SEE YOU ALL NEXT WEEK

Το Τεπανγιάκι το βαθύ!

Δεν με έπιανε ο ύπνος με τίποτα. Όλα τα δοκίμασα, μπάνιο με λεβάντα, γαλατάκι ζεστό ήπια, διάβασα μπας και με πάρει ο ύπνος, προβατάκια μέτρησα καμιά πεντακοσαριά να πηδάνε τον φράκτη τίποτα σας λέω δεν έπιασε.
Και στο τέλος μου έμεινε ένα: η τηλεόραση και ναι έκανα το λάθος και την άνοιξα και ο κόσμος του τηλεμάρκετινγκ μπήκε στη ζωή μου.
Πιστωτικές να έχεις και ως το πρωί θα τις έχεις φουλάρει στο maximum αγοράζοντας τα απαραίτητα για κάθε νοικοκυριό.

Ζήλεψα που εγώ δεν είχα το «Τεπανγιάκι» το βαθύ. Αυτό είναι ένα τηγάνι το οποίο τα κάνει όλα. Βράζει, τηγανίζει, ψήνει και όλα αυτά χωρίς λάδι σε χρόνο μηδέν. Βέβαια πιάνει τον πάγκο ολόκληρο αλλά χαλάλι του γιατί μαζί με ένα Τεπανγιάκι βαθύ σου κάνουν δώρο και ένα ρηχό τεπανγιάκι ! Και με 2 τεπανγιάκι στο σπίτι ποιος με πιάνει!!

Το επόμενο ήταν συγκλονιστικό. Κολιέ με μαύρα μαργαριτάρια. Ξέρετε αυτά που φοράει και η Γιάννα Αγγελοπούλου. Ε λοιπόν εγώ αυτήν δεν την είχα για τόσο φθηνιάρα. 79€ το έδιναν το κολιέ με δώρο μάλιστα ένα ασορτί ζευγάρι σκουλαρίκια. Και μετά σου λένε ότι ξοδεύει λεφτά η γυναίκα! Ψέματα, από την τηλεόραση τα παραγγέλνει, σιγά μη τρέχει στα παρίσια να τα αγοράζει.

Είδα και την Cindy Crawford το μοντέλο την θυμάστε? Αυτή πουλούσε μια σειρά από κρέμες, που πάντα φορούσε, και τις φτιάχνουν από ένα υλικό που το έχουν τα σαλιγκάρια για να επουλώνουν τις πληγές τους. Χωρίζει το σαλιγκάρι από την καλή του? αυτή την κρέμα φοράει επουλώνει τη πληγή του και βουρ για άλλο γκομενάκι! Και παρασκευάζετε στη Γαλλία αυτή η κρέμα, από γαλλικά σαλιγκάρια όχι από τα δικά μας τα παρακατιανά που χωρίζουν και δεν επουλώνουν τις πληγές τους και σέρνονται σαν τον Ορέστη Μακρή με μια μπουκάλα στο χέρι!

Εκεί κοντά στις 5 το πρωί μια κυρία προσπαθούσε να με πείσει να αγοράσω ένα πιεσόμετρο Happy Life το οποίο κάνει για τα πάντα. Μετράει πίεση, παλμούς, ζάχαρο, χοληστερίνη, προστατεύει από τον προστάτη και στο ελεύθερο του χρόνο ρίχνει και ένα μουσακά στο φούρνο. Και φυσικά με δώρο ηλεκτρονικό θερμόμετρο και, προσέξτε την λεπτομέρεια, τσαντάκι μεταφοράς παρακαλώ. Να το μεταφέρω που το πιεσόμετρο με το θερμόμετρο παρέα, στο kiku για σούσι?

