Γιατί ρε φίλε?

Από την άνοιξη με πιάνει η διάθεση για θάλασσα και μπάνιο (οκ και για mochitos και beach bars και chill out μουσικές αλλά αυτό δεν είναι το θέμα μας). Το Πάσχα δεδομένο το έχω το πρώτο μπάνιο αν όχι και νωρίτερα. Οπότε φανταστείτε τι με έπιασε με τις ζέστες αυτές ημέρες! Λύσσα κακιά για μπάνιο.

Από καιρό έχω χαρτογραφήσει κάποιες παραλίες στις οποίες ακόμη και τον Δεκαπενταύγουστο μπορώ να είμαι μόνος, απουσία κάθε άλλου λουόμενου.
Όμως δεν ξέρω τι έμπνευση είχα και επέλεξα την προηγούμενη εβδομάδα να πάω σε μία άσχετη παραλία, δύσβατη για συμβατικό αυτοκίνητο, αλλά παραδεισένια.

Παρκάρισα το αυτοκίνητο πάνω από τη παραλία λοιπόν, περπάτησα κανένα δίλεπτο και έφτασα. Άπλωσα σαν καλό παιδί την πετσέτα μου, έφτιαξα το αυτοσχέδιο μου σκίαστρο έβγαλα από το σακίδιο μου όλο τον εξοπλισμό (mp3, βιβλίο, καφέ, κλπ) και βούτηξα αμέσως.

Θερμοκρασία νερού δεν θα σας πω, αλλά μόνο ότι μπήκα με περιφέρεια ας πούμε 90 εκατοστών και βγήκα με 35! Όλα καλά λοιπόν. Και βγαίνω και ξαπλώνω και ανοίγω τον καφέ μου και ανάβω το τσιγάρο μου (ναι ναι μπορείτε να με μισήσετε όσοι θέλετε για αυτό αλλά είμαι μάλλον αυτό που λένε φανατικός καπνιστής).

Και κάπου εκεί άκουσα μια φωνή από ψηλά «σε αρέσει εδώ μωράκι μου»? Η πρώτη μου σκέψη ήταν ότι είναι αδύνατον αυτό που ακούω να έχει ειπωθεί από στόμα χερουβίμ οπότε μάλλον επισκέπτες στην παραλία μου ήταν. Σηκώνω το κεφάλι μου να δω και φευγαλέα είδα μια μακριά ξανθιά κόμη να χάνετε μέσα σε ένα μαύρο κονσερβοκούτι!

Και σκάει λοιπόν μύτη στο πεντάλεπτο ένα jeep Tuareg σε μαύρο χρώμα, κατηφορίζει τον λόφο και παρκάρει δίπλα μου. Και όταν λέω δίπλα μου εννοώ δίπλα μου στην παραλία πάνω εκεί που σκάει το κύμα. Όχι πιο πίσω, όχι πιο πέρα, όχι σε απόσταση μεγαλύτερη των δέκα μέτρων.
Και σκέφτομαι και λέω στον εαυτό μου γιατί ρε φίλε?

Αν ήθελα ρε φίλε να ξαπλώσω δίπλα σε ζάντα αυτοκινήτου, γιατί να μην κατέβω στη πυλωτή του σπιτιού μου, χωρίς να χρειαστεί να κάνω και 100 χιλιόμετρα μολύνοντας με το καυσαέριο μου το περιβάλλον?

Αν ήθελα ρε φίλε να ακούσω τα άπαντα του Ζαγοραίου στη διαπασών από το τελευταίας τεχνολογίας mp3 του αυτοκινήτου σου θα ερχόμουν σε παραλία ρε φίλε? Όχι φυσικά, θα πήγαινα στο μαγαζί της παραλιακής που τραγουδά ο αοιδός!

Αν ήθελα ρε φίλε να δω την αρκουδότριχα σου να ανεμίζει από το αγέρι πασαλειμμένη με Nivea θα ερχόμουν εδώ ή μήπως θα ήταν καλύτερα να πάω στον Αρκτούρο στο Νυμφαίο να στηρίξω και το έργο τους?

Αν λέω, αν ήθελα, ρε φίλε να δω τσόντα και μάλιστα του 70 και κακής ποιότητας θα ερχόμουν σε παραλία, που μου θέλεις και χαριεντίσματα με την ενζενί παρέα σου. Όχι φυσικά θα νοίκιαζα από το dvd shop της γειτονιάς μου και θα καθόμουν σπίτι μου με τα ποπ κόρν μου τις μπύρες μου και την άνεση του καναπέ μου!

Αν ήθελα ρε φίλε να δω αυτό το στιλιστικό ατόπημα που λέγετε ημιδιάφανο – λευκό – ανδρικό – βρεγμένο - μαγιό πάνω σε αρκουδίσιο σώμα, θα ερχόμουν παραλία? Όχι φυσικά θα πήγαινα στην έκθεση φωτογραφίας με θέμα το κιτς που έλαβε χώρα πρόσφατα σε εκθεσιακό χώρο της πόλης μου!

Και τέλος αν ήθελα ρε φίλε να ακούω μια τσιριχτή φωνή όλη την ώρα να επαναλαμβάνει τα πολύ πρωτότυπα: «super μωρό μου», «αχ μη με πιτσιλάς μωρό μου», «σταμάτα μωρό μου» θα ερχόμουν σε παραλία? Όχι φυσικά, θα πήγαινα σε οίκο ανοχής!

Οπότε καταλαβαίνετε… δεν άντεξα ο άνθρωπος όλο αυτό το σοκ. Μάζεψα την πραμάτεια μου έσκυψα το κεφάλι και αναχώρησα από την παραλία. Με νίκησε ο πολιτισμός τους!

Βέβαια την εναλλακτική την έχω στο τσεπάκι μου. Στην επόμενη εξόρμηση μου για μπάνιο θα επιλέξω κάποιο σιντριβάνι στο κέντρο της πόλης μου!
Θα πάω με τα πόδια (οικονομία στα καύσιμα, λιγότεροι ρύποι).
Θα παραγγείλω τον καφέ μου από παρακείμενο καφενέ (τόνωση της τοπικής οικονομίας).
θα ακούω μουσική από το κοντινό καφέ (λιγότερη κατανάλωση σε μπαταρίες για το mp3 λιγότεροι ρύποι).
Θα πω και δύο καλημέρες σε γνωστούς περαστικούς (μέτρο κατά της αποξένωσης που εμφανίζετε σε μεγάλες πόλεις).

Και τέλος θα προσφέρω τέτοιο θέαμα, που η κα. Χριστίνα Λαμπίρη θα έχει υλικό για όλη την ερχόμενη τηλεοπτική σεζόν να παίζει.