COUNTRY CLUB ΠΗΓΕΣ?

Εγώ την αλήθεια θα την πω. Δεν έχω κανένα κόλλημα με την country είτε αναφέρομαι στην μουσική είτε στην εξοχή. Όπως επίσης και με τα clubs, ανοικτό μυαλό σας λέω. Με τα Country Clubs όμως έχω θέμα και ζεστό μάλιστα.

Πήγα λοιπόν ο άμοιρος εχθές για πρώτη φορά σε country club αυτό μάλιστα ήταν και θεματικό, tennis country club.

Μπήκα λοιπόν στο σαλόνι, το οποίο θύμιζε κάτι από δυναστεία (να φοβάσαι ότι θα μπουκάρει η Αλέξις πιασμένη μαλλί με μαλλί με την Κρύσταλ από λεπτό σε λεπτό, ένα πράγμα) έπιασα μια καθώς πρέπει μπρεζέρα παρήγγειλα τον cappuccino μου και περίμενα την παρέα μου να έρθει.

Βασικά η πρώτη μου απορία ήταν γιατί ήταν όλος αυτός ο κόσμος εκεί? Οι περισσότεροι τους, από όσο γνωρίζω, μένουν περιφερειακά του club και μάλιστα σε μεγαλύτερα οικόπεδα, με μεγαλύτερα σαλόνια και καλύτερα ιδιωτικά γήπεδα. Ποιος ο λόγος φίλη αριστοκράτισσα να αφήσεις το ντιζαενάτο σαλονάκι σου και να βγεις με μηδέν βαθμούς να πας στο club? Άγνωστες οι βουλές της νεόπλουτης.

Μετά όμως το κατάλαβα το γιατί. Την έλυσα την απορία ο άσχετος. Διότι εδώ ο ένας θάβει τον άλλον, ενώ στο σπίτι τι γούστα να βγάλεις με την Φιλιππινέζα?

Οι κυρίες οι οποίες όλες έπιναν σόδες και χυμούς (βιολογικούς εννοείτε) είχαν κοινωνικούς προβληματισμούς του τύπου:
Μετά από πόσες μέρες αν κάνω ανόρθωση γλουτών θα μπορώ να παίξω τένις άραγε?
Είναι αλήθεια ότι ο βιομήχανος Καπνίδης έσπασε το πόδι του, όχι σε σκι στο Κολοράντο, αλλά πηδώντας από το μπαλκόνι της κρεβατοκάμαρας της γυναίκας του υπουργού Μιζάκη, όταν αυτός γύρισε νωρίτερα ένα μεσημέρι από την βουλή?

Οι κύριοι, οι αθληταράδες, όλοι έπιναν ουισκάκια (παλαιωμένα εννοείτε). Αυτοί είχαν επίσης εξίσου σημαντικά θέματα να λύσουν όπως:
Πότε θα γυρίσει η Μαρίνα? Αυτή είναι μία από της μασατζούδες του club η οποία για κάποιο μυστήριο λόγο λείπει σε όλους τους κυρίους και ΚΑΜΙΑ άλλη δεν έχει τα δικά της χέρια και χάρες! Ναι λοιπόν στο πονηρό πάει ο νους μου.
Να κλείσουμε χωμάτινο γήπεδο για αύριο?
Να πάμε μια Μπεζεντάκου να ξεσκάσουμε μεθαύριο?
Πάλι Bora Bora τα Χριστούγεννα?

Μιλάμε ότι το σύνολο των παρευρισκομένων ζούσαν σε ένα άλλο σύμπαν, σε ένα άλλο κόσμο, σε μια άλλη εποχή, χωρίς τον ΠΑΡΑΜΙΚΡΟ προβληματισμό, και έξω κάπου σε μια γωνία μέσα στο κρύο στεκόταν μια Φιλιππινέζα και πρόσεχε το παιντί που έπαιζε τένις μη χάσει κανένα σερβίς και τη μαλώσει η κυρία.

Κλείνω κάπου εδώ γιατί δεν σας το είπα το καλύτερο, θα πάω και σήμερα και θα πιώ και ουισκάκια και ναι θα κλείσω και ένα χωμάτινο γήπεδο γιατί το άλλο ούτε να το βλέπω δεν θέλω.

ΔΕΝ ΓΟΥΣΤΑΡΩ ΤΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Δεν τα γουστάρω τα Χριστούγεννα μου έλεγε χθες το βράδυ μια φίλη και συμφωνώ μαζί της. Ρίξτε μας σε κώμα τώρα και ξυπνήστε μας μετά των Φώτων.
Τόση χαρά τόση ευτυχία και τόσο jingles bells τριγύρω μας μπορούν άνετα να μας ρίξουν όχι μόνο σε κατάθλιψη αλλά σε πιο βαριές καταστάσεις.

Και που την βλέπουν την ευτυχία πείτε μου? Στο δέκατο τέταρτο μισθό? Αυτόν φίλοι μου του κάναμε προχθές τα τρίμηνα. Από τον Σεπτέμβριο τον έχουμε σκορπίσει σε δάνεια, πετρέλαια και τα ρέστα για ολίγη φέτα και κάτι ζυμαρικά.
Που να τολμήσει ο απλός ο άνθρωπος τέτοιες μέρες να κυκλοφορήσει στην αγορά? Τις κολάσεως γίνετε, όλοι είναι εκεί, αν και το 90% με άδεια χέρια, αλλά όλοι είναι εκεί. Η αγορά είναι Must.

Όλο το πανελλήνιο με το ίδιο πρόγραμμα: να βρεθούμε κατά τις έντεκα να κάνουμε καμιά βόλτα. Να τσακίσουμε τα νεύρα κάθε part timer πωλήτριας. Να πιούμε κανένα καφέ. Να ξαναδούμε όλα τα μαγαζιά μήπως μας γλίτωσε καμιά πωλήτρια. Να φάμε μετά κάτι έξω. Να πάμε να πατικωθούμε στα πιο Trendy μπαράκια της πόλης και το βραδάκι νωρίς, ντίρλα στο μεθύσι, να γυρίσουμε σπίτι, κρατώντας λάθος σακούλες στα χέρια και να απορούμε ποιος λογικός άνθρωπος αγοράζει χριστουγεννιάτικα μάλλινη σωβρακοφανέλα και συχνάζει στα ίδια trendy μαγαζιά με εμένα?

Μετά είναι και το glitter αυτό, η πούλια και η χαρά που πρέπει να κυκλοφορούν αυτές τις ημέρες. Πρέπει να είσαι στη τρίχα για να βγεις έξω γιατί σίγουρα θα πέσεις πάνω στην πρώην σου κάπου. Και εσύ πρέπει να απαστράπτεις και να μοιάζεις με μοντέλο και να είσαι μέσα στην αυτοπεποίθηση και τον δυναμισμό, για να δει τι έχασε η τσού…λα που τα έφτιαξε με τον γόνο βιομήχανου και άφησε εσένα το λουλούδι του μπαξέ.

Και τέλος εκείνα τα τραπέζια τα οικογενειακά και φιλικά που πάντα η ίδια ερώτηση όταν σε καλούν: θα έρθεις με παρέα η μόνος σου και φέτος? Για να υπολογίσω τα σερβίτσια. Μαχαιριά στο στήθος σας λέω, να πέσω να πεθάνω. Δεν φτάνει που θα έρθω, δεν φτάνει που θα φέρω γλυκά από τον Χατζή, δεν φτάνει που θα ανεχθώ όλα τα παιδάκια σας να ωρύονται στο σαλόνι, πρέπει να με προσβάλετε έτσι κατάμουτρα? Ναι μόνος μου θα έρθω και αν είστε καλοί οικοδεσπότες να μου βρείτε εσείς γκόμενα. Γκέκε?

Τέλος λοιπόν, ως εδώ! Το αποφασίσαμε και θα την κάνουμε για το Kathmandu φέτος τις γιορτές, θα φορέσουμε τα ριχτά και πορτοκαλιά μας ρούχα και θα γυρνάμε με ξυρισμένα κεφάλια και χωρίς σακούλες και πάνω από όλα χωρίς μάλλινες σωβρακοφανέλες!

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΟ ΠΑΚΕΤΟ ΦΙΛΕ ΜΟΥ!

Εσείς που θα πάτε τα Χριστούγεννα?

Εγώ το σκέφτηκα πολύ, ταλανίστηκα ουκ ολίγον, και πήρα την απόφαση να πάω στις Ευρώπες. Πλακώθηκα λοιπόν στα πρακτορεία μάζεψα ότι μπροσούρα κυκλοφορούσε και την έπεσα στη μελέτη.

Αρχικά έπαθα με τους κειμενογράφους, τι έμπνευση! Τι λόγος! Τι πρωτοτυπία! Πώς να διαλέξω εγώ ανάμεσα στη Βιέννη του Μότσαρτ, την Ρώμη αιώνια πόλη, την Βενετία των δόγηδων, το φαντασμαγορικό Παρίσι, το πανόραμα των Άλπεων, την κοσμοπολίτικη Κυανή ακτή και την ρομαντική Πράγα? Μη μου βάζετε δύσκολα σας παρακαλώ, μη μου βάζετε.

Και την βρήκα την απίστευτη εκδρομή και μάλιστα στην εκπληκτική τιμή των 199€.
Στο μαγευτικό, κοσμοπολίτικο, φαντασμαγορικό και ρομαντικό Παρίσι.
Τετραήμερη λέει οδική εκδρομή.

Ξεκινάμε την πρώτη ημέρας από το γραφείο μας στο Ζούμπερι. Διασχίζουμε όλη την Ευρώπη και την δεύτερη μέρα στις 23:45 το βράδυ φτάνουμε στο ξενοδοχείο μας. Το Ξενοδοχείο μας βρίσκετε στα προάστια του Παρισιού (πράγμα που θα πει τουλάχιστον 96 χιλιόμετρα μακριά).

Τακτοποίηση και ελεύθερο βράδυ να γνωρίσετε την πόλη. Ποια πόλη να γνωρίσω βρε φιλενάδα? Που άντε εγώ να βρω τρόπο να πάω μέσα στα μαύρα μεσάνυκτα να την γνωρίσω. Εκείνη τη ρωτάς αν θέλει να με γνωρίσει στο χάλι που θα είμαι μετά από 36 ώρες ταξίδι. Για ρώτα την και έλα να μου πεις.