Και άντε τα μαργαριτάρια και το πιεσόμετρο δεν τα ήθελα, όταν όμως έπεσα πάνω στον κύριο Ντανιέλ να πουλάει ένα μασαζοκορσέ που σε παίρνει Σαμιωτάκη και σε μετατρέπει στο μοντέλο Gizel λύγισα. Το θέμα είναι να μπεις μέσα, έτσι και τον βάλεις μετά όλα τα αρσενικά στα πόδια σου θα σούρνονται σαν τα σκουλήκια και εσύ θα το παίζεις άνετη και δύσκολη και ωραία. Τον μασαζοκορσέ αυτόν μπορείς να τον φοράς και ενώ μαγειρεύεις ενώ πας στη λαϊκή και ενώ μαντάρεις τις κάλτσες του αχαΐρευτου. Θα μου πείτε πότε έραψε κάλτσα η Gizel? Ιδέα δεν έχω εκείνο που ξέρω είναι ότι φοράει τον μασαζοκορσέ!

Από τις επτά το απόγευμα έχω αρχίσει να πίνω καφέδες φίλοι μου διότι σήμερα πρέπει να ξενυχτίσω, γιατί θέλω να συνεχίσω το shopping μου! Στο ενδιάμεσο έριξα και ένα γουρούνι ολόκληρο στο τεπανγιάκι χωρίς λάδι να ετοιμάζετε να έχω να τσιμπήσω!

ΤΟ ΦΕΤΙΧ ΜΟΥ!

Σας έχω πει το φετίχ μου? Τι είναι αυτό που με ανεβάζει? Που από ένα κουρέλι μπορεί να με κάνει βασιλιά στην Πόλη?
Έχει όνομα και λέγετε Βεατρίκη. Ναι, ναι γυναίκα στη μέση πάλι. Είναι που λέτε αυτό το πλάσμα με το οποίο έχω μια σχέση λατρείας και ευτυχώς και εκείνη δείχνει να με συμπαθεί το ίδιο.

Την προηγούμενη εβδομάδα σε μια τηλεφωνική μας συνομιλία μου είπε «ξέρεις κάτι? εντέλει είσαι άσχετος από μηχανήματα και τεχνολογία άσε θα το κάνω μόνη μου» και θα μου πείτε που είναι το παράξενο?
Το παράξενο είναι ότι είναι η ανιψιά μου και είναι μόλις πέντε ετών και μου την είπε!

Ότι έχει να κάνει με μηχανήματα το παίζει στα δάχτυλα της. Μου κάνει μαθήματα χρήσης υπολογιστή. «Κοίτα θείο βρίσκω το αρχείο, πάω το ποντίκι πάνω του το επιλέγω με κλικ, πατάω enter και μου το ανοίγει» (της είναι δύσκολο το διπλό κλικ)!

Μου κάνει και μαθήματα αγγλικών και εκεί πρέπει να το παραδεχθώ ότι ενώ τα τελευταία τριάντα χρόνια μιλάω άπταιστα την Αγγλική στη προφορά δεν την πιάνω, Όχι βρε θείο δεν είναι κάου η αγελάδα είναι κόου περισσότερο όμικρον λιγότερο άλφα. Τώρα έχει βαλθεί δε να μάθει Αγγλικά στη γιαγιά της. Του κουτρούλη ο γάμος γίνετε, «Γιαγιά δε με προσέχεις ιέλοου είπαμε όχι γγιέλοου».

Δεν θα μιλήσω για άποψη στις τέχνες: «θείο πήγα με το σχολείο και είδα μια έκθεση ζωγραφικής του Παύλου. Εσύ τον Παύλο τον ξέρεις θείο? Είναι ένα ζωγράφος που κάνει πολλές γραμμές στους πίνακες του με χρώματα, εμένα μου άρεσε»!

Στη μουσική δε επίσης άποψη: «Μου αρέσουν τα τραγούδια από την ταινία Mamma mia θείο αλλά μου αρέσουν πιο πολύ από τους Abba». Οι Abba ήταν το σκαλί για να ξεπεράσει τον Χατζηγιάννη την Πρωτοψάλτη και τον Σάκη φυσικά.

