
Έβγαλα παπούτσια, σήκωσα μπατζάκια και άφησα το κύμα που έσκαγε να μου βρέξει τις πατούσες και στη συνέχεια από απροσεξία μου… να με λούσει ένα πιο δυνατό κύμα ως την μέση. Πάει ο συλλογισμός, πάει ο ρομαντισμός, πάει όλη η μαγεία, πάνε οι σκέψεις. Ποιος με καταράστηκε?
Άρον άρον λοιπόν επιστροφή στο σπίτι, μούσκεμα ως το κόκαλο.
Παρόλα αυτά στην επιστροφή μου τραγουδούσα ένα αγαπημένο μου τραγούδι το οποίο ακούω και αυτή τη στιγμή από τη φωνή του Μάνου: «Ήρθε βοριάς, ήρθε νοτιάς».
Σας αφήνω να το απολαύσετε σε μιά διαφορετική εκτέλεση και εγώ πάω να πάρω κανένα αντιπυρετικό!

http://www.youtube.com/watch?v=o4zspuDHo_Q

ΧΑΡΤΗΣ ΤΩΝ ΓΕΥΣΕΩΝ

Έλα να συμμαζευτούμε όλοι μας! Έλα να ξαναβρεθούμε πάλι. Εγώ τον χειμώνα και ειδικά τις γιορτές τις καταλαβαίνω ότι έφτασαν το πρώτο σαββατοκύριακο του Δεκέμβρη. Όταν διοργανώνετε ο Χάρτης των Γεύσεων στο λιμάνι.

Οι Θεσσαλονικείς την γνωρίζουν την έκθεση αυτή σαν τη πιο ζεστή, φιλική και ουσιαστική γνωριμία των καταναλωτών με το κρασί και τη γαστρονομία.

Και ω ναι φίλοι μου θα είμαι εκεί! Θα συμμετέχω φυσικά όπως κάθε χρόνο και θα γίνουν τα πόδια μου νταούλια από την ορθοστασία, αλλά θα το «γουστάρω» πολύ που θα σας δω και πάλι και τα πούμε και θα τα πιούμε.

Α ναι, και για να μη με περάσετε για κανένα μέθυσο: το κρασί ήταν η αγάπη μου, στη συνέχεια έγινε το χόμπι μου και πλέον είναι η βασική μου ασχολία, αλλά αυτά θα τα πούμε άλλη φορά.

Λοιπόν τι έλεγα? Α ναι για τον Χάρτη. Όλοι οι οινοπαραγωγοί της Ελλάδας εκεί.
Θα έρθετε θα σας δώσουν στην είσοδο το ποτηράκι σας και βουρ….
Να δοκιμάσετε τα καλύτερα του Ελληνικού αμπελώνα.
Να δοκιμάσετε προϊόντα γαστρονομίας.
Να δείτε ταινίες.
Να μιλήσετε με τους ίδιους τους παραγωγούς.
Να δείτε τι προτείνουν τα ξενοδοχεία της πόλης μας για τις γιορτές.
Να κάνετε στη συνέχεια μια βόλτα στο κέντρο της πόλης μας,
και να γυρίσετε σπίτι σας γεμάτοι με αρώματα, εικόνες και γεύσεις.

Θα σας περιμένω λοιπόν κάπου στον δεύτερο όροφο!

Χάρτης των Γεύσεων.
Σάββατο 6 & Κυριακή 7 Δεκεμβρίου
Αποθήκη Γ & Δ στο λιμάνι.
12:00-21:00

ΘΑ ΚΑΝΩ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ!

Από μικρό παιδί στο σχολείο μου το είχαν ξεκαθαρίσει, το πεζοδρόμιο είναι για τους πεζούς, ο αυτοκινητόδρομος για τα αυτοκίνητα, το αεροδρόμιο για τα αεροπλάνα και ο κατσικόδρομος για τις κατσίκες και τα landrover.

Αυτά όμως τότε, που η δραχμή είχε αξία. Εν έτη 2008 τα δεδομένα έχουν ελαφρώς αλλάξει και δεν αναφέρομαι ούτε στα αεροδρόμια, ούτε στους κατσικόδρομους αλλά στα πεζοδρόμια.

Τα πεζοδρόμια δεν ανήκουν στους πεζούς πλέον. Όχι όχι όχι. Ανήκουν σε όλους τους άλλους και σε οτιδήποτε άλλο εκτός των πεζών.

Έχεις περίπτερο και δεν έχεις χώρο να απλώσεις τα τυρογαριδάκια? Βάλτα στο πεζοδρόμιο. Δεν έχεις χώρο φίλε περιπτερά να βάλεις το ειδικό ψυγείο ια τα κατσικίσια γάλατα? Βάλτο στο πεζοδρόμιο για τον λόγο αυτό κατασκευάστηκε, στο λέω εγώ, μη το ψάχνεις.

Έχεις αντιπροσωπεία αυτοκινήτων, συνεργείο ή έστω βουλκανιζατέρ?. Δικό σου, εννοείτε το πεζοδρόμιο να παρκάρεις τις mercedes και τα yugo που θες να πουλήσεις. Κολλητά η μούρη στη τζαμαρία σου και ο κώλος του αυτοκινήτου να προεξέχει ένα μέτρο μέσα στο δρόμο. Και επάνω το φουρφούρι εκείνο που γυρνάει και λέει πωλείται. Κανονικά το φουρφούρι θα έπρεπε να λέει: εδώ ο γελοίος ο έμπορος.

Είσαι ιδιοκτήτρια της μπουτίκ "Pitsas Creation"? Δεν υπάρχει κανένας λόγος να έχεις τα creations σου Πίτσα μου στα ράφια να τσαλακώνονται. Βάλτα σε stands και βγάλτα στο πεζοδρόμιο. Παράκληση μόνο τα srands να είναι σιδερένια ώστε αν λίγο ξεχαστώ να την πάθω την κρανιοεγκεφαλική κάκωση από την σύγκρουση.

Και εσύ φίλε μανάβη μη μασάς και εσύ και τα τελάρα σου έχετε δικαίωμα στο πεζοδρόμιο. Φίλη ψιλικατζού, φίλε μηχανόβιε, κουμπάρε με τα χαρτικά πλαστικά, ξάδελφε οδηγέ που δε βρίσκεις πάρκινκ ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΠΕΖΟΔΡΟΜΙΟ.

Αφού λέω και εγώ να κατεβάσω τον τριθέσιο από το σαλόνι κάτω στο πεζοδρόμιο. Θα εγκατασταθώ εκεί σας λέω αλήθεια. Θα αγοράσω και πατατάκια και θα βγάζω γούστα βλέποντας μητέρες με καροτσάκια, ηλικιωμένους, παιδιά που γυρνάν από το σχολείο και άτομα με ειδικές ανάγκες να κυκλοφορούν καταμεσής στο δρόμο.