Την τρίτη ημέρα λέει ότι μετά από τον πλούσιο μπουφέ πρωινού, θα ξεκινήσουμε για να δούμε: τον μεγαλοπρεπή πύργο του Άιφελ, την περίφημη Παναγία των Παρισίων, την μοναδική όπερα, το εξαιρετικό νησάκι Λα σιτέ, το φημισμένο Λούβρο, την φωταγωγημένη πλατεία Ομόνοιας ΚΑΙ τα επιβλητικά ανάκτορα των Βερσαλλιών. Προσοχή η λέξη κλειδί είναι ΝΑ ΔΟΥΜΕ όχι να μπούμε, να επισκεφτούμε αλλά θα δούμε, από μακριά μέσα από το λεωφορείο κατά πάσα πιθανότητα.

Και στη συνέχεια μαγεμένοι από τις εικόνες (έτσι κατά λέξη το λέει) μεταβίβαση στο ξενοδοχείο και ελεύθερο 30λεπτο για αγορές και στη συνέχεια Θα επιβιβαστούμε στο λεωφορείο και Θα ξεκινήσουμε το ταξίδι της επιστροφής στην πατρίδα.

Όχι καλέ μου φίλε. Στο χωριό θα πάω πάλι, μια ώρα με το αμάξι. Εκεί παρέα με τη φαντασμαγορική θεία Άννα και τον κοσμοπολίτικο θείο τον Απόστολο.

THE IMPOSSIBLE DREAM

Just because nothing in life is impossible!

Το πιό αισιόδοξο τραγούδι που άκουσα σήμερα μου το είπε ο Δον Κιχώτης.

http://www.youtube.com/watch?v=sZE4KGB6Wt4

To dream the impossible dream

To fight the unbeatable foe

To bear with unbearable sorrow

To run where the brave dare not go

To right the unrightable wrong

To love pure and chaste from afar

To try when your arms are too weary

To reach the unreachable star

This is my quest

To follow that star

No matter how hopeless

No matter how far

To fight for the right

Without question or pause

To be willing to march into Hell

For a heavenly cause

And I know if I'll only be true

To this glorious quest

That my heart will lie peaceful and calm

When I'm laid to my rest

And the world will be better for this

That one man, scorned and covered with scars

Still strove with his last ounce of courage

To reach the unreachable star

...ΤΟ ΚΡΥΩΜΑ ΜΟΥ!

Δεν ξέρω για εσάς αλλά εγώ όταν με επισκεφθεί μία φορά τον χρόνο ένα γερό κρύωμα γίνομαι ράκος. Μη του μιλάτε του παιδιού, αφήστε το να κλαίει ένα πράγμα.
Αρχικά είμαι ένα ρεμάλι που σέρνετε. Από καναπέ κρεβάτι και το ανάποδο. Αξεσουάρ απαραίτητο το πακετάκι με τα Kleenex για την καταρροή και χίλια δυό κουτάκια με χάπια που από ένα σημείο και μετά δεν θυμάμαι τι πήρα και πότε, σε μια μόνιμη καταστολή ένα πράγμα.
Τη μία να αισθάνομαι ότι λιάζομαι στις Μαλβίδες και την άλλη ότι είμαι κατάστρωμα σε παγοθραυστικό στην Ανταρκτική, ζέστη κρύο και το αντίθετο, ντύσου γδύσου ένα πράγμα, λες και δουλεύω σε στριπτιτζάδικο.
Και οκ σας λέω αυτά τα παλεύω, μόνος μου και με όση περισσότερη αξιοπρέπεια μπορώ τους άλλους όμως τέτοιες μέρες δεν θέλω να τους βλέπω.

Πρώτη πάντα χτυπά η μητέρα (ναι το έχουν το ένστικτο): Τι κάνεις? Καλά. Σε είδα στον ύπνο μου και καθάριζες ψάρια, ΣΙΓΟΥΡΑ είσαι καλά? Και κάνεις το λάθος και της λες , ένα κρυωματάκι έχω. Λάθος μεγάλο διότι αρχίζει ο μονόλογος της μάνας, και το ήξερα εγώ, πάντα έτσι από τότε που έφυγες από το σπίτι με εκείνη, την να μη πω το όνομα της, όλο χάλια είσαι. Δεν ντύνεσαι ζεστά, δεν τρως καλά, δεν ανάβεις τα καλοριφέρ, δεν σου κάνει μια σουπίτσα η άχρηστη, δεν σε τρίβει με Vix η γαϊδούρα, δεν, δεν, δεν... Το στάδιο αυτό μπορεί να κρατήσει ώρες οπότε μόνο με μια απάντηση του τύπου: έλα βρε μαμά μη κάνεις έτσι καλύτερα είμαι μάλιστα μόλις ετοιμαζόμουν να φύγω για τη δουλειά, ίσως λέω ίσως έτσι και να τη γλυτώσετε.

Μετά χτυπούν συνάδελφοι και φίλοι όλοι με τις απορίες τους και τις συμβουλές τους.
Μα πως το έπαθες αυτό? - Μικρός όταν έπεσα από ποδήλατο.
Να ντύνεσαι ζεστά – Όχι γουστάρω καταχείμωνο να τριγυρνώ τόπλεζ.
Να πιείς ένα ζεστό τίλιο. – Πριν ή μετά την Βότκα?
Να κάνεις ένα καυτό μπάνιο. – Γαμώτο και εγώ έλεγα να την πέσω στις καβουρότρυπες.
Να πάρεις βιταμίνες – Να πάρω τα βουνά καλύτερα?
Να κάνεις μια σουπίτσα _ Γιατί μεθυσμένος είμαι?

Και εντέλει εκείνο που πολύ σοφά κάνει ο κάθε πικραμένος άρρωστος είναι να απενεργοποιήσει όλα τα τηλέφωνα του και ως εκ θαύματος να δει τα συμπτώματα να υποχωρούν έως τη στιγμή που θα ακούσει την τρομερή φωνή στο θυροτηλέφωνο να του λέει: Έλα η μαμά είμαι σου έφερα……

ΓΑΙΔΑΡΑΚΟΣ ΗΜΟΥΝΑ

Την είχα δώσει την υπόσχεση να γράψω κάτι για έναν αταίριαστο Έρωτα. Να η μόνη λογική εξήγηση.

Μια ιστορία άκουσα – να λένε ένα βράδυ
Και την απομνημόνευσα – σαν να ήταν πρώτο χάδι.

Την λέγανε ψιθυριστά – 2 γέροι σε ταβέρνα
Ίσως γιατί φοβότανε – μη τους ακούν πιο πέρα.

Γιατί ήτανε παράδοξα – τα όσα εξιστορούσαν
Και οι λοιποί ωτακουστές – μπορεί και να γελούσαν.

Μιλούσανε για ένα δεσμό – παράξενο να ζήσεις
Όταν λοιπόν μια αλεπού – σε γάιδαρο έδειξε προτιμήσεις.

Η ιστορία έγινε – σε χρόνους περασμένους
Τότε που το βουνό Όλυμπος – από θεούς ήταν ζωσμένος.

Ένα πρωί ο αρχηγός – ο Δίας ο μεγάλος
Καθότανε στον θρόνο του – και έλεγχε το κράτος.

Βαριότανε μα το θεό – δεν είχε τι να κάνει.
Έλειπε και η γυναίκα του – σε γάμο στη Κοζάνη.

Ο Άρης στο Αφγανιστάν – η Άρτεμις κυνήγι
Και ο Ποσειδώνας έλειπε – σε σπά εις την Υλίκη.

Μα να’σου εμπρός του ο Έρωτας – περνά με τα φτερά του
Στον Όλυμπο εξέμεινε – γιατί εξετάσεις έδινε εις τα Ισπανικά του.

Ά Έρωτα έλα εδώ- Να μην κάθομαι μόνος
Γιατί χωρίς μια συντροφιά – είν’ βαρετός ο θρόνος.

Κάθισανε οι δύο τους – και πίνανε σφηνάκια
Και βότσαλα πετούσανε – σε κάτι προβατάκια.

Και εκεί που εβαριότανε – και ντιρλα μεθυσμένοι
Εβλέπουνε μια αλεπού – τον κάμπο να διαβαίνει.

Καμαρωτή περπάταγε – κουνούσε την ουρά της.
Και κόκκινο πορτοκαλί – ήταν το τρίχωμα της.

Κοιτούσε λάγνα εδώ και εκεί – κάποιον να σαγηνέψει
Και στο τσουκάλι αργότερα – να τον εμαγειρέψει.

Α! να το θύμα φώναξε – ο Δίας και με στόμφο
Την αλεπού την πονηρή – να βάλουμε για στόχο.

Αυτή δεν αγαπιότανε – με ένα μικρό μαγκούστα?
Που όποτε το έβλεπε – έβγαζε μόνο γούστα?

Νομίζω είπε ο Έρωτας – μα το άφησε πιά μόνο
Γιατί ήταν πολυάσχολη - δεν είχε άλλο χρόνο.

Α! το μαγκούστα το έρημο – το έκανε να πονάει
Ε θα της δώσω μάθημα – που δεν θα το ξεχνάει.

Το βέλος σου θέλω Έρωτα – και να μην αστοχήσει
Τον γάιδαρο εκεί σιμά – καν’την να αγαπήσει.

Για την εικόνα να σας πω – να είναι ολοκληρωμένη
Τον κάμπο ένας γάιδαρος – αργά περιδιαβαίνει.

Φαρέτρα πήρε ο Έρωτας – το τόξο του τεντώνει
Στις αλεπούς τα οπίσθια – το βέλος του καρφώνει.

Και η δεύτερη η σαϊτιά – τον γάιδαρο χτυπάει
που τα καπούλια του ψηλά- κοιτά και αποράει.

Ποια σκνίπα πάλι τρομερή – με έβαλε σημάδι
Εμένα τον παλικαρά – τον πρώτο στο κοπάδι?

Ξάφνου λοιπόν η αλεπού – ξεχνά και το όνομα της
Κοιτάζει προς τον γάιδαρο – βλέπει τον έρωτα της.

Τι σώμα, τι κορμοστασιά – τι λίκνισμα τι χάρη
Και αυτά τα πεταχτά αυτιά – με στέλνουν στο φεγγάρι.