Είναι και κατά καιρούς και μαγείρισσα τρομερή. «Θείο να περάσεις το απόγευμα γιατί έκανα σ–πανακότα, αυτή με τη ζελατίνη το γλυκό όχι την άλλη με το σπανάκι»!

Είναι και sports woman η άτιμη. Επέλεξε το τένις σαν άθλημα και έχει απίστευτη πλάκα να την δείτε διότι είναι πιο κοντή από το δίχτυ του γηπέδου και έχει ένα τσαμπουκά που αφήνει τον δάσκαλο της άφωνο «πάλι διάλλειμα για νερό θα κάνουμε? Κουραστήκατε κύριε?»

Έχει δε πλήρη ενδυματολογική άποψη, και είναι απίστευτη κοκέτα σαν θηλυκό το τρομερό είναι ότι κάνει και σωστούς συνδυασμούς. Το ανησυχητικό είναι όμως ότι έχει μάθει να ξεχωρίζει τη Ζara από την Prada.

Από υποχρεώσεις άλλο τίποτα την παίρνω τηλέφωνο για να κανονίσουμε να βρεθούμε και είναι όλο «Όχι αύριο μας έχει καλέσει ο Χ.. μεθαύριο είναι τα γενέθλια της Ψ.. το Σάββατο ίσως αλλά νωρίς γιατί το μεσημέρι θα πάω για φαγητό με τους Ζ… ούτε η ατζέντα του πρωθυπουργού δεν είναι τόσο φορτωμένη.

Τις αρέσει να ξεφυλλίζει περιοδικά με κοσμικά και να αναγνωρίζει φάτσες με αποτέλεσμα πριν από 2 χρόνια και ενώ είναι με τη μαμά της και περιμένουν να ανάψει φανάρι για να περάσουν απέναντι με το που ανάβει πράσινο γυρνά και λέει στη μαμά της «Αρναούτογλου! Πού είναι ρωτά η μαμά της ? Γυρνά με το υφάκι το τρομερό και της απαντά: Άναψε ο Γρηγόρης βρε μαμά περνάμε»!!

Ξέρετε όμως πιο είναι το καλύτερο μου να την παίρνω στο κτήμα και να την βάζω να κάνει όσα δεν μπορεί στην πόλη. Κουβαλάμε ξύλα στο σπίτι, ποτίζουμε τα λαχανικά και μαζεύουμε στα καλάθια μας όσα θα χρειαστούμε για το φαγητό, ποτίζει τα λουλούδια και καθαρίζουμε το κτήμα, πάμε και ταΐζουμε σκυλιά, γατιά και κότες, μαζεύουμε λουλούδια και κάνουμε συνθέσεις, ζωγραφίζουμε παρέα στη βεράντα (εγώ πάντα κάτω από το άγρυπνο βλέμμα της) και φυσικά της περνώ σιγά σιγά το μικρόβιο των κρασιών και του αμπελιού μια και είναι δεδομένο ότι στα δικά της χέρια θα περάσει όλο αυτό και κατά πάσα πιθανότητα στη συνέχεια θα ρευστοποιηθεί για να γίνει Prada παπουτσάκια και αξεσουάρ!

Proximidade! I want to thank my....

I want to thank my parents, my family, my director and above all god for giving to me this pleasure….
Τι ήταν αυτό που μου κάνατε?
Άντε να τρέχω να ραφτώ τώρα βραδιάτικα! Που να κλείσω τέτοια ώρα κομμωτήριο για μαλλί και αισθητικό για χαλάουα? Που να βρω μανικιουρίστα και πώς να πείσω τον Manolo να ανοίξει το μαγαζί να αγοράσω τελευταία στιγμή γόβες!!!!
Πότε να προλάβω να γράψω τον λόγο μου και πότε να τυπώσω αυτόγραφα πάνω σε ολόσωμη ημίγυμνη φωτογραφία μου? Τι ώρα είναι η τελετή? Που?
Αχ τι ήταν αυτό που με βρήκε?

