Σκέφτομαι τις
στιγμές της ζωής μου που ήμουν δυστυχής.
Όταν έφυγε από τη ζωή ο πατέρας μου, ο
κολλητός μου, όταν ήταν άρρωστος ο αφελφός μου. Ήταν στιγμές που πόνεσα, που
ήταν όλα μαύρα, και τόσο επώδυνα.
Σε μία τόσο επώδυνη στιγμή μου αν κάποιος
κέρδισε το pulitzer φωτογραφίας,
φωτογραφίζοντας με, θα του έπερνα δια της νομίμου οδούς, όχι μόνο τα δέκα
χιλιάρικα του βραβείου αλλά ως και τα σώβρακα και θα τα δώριζα.
Αν θες να
βοηθήσεις φίλε μου άπλωσε το χέρι στον συνάνθρωπο.
Π@π@ριές του τύπου: ήθελα να
ευαισθητοποιήσω την κοινή γνώμη, είναι π@π@ριές και μόνο.
Λες να περιμέναμε
εσένα για να ευαισθητοποιηθούμε και να γίνουμε άνθρωποι?
ΥΓ: Η
φωτογραφία του post θα είναι πάντα
η κορυφαία φωτογραφία από όσες πήραν το συγκεκριμένο βραβείο στο παρελθόν.