Τον θέλω για την πάρτη μου – τον θέλω για στεφάνι.
Τον θέλω να τον χαίρομαι – το θέλω το χαϊβάνι.

Και ο γάιδαρος μη φανταστείς – έπαθε τη ζημιά του.
Για αυτή εδώ την αλεπού – πουλούσε τη προβιά του.

Τρέχει λοιπόν η αλεπού – τον φτάνει όλο νάζι
Μέσα στα μάτια τον κοιτά – και το κορμί της βράζει.

Γειά σου με λένε αλεπού – του λέει με βραχνάδα.
Νομίζω πως βρεθήκαμε – πέρυσι στη Σπερχειάδα?

Ο γάιδαρος μαρμάρωσε – έχασε την μιλιά του
Ξέχασε και την πείνα του – αλλά και το όνομα του.

Μπορεί δεν είναι απίθανο – έχω χρόνια να πάω
Μα αν εκεί εκατοικείς – ευθείς θα ξαναπάω.

Σταμάτα… λέει η αλεπού – τα λες με τέτοια χάρη
Δεν θες να περπατήσουμε – οι δυό μας στο φεγγάρι?

Έτσι λοιπόν ξεκίνησαν – οι δυό ερωτευμένοι
Αυτός πάντα στο πλάι της – και αυτή υπνωτισμένη.

Και λένε πως στις μέρες μας – Λιτόχωρο αν νυχτώσεις
Το βλέμμα στρέψε στο βουνό – μήπως τους ανταμώσεις

Η ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΣ SUPER WOMAN!

Μια και τις προηγούμενες ημέρες αναφέρθηκα σε δύο τύπους συναδέλφων έρχομαι να κλείσω το κεφάλαιο αυτό με την πιο ταλαντούχα όλων την πολυσχιδή συνάδελφο. Την ικανή συνάδελφο.
Θα μου πεις καλά ρε φίλε και που το περίεργο? Όχι φίλε μου, εδώ έχουμε μια σπάνια περίπτωση και να δεις που θα με παραδεχθείς στο τέλος.

Αρχικά το πρωινό επάγγελμα: ταγιεράκι και business look σε πολυεθνική και παράλληλα δεύτερη απογευματινή εργασία με λευκή ποδιά και μπαλτά παραμάσχαλα σε κρεοπωλείο. Από τη μία να στέλνεις αναφορές και από την άλλη να ξεκοκαλίζεις μοσχάρια δεν το λες ότι είναι και παρεμφερές, όμως αυτή το κάνει σας το ορκίζομαι.

Στη συνέχεια είναι μαγείρισσα και όταν λέω μαγείρισσα το εννοώ. Έρχεται το πρωί στο γραφείο και έχει αργήσει πέντε λεπτά. Δηλώνει λοιπόν συγνώμη βρε παιδιά για την καθυστέρηση αλλά είχα βάλει από νωρίς κάτι medallions ζαρκαδιού με γλυκόξινη σάλτσα, τζίντζερ και ένα μείγμα μπαχαρικών που μάζεψα από το μπαλκόνι στο φούρνο αλλά μου έλειπε λίγη ρίζα μανδραγόρα οπότε πετάχτηκα ως τη Ρούμελη μάζεψα την έβαλα και αυτή στα medallions, και ήρθα όσο πιο γρήγορα μπορούσα. Και σας διαβεβαιώνω ότι το ζαρκάδι είναι το ορεκτικό.

Είναι και μητέρα 2 παιδιών. Με πλήρη έλεγχο της διαπαιδαγώγησης τους, να σημειώσω ότι δημοτικό δεν πήγαν ακόμη, είναι σημαντικό. Την ακούς στο τηλέφωνο να μιλάει μαζί τους: Ωραία κοριτσάκι μου, τώρα θέλω να πάρεις τον αδελφό σου να φάτε το γιαουρτάκι σας που μόνη μου το έπηξα το πρωί, και ο αδερφός σου να καθίσει στο τραπεζάκι και να αντιγράψει τον πίνακα του Klimt ενώ εσύ θα καθίσεις φρόνιμα και θα ακούσεις την Ηρωική (όχι την ενάτη) συμφωνία του Μπετόβεν και θα μου πεις το απόγευμα όταν γυρίσω τα συναισθήματα που σου δημιούργησε το άκουσμα αυτό. Ματς Μουτς!

Είναι και νοικοκυρά και πολυτεχνίτης εκτός από τα παραπάνω. Τη ρωτάς πώς πέρασες χθες το βράδυ? Και μπορεί να σε στείλει για ψυχανάλυση. Ήσυχα Γιώργο μου. Επιδιόρθωσα το πλυντήριο που του έλειπε ένα ανταλλακτικό, άλλαξα την κεντρική κεραία της πολυκατοικίας και έριξα και ένα βάψιμο στην κρεβατοκάμαρα που είχα 3 μήνες να τη βάψω, ήσυχα, ήσυχα πέρασα!

Και αν νομίζετε ότι είναι μόνο αυτά κάνετε λάθος. Κατέχει τα πάντα. Διαβάζει τα πάντα, ενημερώνετε για τις εξελίξεις στον πλανήτη, παίζει bowling, πάει πιλάτες, χορεύει salsa, τρέχει σε εκδρομές, ράβει, ξηλώνει, αλλάζει μπουζί σε τριαξονικό, κάνει απίθανο μασάζ, και όλα αυτά σε εικοσιτέσσερις ώρες. Με 2 παιδιά, με 2 δουλειές, με σύζυγο και πάντα με 2 ταψιά στο φούρνο να σιγοψήνουν τα πιο απίθανα.

ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

Θα μου επιτρέψετε να μελαγχολήσω για λίγο σας το υπόσχομαι. Απλά άκουσα ένα τραγούδι μόλις.
Ξέρετε είναι κάποια τραγούδια τα οποία τα αγαπάμε από τη πρώτη στιγμή που τα ακούμε. Μας αρέσει ο στίχος η μελωδία η ερμηνεία και για αυτό τα τραγουδάμε συχνά.
Και ξαφνικά έρχεται μια μέρα που το τραγούδι αυτό κουμπώνει επάνω μας. Κάτι γίνετε και λέμε μέσα μας: ναι για εμένα το έγραψε, για τη στιγμή αυτή. Οι στίχοι, η χροιά και η κάθε ανάσα του τραγουδιστή αποκτούν την πραγματική τους υπόσταση.
Η μουσική και οι στίχοι ανήκουν στον ταλαντούχο Αλκίνοο Ιωαννίδη η μοναδική ερμηνεία στην Ελευθερία Αρβανιτάκη.


http://www.youtube.com/watch?v=wo6TqVFZBlk

Ένα τραγούδι για την ελευθερία

Σβήσε ένα φως, βάλε να πιούμε
Πάρε το χέρι μου, δωσ’ μου φωτιά.
Λίγο να σε χαρώ πριν κοιμηθούμε
Κι αύριο ξέχνα με οριστικά.

Φύγε πρωί σαν κάθε μέρα
Μ’ ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά.
Μ’ ένα μικρό φιλί, μια καλημέρα
Και μη με ξαναδείς ποτέ ξανά.

Πάει καιρός που θες να φύγεις
Πάρε το χέρι μου, πες το γλυκά.
Όπως με κοίταξες κάποιον Νοέμβρη
Και μου είπες σ’ αγαπώ πρώτη φορά.

Θα με συγχωρέσει ο στιχουργός γιατί άλλαξα μία λέξη, τον μήνα!

Και τέλος να παραθέσω και ένα στίχο από τραγούδι της Ελευθερίας που θα κυκλοφορήσει την επόμενη εβδομάδα "Δεν θέλω στην αγάπη να κρύβετε το δάκρυ".

ΤΟ ΣΠΑΣΙΚΛΑΚΙ Η ΠΟΛΥΑΝΝΑ

Σίγουρα όλοι σας θα έχετε ακούσει κάπου ή θα είχατε διαβάσει στα παιδικά σας χρόνια για εκείνο το σπαστικό κοριτσάκι που το έλεγαν Πολυάννα. Αυτή η εκνευριστική νεαρά λοιπόν έψαχνε σε κάθε συμφορά που της έπεφτε και έβρισκε τα θετικά της ζωής. Μεγάλο σουξέ σας λέω, βγήκε ολόκληρη σειρά βιβλίων, τα οικονόμησε ο συγγραφέας, τι η Πολυάννα μικρή, η Πολυάννα μεγαλώνει, η Πολυάννα σπουδάζει. Ε λοιπόν ένα δεν είχε προβλέψει ο συγγραφέας και έρχομαι να το προσθέσω εγώ, η Πολυάννα στο γραφείο.

Την έχω την προσωποποίηση της καθημερινά 2 γραφεία πιο πέρα. Έλενα τη βάφτισαν και μπορεί να στείλει κάθε λογικό άνθρωπο στο τρελάδικο φορώντας την υπέροχη εκείνη λευκή μπλουζίτσα που τα χέρια δένουν πίσω.

Πας τώρα εσύ το χάραμα στο γραφείο, δεν έχεις πιεί καφέ ακόμα, με τη τσίμπλα στο μάτι, δεν θες όχι να μιλήσεις αλλά ούτε να σκεφτείς. Και σκάει μύτη αυτή με το μάτι ανοικτό γαρίδα, με τα φρου φρου και τα αρώματα της να τραγουδά το «σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.» Το κέρατο μου!!

Και ρίχνει την ατάκα: Καλημέέέρααα! Τι μου κάνετε σήμερα? Και περνά και τους φιλά έναν έναν όλους. Κούκλοι είστε φτου φτου φτου σας. Και εσύ τώρα δεν έχεις πιεί καφέ και όχι κούκλος δεν αισθάνεσαι αλλά μάλλον στον Ορέστη Μακρή φέρνεις.

Και συνεχίζει η μέρα και αυτή το βιολί της: «σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.» και κρασάρει το σύστημα ξαφνικά και χάνεις όλη την αναφορά που δουλεύεις την τελευταία ώρα. Εσύ τώρα θέλεις να υποβάλεις παραίτηση και να πάρεις τα βουνά, όχι όμως αυτή… Αυτή το χαίρετε: τι καλά, τι καλά θα κάνουμε αρχειοθέτηση που ποτέ δεν προλαβαίνουμε ώσπου να διορθωθεί ο server. Να κάνεις ΕΣΥ αρχειοθέτηση σπασικλάκι και να αφήσεις εμένα στη μαύρη μου την μοίρα που με έριξε να δουλεύω δίπλα σου.