Κομμένη η πλάκα τώρα. Τι να πω? ανοίγω τον υπολογιστή και βλέπω έξι διαδικτυακούς φίλους να με έχουν βραβεύσει:
i_love_the_smile_on_your_face
Τα παπούτσια της Dorothy
DREAMER ANGEL
Χωρίς Γέφυρες

ΚΟΚΚΙΝΟΣΚΟΥΦΙΤΣΑ

DREAM

Τους ευχαριστώ και τις 6 και πολύ σοβαρά μιλώντας (πράγμα σπάνιο για εμένα) θέλω να ξέρετε ότι με κάνατε και αισθάνθηκα πάρα πολύ όμορφα. Πράγμα που θα πει ότι κάτι γίνετε εδώ κάτι όμορφο και σημαντικό!

Τώρα τι είναι το βραβείο χμ… διαβάστε:
Το βραβείο Proximidade περιγράφεται ως εξής:«Αυτό το blog επενδύει και πιστεύει στην εγγύτητα – την εγγύτητα στο χώρο, το χρόνο και τις σχέσεις.Αυτά τα blog είναι εξαιρετικά γοητευτικά.Αυτοί οι bloggers προσπαθούν να βρουν και να γίνουν φίλοι.Δεν ενδιαφέρονται σε βραβεία για την προσωπική τους άνοδο!Η ελπίδα μας είναι όταν κοπούν οι κορδέλες των βραβείων αυτών, να αναπαραχθούν ακόμη περισσότερες φιλίες.Παρακαλώ δώστε περισσότερη προσοχή σ’ αυτούς τους συγγραφείς!Αυτό το βραβείο για Blog, πρέπει να δοθεί σε οκτώ αγαπημένους σας bloggers, και οι οποίοι με τη σειρά τους, θα το προτείνουν πάλι με τη σειρά τους, σε οχτώ αγαπημένους bloggers ο καθ' ένας τους κ.ο.κ.»Proximidade is described as follows:"This blog invests and believes in PROXIMITY - nearness in space, time and relationships.These blogs are exceedingly charming.These kind bloggers aim to find and be friends.They are not interested in prizes for self-aggrandizement!Our hope is that when the ribbons of these prizes are cut, even more friendships are propagated.Please give more attention to these writers!This blog award should be sent to your favorite eight bloggers and they, in turn should forward to eight of their favorites"You should include the text for Proximidade (above) in your announcement blog.As I have to choose only eight, the Proximidade Award goes to:Καθώς έχω μόνο οκτώ να επιλέξω, απονέμω το βραβείο με τη σειρά μου στους:

http://a-kakies.blogspot.com/
http://xwrisgefures.blogspot.com/
http://margo-k.blogspot.com/
http://petaloyda-irini.blogspot.com/
http://olivetreegirl.blogspot.com/
http://olykoskaihkokki.blogspot.com/
http://kokiniklwstidemeni.blogspot.com/

Και τώρα τρέχω για να κλείσω για μπικίνι και μουστάκι.
Φιλιά.
Σας ευχαριστώ παιδιά, πολύ!

BROTHERS IN ARMS

Τι πρωτότυπο μόλις μιλούσα με τον αδελφό μου στο τηλέφωνο!

Αδέλφια έχετε? Να τα χαίρεστε, εγώ έχω δύο την μικρή (μικρή δε τη λες στα 33), αλλά είναι μικρότερη από εμένα και τον μεγάλο.
Και όταν λέω μεγάλος μη τον φανταστείτε με μπαστουνάκι και μασέλα δίπλα στο κομοδίνο. 4 χρόνια η διαφορά μας.
Ο αδελφός μου που λέτε έχει απόλυτη εξάρτηση με την οικογένεια και το τηλέφωνο.