Χωρίζεις με το αίσθημα τώρα και δεν μπορείς να πάρεις άδεια οπότε πας γραφείο και είσαι όχι down αλλά underground δε μιλάς, δε λαλάς, δεν αναπνέεις. Και σκάει μύτη αυτή η ζοχάδα: Δεν είσαι καλά! Χμ, της απαντάς. Πες μου ότι χώρισες? (έχει και μαντικές ικανότητες ο φωστήρας) Χμ, της απαντάς. Αχ τι καλά τι καλά, επιτέλους θα βρεις χρόνο για τον εαυτό σου, θα κάνεις όλα όσα άφησες πίσω, θα μάθεις μέσα από αυτό, θα γίνεις πιο δυνατός, θα θα θα θα. Θα σε πάρει και θα σε σηκώσει εσένα, εγώ δεν θέλω να γίνω καλύτερος άνθρωπος το αίσθημα πίσω θέλω. Μπορείς να μου το φέρεις? Μείνε. Δεν μπορείς? Αι σιχτίρ άσε με να το ζήσω, χωρισμένος είμαι δεν κέρδισα στο λόττο. Εκεί συνήθως μαζεύετε για λίγο και μετά αρχίζει να σου στέλνει mails με σκυλάκια, με γατάκια, με λουλουδάκια, με συμβουλές από τον Βούδα υποτίθεται για να σε κάνει να αισθανθείς καλύτερα! Ο Βούδας θα με κάνει να αισθανθώ καλύτερα? Σηκώνω τα χέρια μου ψηλά.

Δεν μπορώ να την καταλάβω, μου είναι αδύνατο να την καταλάβω. Στην αρχή έλεγα ότι κάτι θα παίρνει και ντοπάρετε, στην συνέχεια με κατάντησε να παίρνω εγώ και είδα ότι δεν είναι θέμα ντόπινγκ.

Οπότε η λύση είναι μία θα αλλάξω δουλειά, θα αλλάξω εταιρία, θα πάρω τα βουνά αλλά και αυτό να κάνω είμαι σίγουρος ότι θα πέσω πάνω στην Πολυάννα ορειβάτισσα.

«σήμερα γιορτάζει όλη η γη με πουλιά θα στείλω μια ευχή… λαλαλα.»

ΝΥΦΗ ΣΕ ΤΙΜΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑΣ

Πάρε καλέ μου κύριε, πάρε πριν γίνουν τα νεύρα μου κρόσσια. Καλή νύφη έχω σε τιμή ευκαιρίας, κελεπούρι σκέτο σου λέω. Να σου βάλω να δοκιμάσεις να ζητάς και αύριο από το ίδιο!

Την έχω εδώ απέναντι μου στο γραφείο. Θηλυκό σου λέω κύριε με όλη τη σημασία της λέξης και μιλάω σοβαρά. Κορμί αράπικο, μάτια πλάνα, μαλλιά να ανεμίζουν στους ώμους ψηλή σαν τον ψηλορείτη και αστεφάνωτη.

Μη πάω ο νους σας στο πονηρό καλέ κύριε. Δεν είναι καμία συνταξιούχος του ΠΙΚΠΑ, μόλις είκοσι οκτώ ετών φρεσκαρούδι και αστεφάνωτο.

Να μη μιλήσω για τον εσωτερικό της κόσμο θα δακρύσεις! Αυτός ο εσωτερικός κόσμος κύριε μου περιέχει σπίτι στη Καλαμαριά, ολοκαίνουργια μεζονέτα στο Πλαγιάρι και εξοχικό στη Χαλκιδική. Εργασία σε πολυεθνική, αυτοκίνητο, σκύλο και αστεφάνωτη!

Να μη σου μιλήσω για μόρφωση. Δύο μεταπτυχιακά, τρεις γλώσσες, μια εκ των οποίων τα Γαλλικά, πιάνο και αστεφάνωτη.

Να μη σου μιλήσω για κοινωνικότητα. Η χαρά της κάθε μέλλουσας πεθεράς και η ψυχή της παρέας. Βάζει κάτω ολόκληρη ομάδα ανώνυμων αλκοολικών πριν αρχίσουν την θεραπεία και παρόλα αυτά αστεφάνωτη.

Πρέπει να την αποκαταστήσω καλέ μου κύριε το συντομότερο σου λέω και ζητώ τη βοήθεια σου διότι δεν αντέχει άλλο το νευρικό μου σύστημα κλονίζετε και κλυδωνίζετε σου λέω.

Όλη τη μέρα η αστεφάνωτη πλέον έχει τις ακόλουθες ανησυχίες και μόνο αυτές:

Εγώ γιατί δε μπορώ να βρω γκόμενο?

Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Οι άλλες τι παραπάνω έχουν από εμένα?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Σίγουρα το σεξ είναι σαν το ποδήλατο?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Γιατί δεν χτυπάει το τηλέφωνο?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Τον μαλακ..μαγνήτη έχω εγώ?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

Εγώ πότε θα γίνω μάνα?
Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

ως εκεί πλέον φτάνει η επικοινωνία μαζί της. Για αυτό καλέ μου κύριε σου λέω πάρε την αστεφάνωτη και εμείς όλοι οι συνάδελφοι και φίλοι σου υποσχόμαστε ότι θα σου τσοντάρουμε το κατιτίς σου μηνιαίως.

Αχ, ωχ, ουφ, βαχ.

ΑΣΤΥΠΑΛΑΙΑ

Με το που θα πιάσουν τα πρώτα κρύα και σαν οργανική αντίδραση πιάνω τις φωτογραφίες και ότι υλικό έχω μαζέψει από το καλοκαίρι και αναπολώ.
Βρήκα λοιπόν ένα ερωτηματολόγιο το οποίο έγραψα επιστρέφοντας από το νησί της Αστυπάλαιας και σας παραθέτω μέρος αυτού.
Όσοι μαντέψετε δε τις απαντήσεις χωρίς να ανατρέξετε στο τέλος που τις αναγράφω θα πει ότι έχετε επισκεφτεί το νησί και ίσως να ήσασταν εκεί δίπλα μας.
Όλα τα γεγονότα είναι πραγματικά.

1. Είσαι σε μπαρ και γουστάρεις την γκόμενα απέναντι. Τι κάνεις?
Α) Της πετάς λουλούδια?
Β) Την κερνάς ποτό ?
Γ) Της πετάς φιστίκια?

2.Μετά το πρωινό σεξ ο σωστός εραστής τι κάνει?
Α) Φτιάχνει καφέ για 2?
Β) Αφήνει 100€ στο κομοδίνο και φεύγει?
Γ) Βάζει την πιπίλα του και πέφτει για ύπνο?

3. Στο σκυλάδικο του νησιού τα ποτά σερβίρουν:
Α) Ρωσίδες παράνομα εισαγμένες στη χώρα?
Β) Μολδαβές νόμιμα εισαγμένες στη χώρα?
Γ) Διευθύντριες πολυεθνικής?

4. Κάνεις μια βουτιά στη θάλασσα και αφήνεις τη σεζ λονκ σου, υπάρχει κίνδυνος να: Α) Σου την πάρει ο αέρας?
Β) Να έρθει κάποιος και να σου την κλέψει?
Γ) Να έρθει κάποιος και να την πέσει για ύπνο?

5. Το καλύτερο μεταφορικό του νησιού είναι:
Α) Λιμουζίνα με σωφέρ?
Β) Μετρό?
Γ) Καρότσα αγροτικού με μαρμαρόσκονη παρέα με τους φίλους σου?

6. Εκείνο που πρέπει να δοκιμάσεις στην Αστυπάλαια είναι:
Α) Ομαδικό σεξ μετά από μεθύσι?
Β) Ατομικό σεξ με γκόμενα θεά ?
Γ) Μιλ Φέιγ με πικρή σοκολάτα?

7. Η Αστυπάλαια έχει:
Α) 28 παραλίες?
Β) 36 παραλίες?
Γ) Εξαιρετικά Mochitos ?

8. Μια τυρόπιτα στην Αστυπάλαια έχει:
Α) 468 θερμίδες?
Β) Αντιγηραντικές ιδιότητες?
Γ) 296 σκαλοπάτια +14 του studio ?

9. Χτυπά στις 4 το πρωί η πόρτα του studio και είναι ένας άγνωστος:
Α) Ανοίγεις και τον βάζεις μέσα ?
Β) Ανοίγεις και τον βρίζεις?
Γ)Ανοίγεις και τον βάζεις να σου μαγειρέψει?

10. Άνθρωπος σε κώμα από μεθύσι στο δρόμο στις 6 το πρωί τι κάνεις?
Α) Τον πας στο ιατρείο της χώρας?
Β) Του προσφέρεις τις πρώτες βοήθειες?
Γ) Τον πετάς μέσα στη πρώτη αυλή που θα βρεις?

11. Ερωτοτροπείς τα χαράματα στο κρεβάτι. Τι κίνδυνος υπάρχει?
Α) Σε εννέα μήνες να γίνεις πατέρας?
Β) Να σε πάρει ο ύπνος?
Γ) Να σου αρπάξει η σάλτσα?

12. Είσαι 17 χρονών στην Αστυπάλαια. Τι κάνεις?
Α) Πας β λυκείου?
Β) Κατεβαίνεις στο διαγωνισμό Miss Dodekanisa?
Γ) Έχεις 2 παιδιά και δουλεύεις?

Απαντήσεις: σε όλες είναι το Γ.

Αφιερωμένο σε όλη τη παρέα μα πιό πολύ σε όσους αφήσαμε πίσω στο νησί.

ΔΕΝ ΟΔΗΓΩ MERCEDES!

Σας παραθέτω συνοπτικά την κρυφή διακήρυξη των δικαιωμάτων που υπογράφουν οι ιδιοκτήτες αυτοκινήτων υψηλών κυβικών (Mercedes, BMW, Rover κλπ.) με την αγορά του αυτοκινήτου τους.

* Έχεις το δικαίωμα να καταπατείς κάθε όριο ταχύτητας. Τα όρια ταχύτητας είναι για να τα καταπατούμε. Τι θα πει 130 χιλιόμετρα την ώρα? Για δες το κοντέρ σου έως πόσο μπορεί να πάει, 250 ? Τερμάτισε το λοιπόν.
* Έχεις το δικαίωμα να παρκάρεις όπου θέλεις. Διπλοπαρκάρισμα, σε διαβάσεις για ΑΜΕΑ, σε στάσεις λεωφορείων και όπου νομίζεις ότι χωράς να παρκάρεις.
* Έχεις το δικαίωμα να πέφτεις μέσα σε κάθε λακκούβα με λασπόνερα. Μη στεναχώριεσε, έχεις σούπερ αναρτήσεις. Και όσο για την ταλαίπωρη τη γιαγιά που λούζεις με λάσπη, καλό της κάνει. Αντί να τρέχει στην Αιδηψό και να πληρώνει εδώ της βγαίνει και τζάμπα.
* Έχεις το δικαίωμα να κινείσαι μόνο στην αριστερή λωρίδα. Η αριστερή λωρίδα είναι δική σου την έχεις πληρώσει εσύ.
* Έχεις το δικαίωμα όταν πέφτεις σε ουρά σε φανάρι να βγαίνεις αριστερά στο αντίθετο ρεύμα να τους προσπερνάς όλους και να πηγαίνεις μπροστά, πρώτος. Διότι ο δικός σου χρόνος είναι χρήμα. Των άλλων είναι λιγότερο χρήμα.
* Έχεις το δικαίωμα να ανοίγεις το παράθυρο και να πετάς έξω ότι σκουπίδια θέλεις. Εμείς είδες, τσίλικο στο δώσαμε να γυαλίζει, ποιος είσαι εσύ που θα λερώσεις το τασάκι?
* Έχεις το δικαίωμα να χρησιμοποιείς το στερεοφωνικό σου στη διαπασών και πάντα με ανοικτά παράθυρα. Γιατί να κοιμηθεί ο ταλαίπωρος ο υπάλληλος? Να βγει στο μπαλκόνι και να σε καμαρώσει που περνάς.
* Έχεις το δικαίωμα το βράδυ να χρησιμοποιείς μόνο τα μεγάλα φώτα. Αλλιώς δεν θα σου τα βάζαμε. Τύφλωσε τους όλους με την λάμψη τους δεν πειράζει.
* Έχεις το δικαίωμα να πλακώνεις στα μπινελίκια κάθε οκτάχρονο του οποίου το corner αστόχησε και η μπάλα άγγιξε τη ζάντα σου. Το γεγονός ότι παρκάρισες μέσα στη παιδική χαρά μη σε πτοεί είναι αναφαίρετο δικαίωμα σου.
* Και τέλος έχεις την υποχρέωση στο κάθισμα του συνοδηγού να τοποθετείς μόνο νεαρές και ξανθιές κατά προτίμηση. Το κάθισμα του συνοδηγού δεν είναι για την σύζυγο, για εκείνη έχουμε κάνει ωραιότατο ανετότατο και ευρύχωρο port baggage.

Σε περίπτωση που έστω και ένας όρος καταπατηθεί τότε το όχημα θα σας αφαιρεθεί και θα γίνετε ένας απλός κοινός πολίτης με ίσα δικαιώματα με τους άλλους.

ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΛΑΓΟΥ

Καλησπέρα.

Ονομάζομαι Τάκης (από το Αυτάκης) Λαγουδάκης και είμαι ένας λαγός που κατοικεί στα ορεινά του νομού Θεσσαλονίκης αλλά μη με ρωτάτε ακριβώς που, δεν θα σας το πω, που να με κάνετε στιφάδο (γιατί αν σας to πω θα με κάνετε στα σίγουρα).

Έρχομαι να σας δηλώσω λοιπόν ότι μισώ τα Σαββατοκύριακα. Δε τα γουστάρω καθόλου ρε φίλε. Έρχεται Παρασκευή απόγευμα και πέφτω σε κατάθλιψη. Κλείνω το λαγούμι ανάβω κεριά και δεν ξεμυτάω από μέσα. Έχω πήξη στα dvd.

Ο λόγος προφανής, αυτοί οι «άνθρωποι» κυνηγοί. Το άνθρωποι μην το πάρετε σαν κολακεία για εμάς τους λαγούς είναι σαν να λέτε εσείς: αυτοί οι μακάκες!

Ξεχύνονται λοιπόν τα σαββατοκύριακα στη γειτονιά μου με τα λαγωνικά τους και τις καραμπίνες τους με ένα μόνο λόγο: να αφανίσουν το είδος μου.
Όπως έκανε εκείνος ο Χίτλερ στα παλιά τα χρόνια το ίδιο πράγμα ζω.

Τι στο διάολο τους έχω φταίξει και τα έχουν βάλει μαζί μου? Δε λέω νόστιμος είμαι, και τις κατακτήσεις μου τις έχω, αλλά όχι για στιφάδο ρε φίλε, φάε μια πάστα με μανιτάρια πορτσίνι και παπαρουνόσπορο, εμένα σώνει και καλά πρέπει να δοκιμάσεις. Σε τελική αν θέλεις εμένα να δοκιμάσεις πάνε στο βασιλόπουλο αγόρασε ωραιότατο ξάδερφο μου εκτροφείου κατεψυγμένο και άσε εμένα να κάνω τις τσάρκες μου.

Βγήκα το προηγούμενο Σάββατο να μαζέψω κανένα μεζέ να πιώ ένα τσιπουράκι και μιλάμε όχι μεζέ δε πρόλαβα να βρω, αλλά ούτε στην Εβγα της γειτονιάς δεν έφτασα. Ορδές περίμεναν καρτέρι από έξω, με κάτι καραμπίνες αντίστροφου μεγέθους του «μορίου» τους (έτσι δεν το λέτε επιστημονικά?). Τα κανόνια του Ναυαρίνου στην αυλή μου.

Μη νομίζετε ότι μόνο με εμένα τα έχουν βάλει. Να: η κυρία Τσίου Τσίου Πουλάκη που μένει δύο κλαδιά πάνω από εμένα βγήκε μια μέρα να πάρει εμφιαλωμένα για τα παιδιά και… χθες της κάναμε τα τρίμηνα! Ότι κινείτε πρέπει να σκοτωθεί.

Τέλος πάντων εγώ ξέρω ότι στον κόσμο σας η δολοφονία μεταξύ σας τιμωρείτε (με εξαίρεση αν έχεις connections) μια τέτοια δολοφονία γιατί δεν τιμωρείτε? Εγώ μάνα δεν έχω? Να μην αναφέρω τα πέντε (αναγνωρισμένα, γιατί είμαι και μπερμπάντης) παιδία μου που με περιμένουν στο λαγούμι.

Θα φύγω φίλοι μου, θα φύγω και θα πάω στην Αυστραλία που έχω ένα ξάδελφο και μου είπε ότι εκεί κυκλοφορείς ότι ώρα και μέρα θες και δεν φοβάσαι τίποτα. Και αν ποτέ το παιδί σας, σας ρωτήσει μπαμπά πως είναι ο λαγός στείλτε μου ένα Mail να σας στείλω φωτογραφία μου!

Σας φιλώ,
Τάκης Λαγουδάκης.

ΥΓ: Όχι του λαγού αλλά του γράφοντα. Σήμερα πέρασα την ημέρα μου στις εξοχές του νομού και οι πραγματικά χιλιάδες πυροβολισμοί των ανίκανων, σε όλους τους άλλους τομείς της ζωής τους, κυνηγών μου χάλασε κάθε διάθεση. Αλήθεια μπορεί να με βοηθήσει κάποιος και να μου πει αν μπορώ να βγάλω άδεια για κυνήγι κυνηγών?

Θα δοκιμάσετε κύριε το κρασί?

Από μικρός το είχα δει στην ΥΕΝΕΔ και με σημάδεψε, ένα ασπρόμαυρο κύριο να δοκιμάζει ένα ασπρόμαυρο κρασί, γυροφέρνοντας το ποτήρι, μυρίζοντας το και ελέγχοντας το ασπρόμαυρο χρώμα του σε ένα λευκό φόντο.
Κλονίστηκα σας λέω και υποσχέθηκα εκεί μπροστά στην τηλεόραση στο εαυτό μου ότι εντέλει δεν θα γίνω αστροναύτης αλλά μπεκρής … εννοώ sommelier ή οινοπαραγωγός. Και την κράτησα την υπόσχεση μου και εδώ και αρκετά χρόνια ασχολούμαι με το κρασί.
Και έρχομαι να μοιραστώ τη γνώση μαζί σας αγαπητοί μου φίλοι και να σας κάνω και εσάς, όχι ασπρόμαυρους, ούτε μπεκρήδες, αλλά γνώστες της δοκιμής ενός κρασιού.

Παίρνετε λοιπόν το Λιτσάκι και το πάτε, όχι πάλι στο στέκι του Ανδρέα, αλλά σε εκείνο το εστιατόριο που σας είπε ο συνάδελφος σας ότι «αν δεν πέσει και εκεί η Λίτσα τότε πάνε για άλλη».
Κάθεστε λοιπόν και σας φέρνουν το κρασί. Αρχικά θα σας το δείξουν και αυτό το κάνουν για να δείτε ότι είναι αυτό που παραγγείλατε και της χρονιάς που παραγγείλατε. Στη συνέχεια σας σερβίρουν ένα δαχτυλάκι στο ποτήρι και κάθετε μπάστακας ο σερβιτόρος από πάνω.
Μη σκεφτείτε αμέσως καλά ο γύφτος χάθηκε να το γεμίσει? Ο σερβιτόρος το κάνει για να το δοκιμάσετε και μετά αφού το εγκρίνετε θα το γεμίσει, σας το υπόσχομαι.

Πιάνεις λοιπόν το ποτήρι χαμηλά όχι από πάνω, και κοιτάς το περιεχόμενο αφού το πλαγιάσεις λίγο πάνω σε λευκό φόντο, στη συγκεκριμένη περίπτωση το τραπεζομάντιλο.
Τι ψάχνω θα μου πεις? Να δώ ένα Α να κάθετε πάνω σε μεγάλη πόρτα? Όχι, όχι, αρχικά να δείτε αν είναι καθαρό. Είναι διαυγές? Το χρώμα του είναι σωστό? Διότι αν παρήγγειλες λευκό και αυτό που βλέπεις ροζίζει τότε κάτι πάει λάθος. Αντίστοιχα αν παρήγγειλες ερυθρό και είναι καφεκίτρινοπρασινομπεζουλί (που θα έλεγε και η κυρία Μιραράκη) πάλι την πάτησες.
Οπότε αν όλα καλά με το χρώμα, οκ προβιβάζεσαι και προχωράς στον επόμενο έλεγχο.