Ήταν μία περίοδος που με καλούσε στις επτά το πρωί.
Έλα καλημέρα. Τι κάνεις? Κοιμάμαι.
Α ναι? Και τι νέα? Κοιμάμαι.
Α να και εγώ νωρίς ξύπνησα και είπα να δω αν είσαι καλά. Κοιμάμαι.
Τι έκανες εχθές το βράδυ? Κοιμάμαι.
Tουτ… τουτ… τουτ… εδώ το έκλεινα πάντα.

Ο ίδιος διάλογος για 2 χρόνια, κάθε πρωί. Και μη φανταστείτε ότι είμαι εγώ ο κακός και ενώ αυτός ενδιαφέρετε εγώ τον παραμαζεύω. Με καλεί κατά μέσο όρο 10 με 15 φορές την ημέρα, βγαίνουμε τουλάχιστον 2 φορές την εβδομάδα παρέα και έχουμε περάσει όλα τα σαββατοκύριακα της ζωής μας μαζί!

Λέω να βγω μια βόλτα ο άνθρωπος, το μυρίζετε στο πεντάλεπτο και ας μένει στην άλλη πλευρά της πόλης.
Πού είσαι? Πάω μια βόλτα με το αυτοκίνητο ως τη Κερκίνη.
Ο καιρός πως είναι? Βρέχει.
Βενζίνη έβαλες? Έβαλα.
Τα λάδια τα έλεγξες πριν ξεκινήσεις? Τα έλεγξα.
Γλιστρά ο δρόμος? Όχι
Έχει ομίχλη? Όχι
Σε ποιο χιλιόμετρο είσαι? Στο 71.
Μετά τη μεγάλη κατηφορική στροφή? Ναι.
Να προσέχεις στα 582 μέτρα μετά προχθές είχε πέσει ένα τελάρο από ένα φορτηγάκι !!
Τουτ… τουτ… τουτ…

Βγαίνω για φαγητό με «παρέα»
Έλα που είσαι? Έξω για φαγητό.
Α μάλιστα. Σε ποιο εστιατόριο? Στο Yamas.
Για ψαρικά ή κρεατικά? Ψαρικά.
Παρήγγειλες ? Τώρα προσπαθώ να αποφασίσω.
Το λαβράκι φρικασέ να πάρεις. Δεν θέλω λαβράκι.
Όχι αυτό θα πάρεις, άκουσε με ξέρω εγώ. Δεν θέλω λαβράκι είπα.
Καλά τότε να δοκιμάσεις τη σφυρίδα με πράσο, και για ορεκτικό…
Τουτ… τουτ… τουτ…

Και το κορυφαίο, είμαι σπίτι και λέω είναι από εκείνες τις σπάνιες ημέρες του χρόνου που, πώς να το πω με τρόπο? Που έχω πέσει συνοδευόμενος στο κρεβάτι (το είπε σωστά?) και χτυπά το τηλέφωνο. Το τηλέφωνο αν δεν το απαντήσω σημαίνει ότι θα παίρνει ως τη στιγμή που θα βεβαιωθεί ότι είμαι εν ζωή και δεν με πάτησε ελέφαντας στο κέντρο της πόλης.
Έλα τι κάνεις? Ε θα με πάρεις σε λίγο γιατί έχω παρέα.
Α ναι? Ποιοι ήρθαν ? Χμ.. ξέρεις είμαι στο κρεβάτι?
Αρρώστησες? Όχι ακριβώς πάρε με σε λίγο.
Καλά και εσύ άρρωστος άνθρωπος και κάλεσες κόσμο? Εκεί σπάω και ουρλιάζω. 'Όχι είμαι με παρέα στο κρεβάτι.
Α! ευτυχώς και πήγε ο νούς μου στο κακό, τι νέα λοιπόν?
Τουτ… τουτ… τουτ…

Κάπως έτσι είναι η ζωή μου με τον αδελφό μου ο οποίος σήμερα γιορτάζει και του εύχομαι τα καλύτερα και υγεία ( η δική μας κλονίζετε).
Και όσο για δώρο για άλλη μια φορά μου ζήτησε ένα Bluetooth!