Γυρνάς απαλά γύρω, γύρω, το ποτήρι με το κρασί, απαλά λέω μην κάνουμε πουαν το Λιτσάκι, και φέρνετε στη μύτη σας το ποτήρι. Τι μυρίζει? Μη μου πείτε σαν κάτι ειδήμονες: μου μυρίζει βρεγμένη εφημερίδα με τόνους δέρματος ακατέργαστου και μια υποψία από Λιλάνκ Λιλάνκ, δεν θα σας πιστέψω!
Είναι απλό είναι ευχάριστο αυτό που μυρίζετε? Θυμίζει φρούτα? Θυμίζει λουλούδια? Αν σας θυμίζει τις κάλτσες σας μετά από δίωρο μπασκετάκι επιτόπου ζητήστε αλλαγή, όχι τις κάλτσες σας, αλλά στο κρασί.
Πάει και αυτό το κεφάλαιο μια τελευταία δοκιμασία έμεινε και το πήρατε το Lower.

Βάζετε στη στοματική κοιλότητα μία μικρή ποσότητα κρασιού. Και λέω ξανά: στη στοματική κοιλότητα και όχι στο φάρυγγα και από εκεί βουρ για το στομάχι. Γυροφέρετε το λίγο με τη γλώσσα σας και τώρα σας δίνω την άδεια να το αφήσετε να κυλήσει προς το στομάχι. Πως σας φάνηκε? Τραχύ? Μαλακό? Αισθάνεστε τη γεύση του ακόμα? Είναι ευχάριστο? Αν ναι τότε φίλοι μου δώστε το οκ στον σερβιτόρο να σας σερβίρει και ετοιμαστείτε για ένα άψογο και ονειρεμένο βράδυ με το κρασί και το Λιτσάκι σας!
Είδατε πόσο απλό είναι? Και όσο για το Λιτσάκι δείτε το βλέμμα της και θα καταλάβετε!

Declaration of Human Rights

Έρωτας - Τάσος Λειβαδίτης

Δεν θεωρώ ότι είναι από τα πιο εύπεπτα ποιήματα του Τάσου Λειβαδίτη. Είναι όμως τόσο αληθινό, τόσο πικρό και τόσο δυνατό. Είναι ο Έρωτας και όπως συνηθίζω να λέω: ο Έρωτας με κεφαλαίο Ε. Έτσι θα πρέπει να τον ζούμε, στο απόλυτο του.

ΕΡΩΤΑΣ
'Oλη τη νύχτα πάλεψαν απεγνωσμένα να σωθούν απ' τον εαυτό τους, δαγκώθηκαν, στα νύχια τους μείναν κομμάτια δέρμα,
γδαρθήκανε σαν δυο ανυπεράσπιστοι εχθροί, σε μια στιγμή,
αλλόφρονες, ματωμένοι, βγάλανε μια κραυγή σα ναυαγοί,
που, λίγο πριν ξεψυχήσουν,
θαρρούν πως βλέπουν φώτα, κάπου μακριά.
Κι όταν ξημέρωσε, τα σώματά τους σα δυο μεγάλα ψαροκόκκαλα ξεβρασμένα στην όχθη ενός καινούργιου μάταιου πρωινού.

Τ. Λειβαδίτης-Κιβωτός

Tv και προβληματισμοί

Ποιος είπε ότι η τηλεόραση δεν έχει προβληματισμούς? Ποιος είπε ότι δεν ακολουθεί και δεν πονά τον μέσο Έλληνα? Εγώ μια ματιά έριξα στο τηλεοπτικό πρόγραμμα της εβδομάδας και βρήκα ουκ ολίγες εκπομπές που ασχολούνται με τα πραγματικά προβλήματα του Πολίτη και σας τις παρουσιάζω αμέσως.

Η Ελλάδα παίζει (ALTER). Αν και το σωστό είναι η Ελλάδα ΤΟ παίζει.
Φωτόσφαιρα (ΕΤ1). Η εκπομπή για τη χώρα που ζει ο πρωθυπουργός.
Κοιτάω μπροστά (ALTER) – Δηλώσεις Κωνσταντίνου Καραμανλή
Καλομελέτα και έρχεται. (STAR) – Δηλώσεις Αλογοσκούφη.
Νοικοκυρές σε απόγνωση (ΕΤ1) – Εσείς αγαπητές μου
Νηστικό Αρκούδι (ΝΕΤ) – Όλοι μας
Μια στιγμή δυό ζωές (MEGA) - Δυο ζωές μια πιστωτική (να ξεχρεώσω).
Επτά ζωές (ΑΝΤ1) - Επτά ζωές μια πιστωτική και ένα δάνειο να ξεχρεώσω.
Τηλεμάρκετινκ (ΑΝΤ1) - Eurobank πλειστηριασμοί ακινήτων.
Ατίθασα νιάτα (ΕΤ1) - Live από τη βουλή.
Πολύ μπλα μπλα (ALTER) – Βιογραφίες πολιτικών προσώπων
Οι μεγάλες παραστάσεις (ΕΤ1) Όλες οι προεκλογικές ομιλίες
Ανεξιχνίαστες υποθέσεις (STAR) - (Δες Vodafone, ομόλογα κλπ.)
Στα άκρα (ΝΕΤ) – μας έχουν φτάσει.
Η πολυκατοικία (MEGA) – ξέμεινε από πετρέλαιο
Έχει γούστο (ΝΕΤ) – να παραγγείλουν? (που θα τα βρώ?)
Μαρτυρίες (ΝΕΤ) – Για το Βατοπέδι
Εκτός ορίων (ΣΚΑΙ) - Τα οπωροκηπευτικά
Οξυγόνο(ΕΤ3) – Χρειάζομαι
6 με 10 μαζί (ΑΝΤ1) = 16 για επιτόκια μιλάει?
Κύλησε ο τέντζερης (STAR) – και βρήκε τον Εφραίμ του.
Σαν σήμερα τον 20 ο αιώνα (ΝΕΤ) – τότε που η δραχμή είχε αξία.
Η ζωή είναι αλλού (ΕΤ1) – Όχι εδώ όχι σε αυτή τη χώρα.

Και τέλος το πιο αντιπροσωπευτικό των Ελλήνων
Σιγά μη κάτσω να σκάσω (ALPHA).

Wilde Oscar

And the wild regrets, and the bloody sweats,

none knew so well as I:

for he who lives more lives than one

more deaths than one must die.


Wilde, Oscar

Για σκέψου?

Εγώ το έχω βιώσει και συνεχίζω ο επτάψυχος.

Alanis Morissette - Uninvited

Με τραγούδι επανέρχομαι και σήμερα, τι να κάνω όμως που η άτιμη η Alanis Morissette μου βγήκε σε μία στροφή σήμερα και μου είναι αδύνατο να το αγνοήσω και να μην μοιραστώ μαζί σας το κομμάτι αυτό.

http://www.youtube.com/watch?v=FjTB6EG3xGo

"Uninvited"

Like anyone would be

I am flattered by your fascination with me

Like any hot-blooded woman

I have simply wanted an object to crave

But you, you're not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight

Must be strangely exciting

To watch the stoic squirm

Must be somewhat heartening

To watch shepherd need shepherd

But you you're not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight

Like any uncharted territory

I must seem greatly intriguing

You speak of my love like

You have experienced love like mine before

But this is not allowed

You're uninvited

An unfortunate slight

I don't think you unworthy

I need a moment to deliberate

Φανή, Φιλαρέτη, Κατερίνα, Χριστιάνα, Έλενα καλή ακρόαση.

Habanera - Bizet

Από το πρωί στριφογυρνά στο μυαλό μου αυτό το κομμάτι από την Κάρμεν.

Το ψιλοτραγουδούσα με τα μέτρια Γαλλικά μου και ήταν το πρώτο που άκουσα μόλις μπήκα σπίτι.

Εκτυπώστε λοιπόν τα λόγια κάντε ένα κλικ στο:

http://www.youtube.com/watch?v=lKnR9VIK3MA

και απολάυστε την δική μας γυναίκα που έζησε και βίωσε τον έρωτα σαν την ηρωίδα του Bizet την μοναδική Μαρία Κάλλας.

"Habanera"

L’amour est un oiseau rebelle

Que nul ne peut apprivoiser,

Et c’est bien in vain qu’on l’appelle

S’il lui convient de refuser.
Rien n’y fait, menace ou prière.

L’un parle bien, l’autre se tait.

Et c’est l’autre que je préfère.

Il n’a rien dit mais il me plait.

L’amour! L’amour! L’amour! L’amour!

L’amour est enfant de Bohême,

Il n’a jamais jamais connu de loi.

Si tou ne m’aimes pas, je t’aime.

Si je t’aime, prends garde à toi!
Si tou ne m’aimes pas,

si tou ne m’aimes pas, je t’aime,

Mais si je t’aime, si je t’aime,

prends garde à toi!

L’oiseau que tu croyais surprendere

Battit d’aile et s’envola.

L’amour est loin, tu peux l’attendre.

Tu ne l’attends pas, il est là.
Tout atour de toi, vite vite,

Il vient, s’en va, puis il revient.

Tu crois le tenir, il t’evite.

Tu crois l’eviter, il te tient.

L’amour! L’amour! L’amour! L’amour!

L’amour est enfant de Bohême,

Il n’a jamais jamais connu de loi.

Si tou ne m’aimes pas, je t’aime.

Si je t’aime, prends garde à toi!
Si tou ne m’aimes pas, si tou ne m’aimes pas, je t’aime,

Mais si je t’aime, si je t’aime, prends garde à toi!

Α και δουλέψτε λίγο τον στοίχο στο μυαλό σας...!!!