SAVOIR VIVRE - VRE!

Πρόσφατα δώρισα σε ένα φίλο, τον οποίο δεν αποκαλείς και ιδιαίτερα κοινωνικό και με κομψούς τρόπους άτομο, το βιβλίο του κου. Χρήστου Ζαμπούνη, Savoir Vivre. Το σκεπτικό μου ήταν να ξεστραβωθεί λίγο και καταφέρει να ρίξει καμιά γκόμενα (συγνώμη κύριε Ζαμπούνη) εννοούσα ώστε να τον βοηθήσω να αναπτύξει εκείνες τις ικανότητες οι οποίες θα τον βοηθήσουν στην ανεύρεση συμβίας!

Επί της ευκαιρίας λοιπόν ξαναδιάβασα το δικό μου αντίτυπο και βρήκα πολλά ενδιαφέροντα κομμάτια τα οποία θα ήθελα οπωσδήποτε να σας τα μεταφέρω διότι είμαι σίγουρος ότι η ζωή σας μετά την ανάγνωση τους δεν θα είναι η ίδια!
Επέλεξα από διάφορες κατηγορίες για να είστε καλυμμένοι σε κάθε περίπτωση.

Ο έρωτας. Είναι σημαντικό να τηλεφωνούμε την επομένη της ερωτικής επαφής, για να δείξουμε το ενδιαφέρον μας. Συνηθίζεται να τηλεφωνεί ο άνδρας στη γυναίκα, αν και στις ημέρες μας δεν αποκλείεται το αντίθετο.
Και εάν λέω εάν ήταν χάλια Χρήστο μου η εμπειρία και δεν θέλω να δείξω το παραμικρό ενδιαφέρον θα πρέπει πάλι να πάρω? Καλύτερα να πάρω τα βουνά.
Η κόμμωση. Μια κυρία δεν χτενίζεται δημοσίως.
Συγνώμη αλλά πότε είδατε εσείς καρέκλα κομμωτηρίου στο σύνταγμα?
Εμφάνιση. Μόνο σε δύο περιπτώσεις ένας κύριος εμφανίζεται γυμνόστηθος: όταν πηγαίνει να κοιμηθεί συνοδευόμενος (καταλάβατε τι θέλει να πει ο ποιητής) και στην παραλία.
Δηλαδή Χρήστο μου για να με εξετάσει παθολόγος με στηθοσκόπιο θα πρέπει να τον πιάσω γκόμενο και να τον πάω στο κρεβάτι ή να κρυολογήσω δεκαπενταύγουστο?
Τα παιδιά. Αποφεύγουμε, εάν έχουμε δώσει στο παιδί μας ένα υποκοριστικό, να το προσφωνούμε έτσι δημόσια (π.χ. «ζουζουνάκι μου, έλα εδώ»).
Ναι σωστά Χρήστο μου αλλά αν το παιδάκι έχει πάρει το όνομα της πεθεράς σου η οποία φέρει το ευφάνταστο όνομα Παρθένα, άντε εσύ να βρεθείς σε πάρκο και να φωνάζεις: παρθένα άσε κάτω το αγοράκι!
Τα λουλούδια. Τα λουλούδια του χωρισμού: εάν θέλουμε ο χωρισμός να είναι οριστικός και αμετάκλητος, προσφέρουμε έναν μεγάλο κάκτο σε πλαστική γλάστρα.
Οπότε αγαπητοί φίλοι αν δείτε το ταίρι σας από το ματάκι της πόρτας να έρχεται με κάκτο (και σε πλαστική γλάστρα διότι αυτή η λεπτομέρεια μάλλον κάνει τη διαφορά) το χάσατε το παιχνίδι, το φάγατε το κέρατο.
Στο τραπέζι. Εάν ο υψηλός προσκεκλημένος θέλει να σερβιριστεί ξανά, οι οικοδεσπότες τον μιμούνται και ας μη πεινούν, απλώς για να μη τρώει μόνος.
Και ερωτώ Χρήστο μου, εάν ο υψηλός προσκεκλημένος μου φέρνει στον Ντέμη Ρούσο εγώ θα τρώω ξανά και ξανά ώσπου να αποκτήσω χοληστερίνη?
Στη έξοδο. Εάν δεν είμεθα ευχαριστημένοι από μία παράσταση ή συναυλία, δεν είμεθα υποχρεωμένοι να χειροκροτήσουμε.
Συγνώμη και πάλι βρε Χρήστο μου, αλλά θέλεις να μου πεις ότι θα πρέπει να κάτσω ΩΣ το τέλος για να δείξω μη χειροκροτώντας ότι δεν το ευχαριστήθηκα? Και άντε εγώ να το κάνω η Ντενίση θα το προσέξει?
Στο γυμναστήριο. Εάν το όργανο που θέλουμε να χρησιμοποιήσουμε είναι κατειλημμένο, περιμένουμε τη σειρά μας. Δεν αγχώνουμε κανένα ρωτώντας «πότε θα τελειώσει?»
Χρήστο μου αυτή τη παρατήρηση μπορούσες να τη βάλεις και στο κεφάλαιο Έρωτας!
Στο γήπεδο. Όταν οποιαδήποτε ελληνική ομάδα παίζει με οποιαδήποτε ξένη, πρέπει να υποστηρίζουμε την ελληνική.
Και εάν είμαι Γερμανός και μένω στο Βούπερταλ Χρήστο μου?
Στο τρένο. Δεν καθυστερούμε στις τουαλέτες πέραν ενός λογικού ορίου.
Χρήστο μου πότε μπήκες τελευταία φορά σε τουαλέτα τρένου και φοβάσαι μη καθυστερίσω. Καλύτερα να κάνω Αλεξανδρούπολη - Καλαμάτα και η φούσκα μου να γίνει μπαλόνι παρά να «καθυστερήσω σε τουαλέτα τρένου».
Και τέλος το καλύτερο.
Στο Άγιον Όρος. Απαγορεύεται η κολύμβηση, η ηλιοθεραπεία, τα τυχερά παιχνίδια, ο χορός τα τραγούδια, και τα κατοικίδια.
Εφραίμ είσαι σπίτι? Γιατί σε παίρνω και μιλάει!

Πριν κλείσω να σας πω προς αποφυγήν όποιας παρεξήγησης (και μήνυσης) ότι τον κύριο Ζαμπούνη έχει τύχει να τον γνωρίσω και είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος.
Η δουλειά του τόσο στο savoir vivre αλλά και σε όλες τις εκδόσεις του είναι άρτια και φέρει τη μοναδική γραφή του την οποία προσωπικά εγώ απολαμβάνω.

Το βιβλίο Savoir Vivre κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Φερενίκη

ΑΠΡΟΣΚΛΗΤΟΙ ΕΠΙΣΚΕΠΤΕΣ

Το σκηνικό το ίδιο δεν αλλάζει.
Κρασί ερυθρό σήμερα, πολυθρόνα ΙΚΕΑ πάντα, υπολογιστής κενή οθόνη κλπ. Εντάξει έχω και μια μακαρονάδα να βράζει στο βάθος αλλά μη δίνετε σημασία θα τη βγάλω σε λίγο.

Πάλεψα με τη Δημουλά και διάφορά εξαιρετικά ποιήματα της. Τι πάλεψα δηλαδή? μαλλί με μαλλί πιαστήκαμε αλλά νίκησα και της είπα ότι όχι σήμερα δεν θα της κάνω τη χάρη δεν θα μιλήσω για απουσίες.