Αντρικές δουλειές

Ναι λοιπόν είμαι το πρότυπο του ιδανικού αρσενικού. Αλλάζω λάμπες, ξέρω από υδραυλικά, μπορώ να αλλάξω λάδια και λάστιχο στο αυτοκίνητο μου, φορτσάρω στη δουλειά μου, άμα τύχει και απεργεί το delivery της γειτονιάς μου ρίχνω δύο μπριζόλες στο φούρνο χωρίς να τις κάψω και τέλος όπως όλα τα αρσενικά της χώρας κάνω και καλό κρεβάτι (λένε οι φήμες βρε αδερφέ).
Ο ιδανικός γαμπρός σας λέω αλλά για ένα ανεξήγητο λόγο της φύσης εργένης!

Κοίτα να δεις όμως πως τα φέρνει η ζωή και ενώ η κυρία που καθαρίζει το σπίτι μου είναι επίσκεψη στη κόρη της στο Κοτσικιά Ευβοίας και η μητέρα στο εξοχικό στο βουνό σκάει περίπτωση και αύριο θα περάσω την ημέρα μου στο σπίτι με παρέα ίσως το πιο ενδιαφέρον θηλυκό πλάσμα που κυκλοφορεί στην υφήλιο.
Μη βιαστείτε να με πείτε τυχερό διότι χάρη στον Κοτσικιά Ευβοίας το σπίτι μου μοιάζει με τη Βαγδάτη μετά την «απελευθέρωση» της από τις δυνάμεις αυτού του σωτήριου έθνους που λέγετε ΗΠΑ. Κόλαση σας λέω.

Τα πιάτα και τα ποτήρια στοίβα στο νεροχύτη, τις τελευταίες 5 μέρες είχα αγοράσει πλαστικά μίας χρήσης, τα άλλα μου είχαν τελειώσει. Η σκόνη βουνό, να κάνεις σχεδιάκια πάνω στα τραπέζια και να παίζεις τρίλιζα στο πάτωμα. Καθρέπτες, τζάμια, και έπιπλα με διάφορα ακαθόριστα σχέδια επάνω τους και όχι από τον κατασκευαστή αλλά σαν αυτά που εμφάνιζε μαγικά η Αθανασία του Αιγάλεω, χθες δεν ήταν σήμερα είναι! Άσε δε που κάποια βράδια από το κρεβάτι μου είχα την εντύπωση ότι διάφορα ζωντανά πλάσματα κινούνταν στο σαλόνι μου.

Και λέω ο άμοιρος: εδώ μπουζί αλλάζω θα δοκιμάσω να καθαρίσω και το σπίτι μόνος. Ο άμοιρος, ο άσχετος, ο βαθιά νυχτωμένος, ο ηλίθιος… ναι ναι ο ηλίθιος.
Διότι παρότι τις σπουδές, παρότι την εργασιακή προϋπηρεσία, παρότι την εφευρετικότητα μου είπα τον Εφραίμ… Παναγιώτη.
Τέξας σας λέω. Δεν θα σας περιγράψω τις σκηνές που έζησα αλλά κάποιες απορίες που αντιμετώπισα ο άσχετος.

Πρώτα σφουγγαρίζω και μετά σκουπίζω?
Το dvd με την ζωή της Pamela Anderson τι δουλειά έχει κάτω από το κρεβάτι μου?
Πρώτα σκουπίζω και μετά ξεσκονίζω?
Η μπανιέρες βγαίνουν και σε λευκό?
Πρώτα τινάζω και μετά ξεσκονίζω?
Το χαλί το σφουγγαρίζεις, το τινάζεις ή το βάζεις στο πλυντήριο?
Τα μαξιλάρια πλένονται μαζί με την μαξιλαροθήκη ή χώρια να μην βάψουν?
Υπάρχει περίπτωση η πρωινή θολούρα στην όραση μου να οφειλόταν στα άλατα που είχε μαζέψει ο καθρέπτης μου?
Τι δουλειά έχει το διαβατήριο μου πίσω από το ψυγείο?
Πόση ώρα πρέπει να μείνω στο μπαλκόνι με 4 βαθμούς κελσίου ώσπου να στεγνώσει το πάτωμα και να μπορέσω να μπω μέσα?
Τζάμπα άλλαξα κεραία στη τηλεόραση? Αφού τα χιόνια έφυγαν με το ξεσκόνισμα!

Πάντως γενικά νομίζω ότι τα πήγα καλά. Αν εξαιρέσω τα πιάτα που έσπασα πλένοντας τα, το χαλί της κρεβατοκάμαρας που κείτεται στα άδυτα του φωταγωγού, και την απίστευτη κούραση που νιώθω νομίζω ότι είμαι έτοιμος να φιλοξενήσω την πεντάχρονη ανιψιά μου και να περάσουμε μία super drouper ημέρα με παιχνίδι πίτσες και dvd όχι της Pamela φυσικά!

Το έζησα και αυτό, Grand Dinning Restaurant

Το έζησα χθες βράδυ και πρέπει να το μοιραστώ. Δείπνο σε Grand Dinning Restaurant.

Κάτι λοιπόν μια λιμνοθάλασσα που μεταβίβασα πρόσφατα και μου έμειναν μερικά λεφτουδάκια στη άκρη κάτι οι 3 αιθέριες υπάρξεις που μου ζήτησαν να τις συνοδέψω και βρέθηκα σε ένα άκρως αριστοκρατικό χώρο να δειπνίσω.
Τώρα μη φανταστείτε ότι είμαι κανένα ψώνιο που κυνηγάω τέτοια, το αντίθετο, γνωρίζω κάθε κουτούκι, ταβερνείο, τσιπουράδικο και λαδόκολλα που υπάρχει στο νομό και τα τιμώ, αλλά ήταν αδύνατο να μην ακολουθήσω.

Και έρχομαι τώρα να σας αναλύσω τις διαφορές ανάμεσα σε ένα κουτούκι και σε ένα εστιατόριο υψηλής γαστρονομίας γιατί το ξέρω ότι την έχετε την απορία ζωγραφισμένη στο μάτι και ξενυχτούσατε περιμένοντας να λυθεί ο γρίφος αυτός.

Αρχικά με το που θα μπεις και πεις το όνομα σου σε βλέπουν σαν να είσαι τουλάχιστον γαλαζοαίματος. Θα σε πάρουν συνοδεία, θα σε πάνε στο τραπέζι σου θα σου τραβήξουν την καρέκλα, θα σε βάλουν να κάτσεις και θα σου απλώσουν ολόλευκη πετσέτα στα πόδια σου. Άκουσα δε ότι σε ένα πολύ επώνυμο εστιατόριο μπορεί να σου ρίξουν και ένα γρήγορο λούσιμο χτένισμα ώσπου να έρθει το κυρίως πιάτο.

Στη συνέχεια λες και έχουν διαβάσει το βιογραφικό σου και σε ξέρουν καλά τι κουμάσι είσαι και τα πόσα χρόνια αποτοξίνωσης έκανες θα σου προσφέρουν σαμπάνια για να σε καλωσορίσουν και να σε κάνουν να χαλαρώσεις. Και όταν λέω σαμπάνια εννοώ αυτή από την καμπανία, την καμπανία της Γαλλίας, και όχι εκείνη που ανοίγουμε στα μπουζουκομάγαζα.

Μια ματιά στο τραπέζι και ανακαλύπτεις ότι σε κάθε παραβρισκόμενο αναλογούν περίπου τεσσεράμισι κιλά καθαρό ασήμι σε μαχαιροπήρουνα και τα διπλάσια κιλά σε κρύσταλλο και εσύ δεν έχεις πάρει τη βαλίτσα σου μαζί να πάρεις ένα σουβενίρ να το πουλήσεις και να αγοράσεις το τριαράκι που ζαχαρώνει το μωρό σου.

Και κάθεσαι τώρα και πας να βγάλεις το πακέτο των τσιγάρων σου, μόλις που σηκώνεις το δεξί σου χέρι και πριν μπει στη τσέπη ανάσταση κυρίου… 4 αναπτήρες έχουν λαμπαδιάσει και σε περιμένουν να βγάλεις τα τσιγάρα σου και να ανάψεις. Να μη σου πω για τη συχνότητα που αλλάζουν τα τασάκια, τζούρα και τασάκι, αλλοίμονο στη πλύστρα τους.

Δεν θα μιλήσω για το μενού εκεί ο σεφ δίνει ρεσιτάλ φαντασίας π.χ. Vinaigrette (ξέρετε το γνωστό λαδόξυδο) σοκολάτας. Εγώ ξέρω ότι το λαδόξυδο είναι για τη σαλάτα και η σοκολάτα ότι είναι για τις περιόδους που δεν κάνω σεξ (και πήρα κιλά τώρα τελευταία). Όχι εκεί όμως, εκεί θα συνοδέψει τον αστακό που συνοδεύετε από κοτόπουλο που συνοδεύετε από πουρέ αρακά που συνοδεύει το amuse bouche από παναρισμένο μπρόκολο που συνοδεύει τον σολομό και δεν εννοώ τον Διονύσιο.

Και πάνω που πας να βάλεις τη πρώτη μπουκιά στο στόμα σου σκάει μύτη μια αιθέρια ύπαρξη και σε ρωτά: αλάτι θέλετε? Και λες από μέσα σου είναι δυνατό να το ξέχασε ο σεφ? Και απαντάς ο άμοιρος: ναι θα ήθελα λίγο, και αυτή είναι η λάθος απάντηση!!! Διότι σε χρόνο μηδέν σκάει μύτη καρότσι με 48 διαφορετικά αλάτια, Ιμαλάϊων, με εσάνς από λευκό τσάι, από πιπέρια, από λαχανικά, από βανίλιες, από φρούτα του δάσους από φρούτα που δεν έχεις ματαξανακούσει, σε όλα τα χρώματα και εσύ πρέπει λες και δίνεις για το Lower ξανά να βρεις το σωστό και να πάρεις Α.

Τα ποτήρια δε… πάντα γεμάτα. Πίνεις πίνεις πίνεις και αυτά εκεί full. Λες και αν αδειάσουν για λίγο θα αφυδατωθούν, τόσο πολύ τα προσέχουν. Τρεις νέες κουβαλούσαν συνέχεια νερό από τη πηγή και τα γέμιζαν και ο Τάσος το κρασί. Αν δεν ήταν αντιαισθητικοί 4 οροί να κρέμονται γύρω από το τραπέζι να είστε σίγουροι ότι όλο και κάποιος σεφ θα το πρότεινε για να κάνει περικοπή προσωπικού.

Τη συνέχεια να σας πω δεν τη καλοθυμάμαι καθότι ο Τάσος έκανε εξαιρετικά τη δουλειά του και πέραν της σαμπάνιας, πέραν των merlot συγκεκριμένου κτήματος που πίναμε και πέραν των Tokay που συνόδεψαν τα γλυκά έχω ένα κενό μνήμης!

Πέραν όλων όμως εχθές το βράδυ έζησα μία αξέχαστη εμπειρία που σας συνιστώ ανεπιφύλακτα να ζήσετε και εσείς παρέα με τα πιο πολύτιμα και αγαπητά σας άτομα. Το αξίζετε και σίγουρα το αξίζουν για να ένα βράδυ να σας κακομάθουν και να σας περιποιηθούν άνθρωποι που αγαπούν την δουλειά τους και έχουν ανάγει σε τέχνη την γαστρονομία την εξυπηρέτηση και τη φιλοξενία.
Για τέλος θα ήθελα να αναφέρω ότι η σύγκριση τιμής - προϊόντος θα σας εκπλήξει ευχάριστα.
ΥΓ: Και μην ξεχάσετε το αλάτι!!

Alfredo's Grand Dinning Restaurant
VIP area
Regency Casino Thessaloniki.
1ο βραβείο «Δημιουργικής Κουζίνας» στα «Βραβεία Gourmet 2007-2008» διάκριση «Καλύτερης λίστας κρασιών στην Βόρεια Ελλάδα»,
Για έκτη συνεχόμενη χρονιά βραβευμένο με χρυσό σκούφο.

Την παραλία την είδατε?

Την λέω την αμαρτία μου… τον δήμαρχο μας ποτέ δεν τον συμπάθησα και δεν θα το αναλύσω τώρα διότι δεν υπάρχει και κανένα έργο του να αναλύσω.
Την νέα μορφή της παραλίας όμως την συμπάθησα.
Εντυπωσιάστηκα ο άνθρωπος, αισθάνθηκα Ευρωπαίος.
Για το λόγο αυτό θα σας κάνω μία σύντομη περιγραφή αυτών που με συγκλόνισαν να πάθετε και εσείς το ίδιο:

Οι ποντικοπαγίδες κάτω από κάθε δέντρο, διότι ευρωπαϊκή χώρα σου λέει και ποντίκι δεν κολλάει. Είδες εσύ ποντίκι στο Μονακό? Ούτε εγώ είδα, ούτε ποντίκι ούτε… το Μονακό.

Οι καθαριστές που τακτοποιούσαν τα χαλικάκια κάτω από τα δέντρα, εξαιρετική εργασία (πτυχιούχοι αρχιτεκτονικής όλοι με τετράμηνη σύμβαση, κόβω το κεφάλι μου).

Η ζεν αισθητική σε κάποια σημεία που σίγουρα η θεία μου η Ευτέρπη γεννημένη και μεγαλωμένη με αρχές γίν & γιαν στη Συμβολή Δράμας θα την εκτιμήσει πολύ στην επόμενη επίσκεψη της η οποία ελπίζω να αργήσει.

Τα τρομερά σιντριβάνια που διακόπτουν το ξύλινο ντεκ, και που ήδη οι Θεσσαλονικείς άρχισαν να πετούν κέρματα μέσα, και μετά σου λένε ότι δεν τους φτάνουν και γκρινιάζουν.

Η απουσία φύλαξης και η εμφάνιση των πρώτων γκράφιτι. Που να πω την αμαρτία μου ένα αυτοκίνητο της δημοτικής αστυνομίας το είδα, απέναντι από το μέγαρο, ξέρετε εκεί στις καφετερίες!

Τα σημεία με την άμμο. Ταμάμ για τους υπερήλικες που δεν έχουν χρήματα να παν στην Αιδηψό για αμμοθεραπεία. Παίρνεις τα κουβαδάκια σου και την κυρία Τασία πας την παραθάβεις τον Δεκαπενταύγουστο και την βγάζεις ανήμερα του Αι Νικόλα Naomi Cambel.

Σε γενικές γραμμές όμως για να είμαι τίμιος η παραλία μου άρεσε αλλά ωσάν Έλληνας πρέπει να την κάνω τη κριτική μου, να βγάλω την πίκρα μου και να τη ρίξω τη χολή μου, αλλιώς θα ζούσα στο Μονακό και όχι εδώ!

Ένας φίλος ήρθες πάλι από τα παλιά.

2 Νοεμβρίου 2008

Δύσκολο αλλά θα το ζήσετε. Το πρώην αίσθημα, το κατάλοιπο σας, το… αυτό που έχασα αλλά είναι κολλημένο στο μυαλό μου και ας έχω ήδη 3 παιδιά, παίρνω και το επίδομα των πολυτέκνων και το στεφάνι μου η κυρία Τασία είναι στη μαμά της στον Ορχομενό και ανοίγουν τραχανά, σας στέλνει μήνυμα να βρεθείτε !

Γράφει «να περάσω για ένα καφέ?». Εσύ θέλεις να ουρλιάξεις ΝΑΙ αλλά απαντάς: «φυσικά σε μισή ώρα θα είμαι σπίτι», και το σπίτι είναι στην Αλεξανδρούπολη και εσύ είσαι έξω από την Λαμία. Και όντως με όλες τις δυνάμεις του σύμπαντος να σου πηγαίνουν κόντρα εσύ σε μισή ώρα είσαι στο σπίτι και μαζεύεις τα άπλυτα και πλένεις την στοίβα από τα πιάτα της εβδομάδος που πέρασε.

Και έρχεται – ταραμ ταραμ και κάθεται! Και εσύ ετοιμάζεις καφέ, ρίχνεις ένα χοιρινό με πατάτες στο φούρνο, ανάβεις κρυφά τον θερμοσίφωνα (γιατί ένα μπάνιο μετά το ….. επιβάλλεται) και γενικά παίζεις τον άνετο!

Θα κερδίσει ο Ομπάμα στις εκλογές? Θα ανέβουν τα επιτόκια? Αληθεύει ότι η Μιμή θα ανεβάσει την ζωή της Ζωζώς στο θέατρο? ότι παπαριά περνά από το μυαλό σου το συζητάς το αναλύεις και κάνεις ότι το ευχαριστιέσαι κιόλας ο ηλίθιος.

Και πας πάνω κάτω στο σαλόνι και το παίζεις cool, και ανάβεις κεριά γιατί δήθεν πολύς καπνός εδώ μέσα (που όντως υπάρχει καπνός βρε ηλίθιε αφού το χοιρινό σου άρπαξε) και όλο τεντώνεσαι και πλησιάζεις σιγά σιγά το αντίπαλο στρατόπεδο μπας και καταφέρεις και κατά τύχη το αγγίξεις.

Και ενώ έχετε εξαντλήσει το θέμα η σεξουαλική συμπεριφορά των κολεόπτερων σου λέει το τρομερό «πρέπει να πηγαίνω σιγά σιγά».

Ούπς !!!
Και φεύγει και εσύ την πέφτεις στον καναπέ και αναρωτιέσαι το ένα και μοναδικό που σου έμεινε από την όλη βραδιά:
ΤΟΝ ΘΕΡΜΟΣΙΦΩΝΑ ΤΟΝ ΕΚΛΕΙΣΑ?

Το έζησα σήμερα και σας την λέω την αμαρτία μου δεν γ… ο θερμοσίφωνας εγώ από την μία θα περιμένω να συνεχίσω την συζήτηση και να λύσω την απορία μου για την Μιμή και την Ζωζώ και από την άλλη χάρηκα που ήρθε και που ένας άνθρωπος τόσο σημαντικός για τη ζωή μου ήταν πριν από λίγο εδώ απέναντι μου στον καναπέ μου.

Καλό μήνα

Δεν ξέρω για εσάς εμένα ο Οκτώβριος με ζόρισε. Όχι.. όχι, δεν με ζόρισε απλά, με πάτησε και με έλιωσε. Βέβαια καθότι θετικός άνθρωπος το πάλεψα όσο μπορούσα, αλλά με κούρασε.

Νοέμβριος λοιπόν και το ηθικό αναπτερώνετε. Αν εξαιρέσουμε τον σκόπελο πετρέλαιο, να ζεσταθεί το κοκαλάκι μας, είμαι σίγουρος ότι θα είναι όμορφος.

Θέλω να προλάβω να δω τις ώχρες στα δάση μας μέσα στο πρώτο δεκαήμερο του και να παρακολουθήσω μερικές προσημειωμένες εκδηλώσεις των Δημητρίων.

Θέλω να προετοιμαστώ για τον χειμώνα αφιερώνοντας απογεύματα με βόλτες στα βιβλιοπωλεία της πόλης και να αγοράσω εκείνο το μεγάλο καναπέ που από καιρό φλερτάρω.

Θέλω να γεμίσω τα ράφια της κουζίνας μου με καλά κρασιά, τα οποία εννοείτε ότι δε θα βγάλουν τον χειμώνα, να αρχίσω πάλι να μαγειρεύω για τους φίλους μου, α ναι να παίξω και εκείνη την ολοήμερη μπιρίμπα που όλο αναβάλω.

Θέλω να είναι ένας γλυκός Νοέμβρης, σαν όλους όσους πέρασαν.
Καλό φθινόπωρο.

Τα χέρια σου

Μόλις 28 έτη έζησε η Μαρία Πολυδούρη.

Ακούω τη γλώσσα που λαλούν τα δυό σου χέρια - ω χέρια!

καθώς σιγοσαλεύουνε λευκά

στον πύργο της απελπισίας κρυμμένα περιστέρια,

από μακρυά τα ξαγναντώ, σύμβολα ειρηνικά.

Μιλούνε, δε μιλούν? Αχεί βαθιά μες στην καρδιά μου

χαιρέτισμα ενός ρόδου στους γκρεμούς.

Λάμπουν, δε λάμπουνε? Τραβάει μαγνήτης τη ματιά μου,

ανατολή του αυγερινού στους σκοτεινούς χαμούς.

Ξανοίγω την αγνώριστην αγάπη μου κλεισμένη

στο κρίνο των μπλεγμένων σου χεριών

και πλέκω τ'όνειρο γλυκό. Μη με κοιτάς, πληθαίνει

στη σκοτεινιά το χρυσοφώς των πλάνων αστεριών.

Τα χέρια σου - Μαρία Πολυδούρη - 1923