Πάνω που ξέμπλεξα μαζί της τσούπ… να’ σου ο Τάσος απέναντι μου, ο Λειβαδίτης ντε (φίλος από τα παλιά). Αχ όχι Τάσο μου όχι σήμερα δε θα σου μιλήσω για βιολέτες από Δευτέρα.

Μια στιγμή να σουρώσω τα μακαρόνια.
Οκ επέτρεψα.

Τι έλεγα? Α μάλιστα για τον Τάσο. Τον έστειλα και αυτόν, καλός χρυσός και άγιος αλλά όχι σήμερα.

Δε πρόλαβα να κλείσω τη πόρτα στον Τάσο και… ττζζζ το θυροτηλέφωνο. Ο Ελύτης είμαι να ανέβω? Εγώ τον ιάπωνα σιγή!
Ειμ' εγώ, μ' ακούς ? Σ' αγαπώ, μ' ακούς? να φωνάζει από το θυροτηλέφωνο αυτός, να ακούει και η γειτονιά να μου βγάλει το όνομα! Den katalaveni kirio Giorgo den einai edo ela arotera oki tora! Δεν νομίζω να το έπεισα αλλά δεν επέμενε και για ώρα και έφυγε.

Και φυσικά τελευταία μου ήρθε η femme fatal η γυναίκα που δε μπόρεσα ποτέ να αντισταθώ η λατρεμένη μου Πολυδούρη. Ε ναι θα το πω χωρίς καμία ντροπή και χωρίς αιδώ της είπα ότι έχω πονοκέφαλο, νομίζω ότι την πλήγωσα μάλιστα από το βλέμμα που μου έριξε φεύγοντας!

Και έμεινα μόνος λοιπόν και ξέρετε τι θα κάνω? Θα βάλω Μητροπάνο και θα χοροπηδήσω και θα τραγουδήσω ως τη στιγμή που θα χτυπήσει η πόρτα και θα είναι η κυρία Ειρήνη από το κάτω διαμέρισμα και θα μου πει ότι ενοχλώ βραδιάτικα! Έως εκείνη τη στιγμή όμως… «σ’αναζητώ… στη Σαλονίκη ξημερώματα».

2009

Ο ήχος από το κρασί να πέφτει μέσα στο ποτήρι μου. Η πολυθρόνα έρχεται να αγκαλιάσει το σώμα μου όπως πολύ καλά γνωρίζει. Και μια λευκή σελίδα στην οθόνη. Πρώτη του 2009 ανάρτηση… δύσκολη.

Να γράψω για τα έσω? Θα πονέσω και δεν το αντέχω και σήμερα.
Να γράψω για τα έξω? Πολλοί και καλύτεροι γνώστες τα σχολιάζουν.
Μήπως το χιούμορ να είναι πιο ασφαλής επιλογή? Ίσως αλλά αυτή η νωχελικότητα δεν με βοηθάει.
Ανάβω ένα τσιγάρο ακόμη με διπλή τη πρώτη τζούρα να φτάσει έως κάτω πλούσια. Μια γουλιά ακόμη κρασί να νεκρώσω τη σκέψη και όσα φέρνει στην επιφάνεια.

Θα ήθελα να είχα μια ανατολή απέναντι μου να με χρωματίσει και να κρατούσα όλα τα γαλάζια στα μάτια μου.
Να έχω ξαπλώσει στη γη με τα χέρια ανοικτά και να έπιανα μια νιφάδα χιονιού που δεν θα έλιωνε ποτέ.

Να περάσει ένα αεράκι και να μου μιλήσει για όσα είδε και φεύγοντας να πάρει τη ψυχή μου μαζί του, να την μεταφέρει εκεί που ανήκει.
Σε ένα τόπο που εύχομαι να μην έχει δει ξανά και να είναι τόσο όμορφα.
Οι νύχτες να μυρίζουν γιασεμιά.
Τα άστρα πολλά, να φέγγουν το διάβα μου.
Και οι στιγμές… να κρατούν για πάντα.